kviet⭑·/·a

kviet⭑·a

   1.
          Ne⭑ ekscit⭑·ant·a la⭑ sent⭑·um·ojn, sen·mov⭑·a, ebl⭑·ig·ant·a facil⭑·an ripoz⭑·on,
          pac⭑·ig·a: du⭑·on-hel⭑·a kviet⭑·a lum⭑·o si·n vast⭑·ig·is tra⭑ la⭑ tut⭑·a ĉambr⭑·o ;
          la⭑ sankt⭑·ej·' kviet⭑·a de⭑ l'⭑ di⭑-in⭑·o ; larĝ⭑·a kviet⭑·a river⭑·o ; kviet⭑·a
          nokt⭑·o en⭑ la⭑ dezert⭑·o ; en⭑ la⭑ kviet⭑·a aer⭑·o delikat⭑·e murmur⭑·is la⭑
          arb⭑·oj ; branĉ⭑·oj kaj⭑ flor⭑·oj klar⭑·e spegul⭑·iĝ·is en⭑ la⭑ kviet⭑·a akv⭑·o ;
          ven⭑·is la⭑ kviet⭑·a hor⭑·o, en⭑ kiu la⭑ natur⭑·o […] prepar⭑·is si·n ek·dorm⭑·i
          ; tiu·j mar⭑-blu⭑·aj akv⭑·o-spegul⭑·oj, […] tiu kviet⭑·a akv⭑·o kun⭑ la⭑
          profund⭑·a fund⭑·o! ; diamant⭑·o, en⭑ [k]ies⭑ kviet⭑·a fajr⭑·o kuŝ⭑·is mir⭑·a
          sorĉ⭑·o .

   2.
          Ne⭑ montr⭑·ant·a ekscit⭑·ec·on, hav⭑·ant·a ne·pasi⭑·an kaj⭑ pac⭑·an aspekt¹·on aŭ⭑
          karakter⭑·on: ŝi lev⭑·iĝ·is kun⭑ {trankvil⭑·a} vizaĝ⭑·o […] kaj⭑ komenc⭑·is
          per⭑ kviet⭑·a voĉ⭑·o rakont⭑·i ŝi⭑·an am⭑·at·an fabel⭑·on ; rigard⭑·int·e pli⭑
          atent⭑·e la⭑ fizionomi¹·ojn de⭑ ĉi⭑ tiu·j strang⭑·aj soldat⭑·oj, [li]
          rimark⭑·is en⭑ ili inteligent¹·ec·on kaj⭑ kviet⭑·an energi⭑·on ; long⭑·e mi
          silent⭑·is, est⭑·is kviet⭑·a kaj⭑ de·ten⭑·is mi·n ; kviet⭑·e ili labor⭑·u kaj⭑
          manĝ⭑·u si⭑·an propr⭑·an pan⭑·on ; li⭑·a mens³·o far⭑·iĝ·is kviet⭑·a ; li⭑·a vizaĝ⭑·o
          esprim⭑·is kviet⭑·an mal·ĝoj⭑·on ; sur⭑ li⭑·a kviet⭑·a vizaĝ⭑·o aper⭑·is sign⭑·oj
          de⭑ profund⭑·a dolor⭑·o ; kviet⭑·a ŝaf⭑·o ; kviet⭑·e humur⁽⁺⁾·a ironi¹·o ;
          kviet⭑+anim⭑·e . {dolĉ⭑·a^3} , {mild²·a} , {pi⭑·a} , {pac⭑·em·a}

kviet⭑·o, kviet⭑·ec·o

   1.
          Stat⭑·o de⭑ io aŭ⭑ iu kviet⭑·a, pac⭑·a: mi ne⭑ hav⭑·as kviet⭑·on, mi ne⭑ hav⭑·as
          ripoz⭑·on, traf⭑·is mi·n koler⭑·o ; tia kviet⭑·o trankvil⭑·ig·as kaj⭑ ig⭑·as
          sonĝ⭑·i ; mi⭑·a tut⭑·a pas⭑·int·ec·o est⭑·is kviet⭑·o, am⭑·o kaj⭑ amuz⭑·iĝ·o ; en⭑
          kviet⭑·ec·o kaj⭑ fid⭑·o est⭑·us vi⭑·a fort⭑·o ; medit⭑·ig·a kviet⭑·ec·o ; ver⭑·an
          anim⭑·an kviet⭑·ec·on li ne⭑ ating⭑·is, ĉar⭑ nun⭑ ven⭑·is la⭑ mal·nov⭑·aj
          re·memor⭑·oj .

   2.
          Stat⭑·o de⭑ objekt⭑·o, kiam⭑ ĝi hav⭑·as nul⭑·an rapid⭑·on rilat⭑·e al⭑ iu baz¹·o:
          kviet⭑~mas⭑·o (mas⭑·o de⭑ objekt⭑·o en⭑ stat⭑·o de⭑ kviet⭑·o) .

kviet⭑·ig·i

   (tr)

          Ig⭑·i iu·n aŭ⭑ io·n kviet⭑·a: kviet⭑·ig·i la⭑ mal·sat⭑·on aŭ⭑ soif⭑·on ; du⭑
          gard⭑·ist·oj […] kviet⭑·ig·is la⭑ mal·konsent⭑·ojn inter⭑ la⭑ mal·riĉ⭑·aj
          fremd⭑·ul·oj ; pacienc⭑·ul·o kviet⭑·ig·as disput⭑·on ; mild²·a respond⭑·o
          kviet⭑·ig·as koler⭑·on ; ŝi⭑·a spirit⭑·o, kviet⭑·ig·it·a de⭑ trankvil⭑·ec·o kaj⭑
          vigl⭑·ig·it·a de⭑ esper⭑·o, for·tig⁸·is la⭑ […] korp⭑·on . {mal·sovaĝ⭑·ig·i}

kviet⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Iĝ⭑·i mal·pli⭑ vigl⭑·a, mal·pli⭑ impet⁸·a, pel⭑·em·a aŭ⭑ ekscit⭑·it·a: la⭑ akv⭑·o
          kviet⭑·iĝ·is ; kviet⭑·iĝ·os la⭑ furioz⭑·o de⭑ vi⭑·a frat⭑·o ; mi⭑·a dolor⭑·o ne⭑
          kviet⭑·iĝ·os ; la⭑ vent⭑·oj kviet⭑·iĝ·is, kvazaŭ⭑ ili vol⭑·us dorm⭑·i .

kviet⭑·ism·o

          {Mistik²·ism·o} , kiu cel⭑·as neni⭑·ig·on de⭑ si⭑·a vol⭑·o en⭑ Di⭑·on, kaj⭑ viv⭑·on
          de⭑ pasiv¹·a medit⭑·o, precip⭑·e tia krist⭑·an·a mov⭑·ad·o de⭑ la⭑ 17a
          jar⭑-cent⭑·o: sinjor⭑·in·o Guyon est⭑·is franc⭑·a mistik²·ul·in·o kaj⭑ ĉef⭑·a
          pri·parol⭑·ant·o de⭑ kviet⭑·ism·o .

mal·kviet⭑·a

          Ekscit⭑·it·a, mov⭑·iĝ·em·a, mal·moder⭑·a, koler⭑·em·a: la⭑ mal·pi⭑·ul·oj est⭑·as
          kiel⭑ mal·kviet⭑·a mar⭑·o, kiu ne⭑ pov⭑·as trankvil⭑·iĝ·i ; mal·kviet⭑·a vent⭑·o
          ; la⭑ mar⭑·o est⭑·as iom⭑ mal·kviet⭑·a kaj⭑ la⭑ fiŝ⭑+kapt⭑·ist·oj direkt⭑·as si·n
          kun⭑ si⭑·aj ŝip⭑·oj hejm⭑·en .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.116 2023/12/03 09:59:05 ]
     __________________________________________________________________