vidu ankaŭ la klarigojn
kuŝ·/·i

kuŝ·i

   (ntr)

   1.
          Est·i en horizontal·a kaj ripoz·a situaci·o: kiam vi kuŝ·os, vi·a
          dorm·o est·os agrabl·a ; li kuŝ·is sur si·a lit·o ; li kuŝ·is sur bel·a
          har·a matrac·o ; est·i ĉambr·a hund·o kaj kuŝ·i sub la forn·o ; li
          kuŝ·is si·an tag+mez·an kuŝ·ad·on ; Babel⁽⁺⁾·an·oj ven·is al ŝi, por am·e
          kuŝ·i kun ŝi (kp {ek·kon·i^2} ) .

   2.
          Est·i met·it·a sur io, laŭ si·a plej grand·a supr·aĵ·o: sur la fenestr·o
          kuŝ·as krajon·o kaj plum·o ; jen kuŝ·as la ĉapel·o de la patr·o ;
          blank·a paper·o kuŝ·as sur la tabl·o ; mez·e en tiu libr·o kuŝ·as roz·o,
          prem-plat·ig·it·a kaj sek·ig·it·a ; grand·aj mont·oj, sur kiu·j kuŝ·as
          etern·a neĝ·o ; ili·aj kadavr¹·oj kuŝ·as sur la strat·o ; ĉi tie kuŝ·as
          la plej grand·a kant·ist·o de la ter·o! dir·is la roz·o, super li·a
          tomb·o mi vol·as bon~odor·i ; io pez·e kuŝ·as sur la konscienc·o de li
          ; la tut·a ni·a afer·o ĝis nun kuŝ·as sur la ŝultr·oj de person·oj,
          kiu·j hav·as […] neniu·jn rimed·ojn; . {stern·iĝ·i}

   3.
          {Okup·i} ia·n lok·on, {trov·iĝ·i} , {situ⁸·i} , {est·i} ie: la urb·o
          kuŝ·as ĉe la mar-bord·o ; sur la […] delikat·aj lip·oj kuŝ·is
          ne·pri·skrib·ebl·a esprim·o ; en vi·aj rigard·oj kuŝ·as konfes·o ; la
          kaŭz·o de la balbut·ad·o kuŝ·as ne en la lingv·o, sed nur en la
          ne·sufiĉ·a ekzerc·it·ec·o de la dir·it·aj person·oj ; ĉu vi vol·as kuŝ·i
          en la mal·liber·ej·o […] kaj tie putr·i ĝis oni trumpet·os la tag·on
          de last·a juĝ·o ? kio mi·n ne tuŝ·as, kuŝ·u kiel kuŝ·as ! kio post la
          mont·oj kuŝ·as, tio mi·n neniom tuŝ·as ; plej grand·a potenc·o kuŝ·as
          en la komenc·o . {sid·i^4} , {situ⁸·i} , {trov·iĝ·i^1}

kuŝ·aĉ·i

          Mal·formal²·e, dis·membr·e kuŝ·i: li en si·a ofic·ej·o drink·is sol·a ĝis
          ebri¹·iĝ·o, post·e […] ie kuŝ·aĉ·is ĉe lat⁴-bar·il·okie, li egal·e ne
          pov·as re·memor·i ; vi kuŝ·aĉ·as, kvazaŭ sak·o, sufer·ant·e pro varm·eg·o
          .

kuŝ·ej·o

   1.
          Lok·o, kie iu kuŝ·as: mi parfum·is mi·an kuŝ·ej·on ; mi mem al li
          pret·ig·os la kuŝ·ej·on ; kuŝ·ej·o far·it·a el ŝaf·o-fel·oj ; fleg·ist·on por
          li, – ordon·is la kurac·ist·o […], el la koridor¹·o en·rul·iĝ·is
          tabul+kuŝ·ej·o (vd {brankard⁽⁺⁾·o} ) sur kaŭĉukizitaj rad·oj, oni met·is
          sur ĝi·n la kviet·iĝ·int·an Ivan⁽⁺⁾·on ; kuŝ·ej·o de bov·oj ; rosmar- kaj
          fok-kuŝ·ej·oj ; okcident·e ripoz·is la sun·o en kuŝ·ej·o de purpur·aj,
          sen·mov·aj nub·et·oj .

   2.
          {Min-tavol·o} : permes·is al iu grek⁸·o, kiu hav·as si·an negoc·on tie,
          ekspluat²·i sen·deklar¹·e, do kontraŭ·leĝ·e, mineral¹·an kuŝ·ej·on ; la
          mal·aper·o de la bankiz⁽⁺⁾·o pov·us ebl·ig·i la ekspluat²·ad·on de kuŝ·ej·oj
          de petrol·o kaj de mineral¹·oj (diamant·oj, or·o, arĝent·o, plumb·o,
          kupr·o, zink·o) .

   3.
          {flu·ej·o}

kuŝ·em·a

          {Mal·labor·em·a} , mal·pen·em·a: hund·oj mut·aj […] dorm·em·aj, kuŝ·em·aj .

kuŝ·ig·i

   (tr)

          {Met·i} iu·n  io·n, tiel ke ĝi kuŝ·u: Dorote⁽⁺⁾·o ek·kis·is la infan·on
          ankoraŭ unu foj·on kaj vol·is kuŝ·ig·i ĝi·n re·e en la lul·il·on ; la
          du·an nokt·on la admiral¹·o ne kuŝ·ig·as si·n, la du·an tag·on turment·as
          li·n unu sam·a prem·ant·a pens·o ; ŝi kuŝ·ig·is li·an vest·on apud si ;
          antaŭ blind·ul·o ne kuŝ·ig·u fal·il·on ; [ili] kolekt·is la koturn·ojn
          […] kaj ili dis·kuŝ·ig·is ili·n al si ĉirkaŭ la tend·ar·o ; pro plej
          mal·grand·a bagatel·o oni kuŝ·ig·as mi·n sur la ter·o kaj bat·as kiel
          papirus²·on . {stern·i}

kuŝ·iĝ·i

   (ntr)

   1.
          (io) Met·iĝ·i en kuŝ·a pozici¹·o: la ŝip·o kuŝ·iĝ·is sur flank·o ;
          flug·ant·a sabl·o kuŝ·iĝ·is sur la tomb·oj ; re·memor·oj kaj kor-dolor·oj,
          venk·it·aj kaj for·puŝ·it·aj per la ordon·o de la vol·o, kuŝ·iĝ·is sur la
          fund·o de ŝi·a brust·o ne mort·int·e, sed silent·ant·e .

   2.
          (iu) Si·n kuŝ·ig·i: li dev·is ne kuŝ·iĝ·i, nur sid·i  star·i ; mi
          kuŝ·iĝ·as dorm·i .

kuŝ·uj·o

          {Flu·ej·o} , akv·o {fund·o} : la urb·estr·ar·o star·ig·is bar·il·on el
          lign·a trab·aĵ·o, kiu antaŭ·en·ir·is laŭ kelk·aj metr·oj en la kuŝ·uj·on
          de la river·o ; la Sinjor·o jen ven·ig·os sur ili·n la akv·on de la
          River·o, […] ĝi lev·iĝ·os super ĉiu·jn si·ajn kuŝ·uj·ojn kaj ir·os super
          ĉiu·jn si·ajn bord·ojn ; mal·kovr·iĝ·is la kuŝ·uj·oj de la mar·o, //
          Nud·iĝ·is la fundament·oj de la univers·o ; ŝton·oj […] obstrukc·as la
          kuŝ·uj·on de l’ torent¹·o .

sub·kuŝ·i

          Est·i sub·met·it·a, koncern·at·a de io, fal·i sub ies fort·o  pez·o:
          tiu·j koncept²·oj est·as id·oj de la sam·a krist·an·ism·o, ĉar  en la
          plej akr·aj kontrast¹·oj ĉiam sub·kuŝ·is la disting·o de la pov·oj,
          kvazaŭ ili est·us pret·aj pac·e re·al·iĝ·i .

sub·kuŝ·a, sub·kuŝ·ant·a

   1.
          Kiu kuŝ·as sub ali·a, supr·a tavol·o: la frost·en~penetr·a profund·o […]
          de·pend·as precip·e de la varm+kondukt⁽⁺⁾·a kapabl·o de la
          strat·o-struktur¹·o kaj de la sub·kuŝ·ant·a grund⁴·o .

   2.
          Kiu est·as fon⁵·a, mal·antaŭ·a, mal·nov·a medi³·o, kies influ·o sent·iĝ·as:
          la ekscit·ec·o de la pas·int·a tag·o est·is grand·a, sed kompar·e
          sen·bru·a pro la profund·a dolor·o sub·kuŝ·ant·a ĝi·n ; manĝ·ad·o de
          plant·oj reflekt⁸·as sub·kuŝ·ant·an ideologi⁹·on en kiu konsum·ad·o de
          best·oj est·as konsider·at·a kiel ne·ĝust·a kaj ne·etik¹·a afer·o .

ventr·o-kuŝ·e

          Kuŝ·ant·e kun la ventr·o sub·e kaj la dors·o supr·e: tiu·j de sur la
          klif⁽⁺⁾·o rimark·is hom·on, kiu etend·iĝ·is ventr·o-kuŝ·e inter akr·aj
          ŝton·oj .

   [artikol-versi⁹·o: 1.114 2023/12/12 19:24:45 ]
     __________________________________________________________________