vidu ankaŭ la klarigojn
kvankam

kvankam

   (konjunkci·o)

          Ne ĝen·at·e de la mal·help·o ke..., {malgraŭ ke} , {spit·e al tio ke}
          : ricev·int·e de vi leter·on inter·naci·an kaj kompren·int·e ĝi·n,
          kvankam li la lingv·on ne lern·is […] ; oni nom·as ĝi·n tol·aĵ·o,
          kvankam ne ĉio est·as far·it·a el tol·o ; [mi vid·as] nenio·n, kvankam
          ĉio est·as lum·a ; preĝ·ad·i mi ne pov·as, kvankam fort·e mi vol·us
          preĝ·i ; spit·ant·e ĉiu·jnkvankamojnkajne-ĉiam·ojn” .

   Rim.: La verb·o _est·i_ kelk+foj·e est·as sub·kompren·it·a: ni vojaĝ·is kun·e,
   kvankam mal·amik·oj.

kvankam... tamen...

          Kvankam (emfaz³·e): kvankam mi hav·us grand·an dezir·on vi·n oft·e
          ankoraŭ tikl·i per la akr·a tranĉ·il·o […], tamen malgraŭ ĉio mi
          vol·as mal·lig·i vi·an ŝnur·on kaj [liber·ig·i vi·n] .

   Rim.: Kelk·aj uz·as en tiu senc·o _kvankam... sed..._, kiu·n oni dev·as
   sever·e evit·i: kvankam li est·as preskaŭ almoz·ul·o, sed li al·port·as al la
   urb·o reĝ·an donac·on ; nun la poŝt·aĵ·oj est·as kvankam jam spec·ig·it·aj laŭ
   la german·aj kurs¹·oj, sed ili ĉiam ankoraŭ est·as amerik⁸·a propr·aĵ·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.105 2023/12/03 09:59:05 ]
     __________________________________________________________________