vidu ankaŭ la klarigojn
kvazaŭ⭑
I.
kvazaŭ⭑
Konjunkci⭑·o uz⭑·at·a:
1.
Por⭑ en·konduk⭑·i kompar⭑·on pri⭑ verb⭑·a ide⭑·o (ag⭑·o aŭ⭑ stat⭑·o) sub⭑
form⭑·o de⭑ supoz⭑·o, plej⭑ oft⭑·e akcent⭑·ant·e la⭑ nur⭑·an
proksim⭑·um·ec·on aŭ⭑ la⭑ mal·proksim⭑·ec·on de⭑ tiu kompar⭑·o: la⭑
patr⭑·o mem⭑ frap⭑·is tre⭑ ĝentil⭑·e kaj⭑ modest⭑·e sur⭑ la⭑ pord⭑·o,
kvazaŭ⭑ li est⭑·us fremd⭑·ul·o ; [ili] lev⭑·is unu⭑ man⭑·on supr⭑·en,
kvazaŭ⭑ ili io·n ten⭑·us ; ili am⭑·as si·n reciprok⭑·e, kvazaŭ⭑ ili
est⭑·us frat⭑·oj; la⭑ ĉiel⭑·o aspekt¹·is, kvazaŭ⭑ ĝi est⭑·us bala⭑·it·a ;
rezon¹·u la⭑ problem¹·on, kvazaŭ⭑ ĝi est⭑·us solv⭑·it·a; tiu
manuskript¹·o est⭑·is kun·volv⭑·it·a tia·mani¹·er·e, kvazaŭ⭑ ĝi est⭑·us
tuj⭑ for·don⭑·ot·a al⭑ iu ; ŝi ir⭑·is tia·mani¹·er·e, kvazaŭ⭑ ŝi ne⭑
sci⭑·us bon⭑·e kie·n ŝi ir⭑·as ; ŝi kur⭑·is al⭑ li renkont⭑·e, kvazaŭ⭑
ŝi vol⭑·us li·n kis⭑·i . {kiel⭑ se⭑}
Rim. 1: La⭑ konjunkci⭑·o _kvazaŭ⭑_ per⭑ si⭑·a senc⭑·o mem⭑ implic⁽⁺⁾·as
ne·real¹·an modal⁽⁺⁾·on, kaj⭑ tial⭑ post⭑ ĝi la⭑ kondiĉ⭑·a mod⭑·o est⭑·as
regul⭑·a kaj⭑ oft⭑·a ― tamen⭑ uz⭑·o de⭑ indikativ²·a form⭑·o ebl⭑·ig·as
preciz⭑·ig·i la⭑ temp⭑·on de⭑ tia ne·real¹·a modal⁽⁺⁾·o (kiu do⭑ ne⭑ est⭑·as
re·esprim⭑·at·a en⭑ la⭑ verb⭑·o): de⭑ li ir⭑·as tia odor⭑·o, kvazaŭ⭑ li
ĵus⭑ el·ir⭑·is el⭑ brand⭑+far⭑·ej·o ; Li vok⭑·as vi·n, ke⭑ ir⭑·u vi kun⭑
li, // Li kvazaŭ⭑ vol⭑·as io·n komunik⭑·i // Nur⭑ al⭑ vi sol⭑·a ;
[ili] far⭑·is mien⭑·ojn, kvazaŭ⭑ ili labor⭑·as, sed⭑ hav⭑·is nenio·n
sur⭑ la⭑ teks⭑·il·oj ; [ili] kred⭑·ig·as, kvazaŭ⭑ (ke⭑) lingv⭑·o est⭑·as
objekt⭑·o natur⭑·a, organ¹·a ; ŝajn⭑·is al⭑ ŝi, kvazaŭ⭑ ĉiu·j stel⭑·oj
de⭑ la⭑ ĉiel⭑·o de·fal⭑·as al⭑ ŝi ; al⭑ subit⭑·e far⭑·iĝ·is tiel⭑,
kvazaŭ⭑ la⭑ ĉambr⭑·o rond⭑·e turn⭑·iĝ·as kun⭑ li, kvazaŭ⭑ li⭑·a kor⭑·o
vol⭑·as krev⭑·i ; subit⭑·e ek·lum⭑·is, kvazaŭ⭑ la⭑ sun⭑·o ek·bril⭑·is ;
est⭑·is tiel⭑, kvazaŭ⭑ mil⭑·oj da⭑ vitr⭑·aj sonor⭑·il·et·oj ek·tint⭑·is ;
hav⭑·is tia·n sent⭑·on, kvazaŭ⭑ pec⭑·o de⭑ la⭑ mond⭑·o
de·ŝir⭑·iĝ·is ; ŝi ŝajn⭑·ig·is, kvazaŭ⭑ ili parol⭑·is nur⭑ pri⭑ la⭑
vojaĝ⭑·o kaj⭑ pri⭑ nenio ali⭑·a ; la⭑ gren⭑·o kuŝ⭑·is […], kvazaŭ⭑ ĝi
neniam⭑ plu⭑ pov⭑·os re·lev⭑·iĝ·i ; Li·n la⭑ popol⭑·o nom⭑·as reĝ⭑·o,
kvazaŭ⭑ // La⭑ mond⭑·o nun⭑ de·nov⭑·e komenc⭑·iĝ·us // Kaj⭑ kvazaŭ⭑
mal·aper⭑·is nun⭑ subit⭑·e // La⭑ histori⭑·o kaj⭑ la⭑ tradici¹·oj, .
Rim. 2: Foj⭑+foj⭑·e particip⭑·o sub⭑ adverb⭑·a form⭑·o est⭑·as uz⭑·at·a
anstataŭ⭑ kondicional⁴·o: la⭑ hund⭑·oj ek·boj⭑·is kvazaŭ⭑ ek·vid⭑·int·e
urs⭑·on; ili parol⭑·ad·et·is kvazaŭ⭑ dezir⭑·ant·e mok⭑·i iu·n ali⭑·an .
2.
Por⭑ en·konduk⭑·i kompar⭑·on pri⭑ substantiv⭑·a aŭ⭑ adjektiv⭑·a (t.e.
adjektiv⭑·a, particip⭑·a aŭ⭑ adverb⭑·a) ide⭑·o, prefer⭑·e akcent⭑·ant·e
la⭑ nur⭑·an proksim⭑·um·ec·on aŭ⭑ la⭑ mal·proksim⭑·ec·on de⭑ tiu
kompar⭑·o: vort⭑·oj de⭑ indign⭑·o brul⭑·ig·is li⭑·ajn lip⭑·ojn, kvazaŭ⭑
ard³·ant·aj karb⭑·oj ; la⭑ land⭑·o […] aper⭑·is al⭑ li, kvazaŭ⭑ abund³·a
frukt⭑·o-ĝarden⭑·o ; kun⭑ bel⭑·aj har⭑·oj, kvazaŭ⭑ Apolon¹⁰·o ; la⭑
mal·varm⭑·a, griz⭑·a, kvazaŭ⭑ plumb⭑·a tag⭑·o ni·n prem⭑·as ; Frat⭑·in·o
mi⭑·a, […] la⭑ plej⭑ alt⭑·e // En⭑ ni⭑·a temp⭑·o star⭑·is, kvazaŭ⭑ lum⭑·a
// Model⭑·o ; La⭑ mank⭑·ojn li⭑·ajn la⭑ popol⭑·o tremp⭑·as // En⭑ si⭑·an
am⭑·on, kiu, kvazaŭ⭑ font⭑·o, // Turn⭑·ant·a lign⭑·on en⭑ mal·mol⭑·an
ŝton⭑·on // El⭑ la⭑ mal·laŭd⭑·o far⭑·as laŭd⭑·on ; li kvazaŭ⭑ per⭑
okaz⭑·o // Renkont⭑·os Ofelion ; ĝi impres⭑·as, kvazaŭ⭑ fabel⭑·o el⭑
Mil⭑ kaj⭑ Unu⭑ Nokt⭑·oj ; li far⭑·iĝ·is kvazaŭ⭑ mort⭑·int·o ; la⭑ reĝ⭑·o
far⭑·iĝ·as kvazaŭ⭑ kulp⭑·ul·o ; la⭑ hom⭑·oj aspekt¹·is, kvazaŭ⭑
for·kur⭑·ant·aj de⭑ mal·amik⭑·o ; tio est⭑·as rimark⭑·ind·a mal·nov⭑·a
urb⭑·o, kvazaŭ⭑ el·tranĉ⭑·it·a el⭑ bild¹·o-libr⭑·o ; kvazaŭ⭑ laŭ⭑ sorĉ⭑·a
frap⭑·o, ĉio mut⭑·iĝ·is ; kvazaŭ⭑ laŭ⭑ silent⭑·a inter·konsent⭑·o, ĉiu
el⭑ ili el·met⭑·is unu⭑ pied⭑·on . {kiel⭑^2} , {samkiel}
II.
(adv.)
{Kvazaŭ⭑·e} , proksim⭑·um·e tia·mani¹·er·e, preskaŭ⭑ tia·mani¹·er·e,
ia+manier⭑·e, se⭑ tiel⭑ oni pov⭑·as dir⭑·i:
kvazaŭ⭑ parol⭑·ad·is la⭑ okul⭑·oj de⭑ la⭑ reĝ⭑·id·in·et·o, kiam⭑ li […]
kis⭑·ad·is ŝi⭑·an bel⭑·an frunt⭑·on ; ĉio prezent⭑·is kvazaŭ⭑ bel⭑·eg·an
tapiŝ⭑·on, kiu invit⭑·is sid⭑·i ; en⭑ si⭑·a man⭑·o ŝi sent⭑·is kvazaŭ⭑
brul⭑·ant·an fajr⭑·on ; la⭑ intenc⭑·oj de⭑ dram¹·o, […] prezent⭑·i
kvazaŭ⭑ spegul⭑·on de⭑ la⭑ natur⭑·o ; ĉiu rakont⭑·ad·o pri⭑ ia⭑ bar⭑·o,
kiu·n kvazaŭ⭑ prezent⭑·as la⭑ Bulonj⭑·a Deklaraci³·o, […] est⭑·as
simpl⭑·e mal·ver⭑·o ; Sinjor⭑·o pet⭑·as, kvazaŭ⭑ dekret¹·as ; la⭑ ŝip⭑·o
trankvil⭑·e, kvazaŭ⭑ fantom⭑·e glit⭑·as sur⭑ la⭑ ond⭑·oj ; ili vid⭑·as
en⭑ mi person⭑·on, kiu kvazaŭ⭑ lud⭑·as la⭑ rol¹·on de⭑ ia⭑ reĝ⭑·o ; la⭑
ĉeval⭑·oj est⭑·is kvazaŭ⭑ pudr⭑·it·aj ; tiu sufiks⭑·o est⭑·as kvazaŭ⭑
mez⭑·a inter⭑ la⭑ antaŭ⭑·aj kaj⭑ la⭑ sekv⭑·ant·aj ; por⭑ far⭑·i el⭑ ili
kvazaŭ⭑ materi¹·ajn afer⭑·ojn .
III.
Prefiks⭑·o montr⭑·ant·a, ke⭑ la⭑ apud⭑·a vort⭑·o ne⭑ dev⭑·as est⭑·i kompren⭑·at·a laŭ⭑
si⭑·a ver⭑·a senc⭑·o, sed⭑ laŭ⭑ ali⭑·a proksim⭑·um·a:
la⭑ arb⭑·o de⭑ sci⭑·ad·o radi⭑·is kun⭑ bril⭑·o, kiu kvazaŭ·blind⭑·ig·is
li⭑·ajn okul⭑·ojn ; [atent⭑·i] nur⭑ al⭑ tia·j argument⭑·oj, kiu·j […]
bril⭑·as per⭑ amas⭑·eg·o da⭑ alte⭑+flug⭑·aj kvazaŭ⭑-scienc⭑·aj fraz¹·oj ;
mal·bel⭑·a konstru⭑·aĵ·o en⭑ kvazaŭ·grek⁸·a stil⭑·o ; mi·n okup⭑·ad·is
kvazaŭ·letargi¹·a sen·mov⭑·ig·o ; la⭑ vagon⭑·ar·o pas⭑·is kvazaŭ·fulm⭑·e
antaŭ⭑ sen·hom⭑·a trotuar⭑·o ; Tiesto ŝtel⭑·is fil⭑·on de⭑ Atreo //
Kaj⭑ li·n eduk⭑·is kvazaŭ⭑ si⭑·an propr⭑·an // Nun⭑ en⭑ la⭑ brust⭑·o de⭑
la⭑ kvazaŭ·fil⭑·o // Li vek⭑·as furioz⭑·an venĝ⭑·em·ec·on ; [li]
mal·rapid⭑·e konduk⭑·as si⭑·an lac⭑·an kvazaŭ·ĉeval⭑·on, la⭑ vetur⭑·il·o
preskaŭ⭑ sen·son⭑·e rul⭑·as ; , konsci⭑·ant·e si⭑·an
mal·fort⭑·ec·on, ven⭑·is al⭑ akcept⭑·o de⭑ cert⭑·a kred⭑·o religi⭑·a aŭ⭑
kvazaŭ⭑-religi⭑·a ;
IV.
Mem·star⭑·a vort⭑·er·o kun⭑ la⭑ senc⭑·o de⭑ kvazaŭ⭑:
kvazaŭ⭑·e
Proksim⭑·um·e {ia+manier⭑·e} ; {preskaŭ⭑} ; se⭑ tiel⭑ oni pov⭑·as
dir⭑·i; {kvazaŭ⭑^1} : onomatope⁽⁺⁾·aj vort⭑·oj, kiu·jn kvazaŭ⭑·e la⭑
infan⭑·oj lern⭑·as imit⭑·ant·e la⭑ „natur⭑·ajn son⭑·ojn“ ; dum⭑ la⭑ tut⭑·a
diskut¹·o oni uz⭑·is la⭑ esprim⭑·on „art⭑·e~far⭑·it·a lingv⭑·o“ kaj⭑
kontraŭ·star⭑·ig·is ĝi·n al⭑ la⭑ kvazaŭ⭑·e „natur⭑·aj naci⭑·aj lingv⭑·oj“
.
kvazaŭ⭑·a
{Proksim⭑·um·a} , preskaŭ⭑·a, ia+spec⭑·a: pro⭑ tiu·j kvazaŭ⭑·aj
„super⭑·aj kvalit¹·oj“ tiu […] lingv⭑·o dev⭑·us far⭑·iĝ·i la⭑ komun⭑·a
lingv⭑·o por⭑ la⭑ inter·naci⭑·aj rilat⭑·oj ; ŝi⭑·ajn man⭑·ojn ek·tikl⭑·is
kvazaŭ⭑·a em⭑·o strangol⁹·i ; kred⭑·ebl·e vi dezir⭑·is, ke⭑ mi far⭑·iĝ·u
kvazaŭ⭑·a viv⭑-model⭑·o por⭑ ni⭑·a ; ĉi⭑-foj⭑·e Franci⁽⁺⁾·o
kon⭑·is kvazaŭ⭑·an revoluci¹·on: ĝis⭑ 1400 aŭt⁸·oj brul⭑·ig·it·aj dum⭑
unu⭑ nokt⭑·o .
kvazaŭ⭑ se⭑
Ia+ŝajn⭑·e kiel⭑ se⭑; {kvazaŭ⭑^1} : est⭑·is mal·dolĉ⭑·e dis·ŝir⭑·i nun⭑,
ebl⭑·e por⭑ ĉiam⭑, la⭑ firm⭑·ajn, fort⭑·ajn lig⭑·il·ojn de⭑ amik⭑·iĝ·o […]
kiu nun⭑ lig⭑·is ni·n tiel⭑ sam⭑·e firm⭑·e, kvazaŭ⭑ se⭑ ni est⭑·us
amik⭑·oj de⭑ infan⭑·ec·o ; kvazaŭ⭑ se⭑ unu⭑ romp⭑·o de⭑ la⭑ konstituci²·a
postul⭑·o ne⭑ sufiĉ⭑·us, post⭑·e la⭑ du⭑·on-patr⭑·o de⭑ la⭑ Operaci¹·ul·o
ig⭑·is li·n civit³·an·o de⭑ Indonezi⁽⁺⁾·o .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.33 2023/12/11 09:27:37 ]
__________________________________________________________________