vidu ankaŭ la klarigojn
kvintesenc¹·/·o

kvintesenc¹·o

   1.
          La plej precip·a {ide·o} de argument·ad·o, verk·o kspor ke lingv·o
          est·u tut+mond·a, ne sufiĉ·as nom·i ĝi·n tia“, tiu·j kelk·aj vort·oj
          reflekt⁸·as la kvintesenc¹·on mem de la tut·a demand·o de komun·a
          inter·naci·a lingv·o ; tiu mal·feliĉ·a „j“, kiu·n neniu tamen kuraĝ·as
          kritik·i en la bel·a grek⁸·a lingv·o, est·as la kvintesenc¹·o de ĉiu·j
          terur·aĵ·oj, kiu·jn ni·aj kontraŭ·ul·oj montr·as en Esperant·o ! kia
          majstr·a kre·it·aĵ·o est·as la hom·o! […] la model·o por la viv·ant·aj
          ekzist·aĵ·oj! kaj tamen kio est·as por mi tiu ĉi kvintesenc¹·o de la
          polv·o ? Mi ne pretend·as, ke nur son-substanc²·oj // La kvintesenc¹·on
          don·as de l' amuz·' . {baz¹·o} , {esenc·o} , {fund·o} , {fundament·o} ,
          {kern·o}

   2.
          laŭ {Aristotel⁽⁺⁾·o} , la kvin·a {element¹·o} ; {eter·o} .

          Rim.: La vort·o origin¹·as el la vort·o „  “, la
          latin⁽⁺⁾·a nom·o de la kvin·a element¹·o, „  “, laŭ Aristotel⁽⁺⁾·o.
          En la modern¹·a fizik·o ĝi uz·iĝ·as ankaŭ por model·o de supoz·at·a
          mal·lum·a energi·o, respond·ec·a por la akcel·at·a univers·a ekspansi⁽⁺⁾·o.

   [artikol-versi⁹·o: 1.22 2023/12/03 09:59:05 ]
     __________________________________________________________________