vidu ankaŭ la klarigojn
lac·/·a

lac·a

   1.
          Sent·ant·a si·n {mal·vigl·a} , bezon·ant·a ripoz·on pro el·uz·o de si·aj
          fort·oj per tro·a pen·ad·o:  ven·is de la kamp·o kaj est·is lac·a
          ; vi est·is lac·a kaj mul-te-labor·int·a ; [ili] est·is tro lac·aj, por
          trans·ir·i la torent¹·on ; ili est·is lac·aj de la nokt·a danc·ad·o ; la
          stomak·o est·is mal·plen·a, la korp·o est·is lac·a ; li sent·is si·n tiel
          lac·a, li·a kap·o klin·iĝ·is, li·aj okul·oj ferm·iĝ·is por ripoz·o ; lac·a
          pro long·a vojaĝ·o . {dorm·em·a} , {konsum·it·a} , {mal·freŝ·a}

   2.
          {Ted·it·a} de ia okup·o kaj dezir·ant·a ĝi·n rezign³·i  ĉes·ig·i: mi
          est·as lac·a pro vi·aj sen·ĉes·aj pet·oj; lac·a de la van·aj klar·ig·oj ;
          lac·a de la plezur·oj ; lac·a de la pi·aj okup·oj en la templ¹·o ;
          lac·aj de la sen·dank·a labor·ad·o, ni kun mal·esper·o kaj apati¹·o las·us
          fal·i la man·ojn ; se vi est·os lac·aj de lud·ad·o, atend·os vi·n […]
          scen·ej·o de intim·a teatr·o .

lac·eg·a

          Tre lac·a: ek·kapt·it·oj plor·ant·aj, […] vir·in·oj lac·eg·aj kaj pal·aj ;
          fraŭl-in·o de Prelongo ŝajn·as pli lac·eg·a ol danĝer·e vundita ;
          lac·eg·a pro trans·fuzi⁽⁺⁾·o . {el·ĉerp·it·a^2} {asteni⁽⁺⁾·a}

lac·ig·a

          Kiu konsum·as la fort·ojn, mal·vigl·ig·as: bon·e aranĝ·it·a lit·o atend·as
          li·n post la lac·ig·a tag·a vojaĝ·o ; komenc·iĝ·is […] viv·o tre lac·ig·a,
          kia·n li tut·e ne atend·is ; labor·o enu·ig·a, lac·ig·a, ne permes·ant·a
          liber·e ek·spir·i ; en si·aj bien·oj li facil·e trov·os por vi ofic·on,
          mal·pli lac·ig·an ol la vi·a kaj pli profit·an .

lac·ig·i

   (tr)

          Konsum·i la fort·ojn, la vigl·on: la tro mult·a parol·ad·o lac·ig·as li·n
          ; ŝajn·as, ke la unu·aj tag·oj de l' re·gad·o lac·ig·is vi·n ; mi
          kuŝ·iĝ·os, la vizit·o lac·ig·is mi·n ; ŝi·a pen·eg·ad·o si·n mem konsum·ad·is
          en la febr·o, lac·ig·is la korp·on kaj la spirit·on ; li bezon·is
          marŝ·ad·i kaj lac·ig·i si·ajn muskol·ojn ; labor·o lac·ig·as, sed akir·o
          ĝoj·ig·as . {el·ĉerp·i^1}

lac·iĝ·i

   (ntr)

          Ek·sent·i mank·on de fort·o, bezon·on de ripoz·o: ĉar ŝi ted·ad·is li·n
          per si·aj vort·oj ĉiu+tag·e kaj turment·ad·is li·n, li·a anim·o mort·e
          lac·iĝ·is ; mi ne vol·as for·send·i ili·n fast·ant·aj, por ke ili ne
          lac·iĝ·u sur la voj·o ; frat·oj, ne lac·iĝ·u en bon~far·ad·o ; tri×dek-tri
          foj·ojn ĝi kant·is tiu·n sam·an pec·on kaj tamen ne lac·iĝ·is ;
           ne lac·iĝ·is admir·i la motiv¹·on de si·a liber·iĝ·o ; vi
          lac·iĝ·is ir·ant·e al ni ; vol·ant·a krur·o ne lac·iĝ·as de kur·o .

sen·lac·a, ne·lac·ig·ebl·a

          Ne sent·ant·a lac·iĝ·on; ne ĉes·ig·ant·a si·an aktiv·ec·on: sen·lac·a
          labor·ad·o ; en si·a profesi·o ŝi est·is diligent·a kaj sen·lac·a ; la
          sen·lac·a sibl·et·ad·o de cikad²·oj ; ŝi komenc·is labor·i kun sam·a
          ne·lac·ig·ebl·a energi·o kiel iam  ; [li] est·is ne·lac·ig·ebl·a en
          la rakont·ad·o kaj […] komenc·is ankaŭ el·montr·ad·i al li cert·an
          sin⁸+don·em·on .

   [artikol-versi⁹·o: 1.41 2024/02/02 06:27:39 ]
     __________________________________________________________________