lanc¹·/·o

lanc¹·o

          {Batal⭑·il·o} konsist⭑·ant·a el⭑ long⭑·a lign⭑·a stang⭑·o kun⭑ akr⭑·a fer⭑-pint⭑·o:
          ĉu⭑ iu vid⭑·is ŝild⭑·on aŭ⭑ lanc¹·on ĉe⭑ la⭑ kvar⭑×dek⭑ mil⭑·oj ? la⭑ lanc¹·o
          el·ir⭑·is tra⭑ li⭑·a mal·antaŭ⭑·a part⭑·o ; [li] montr⭑·is arb⭑·ar·on de⭑ lanc¹·oj
          de⭑ la⭑ soldat⭑·oj, kiu·j ekzerc⭑·iĝ·is en⭑ la⭑ kort⭑·o ; mal·amik⭑·aj soldat⭑·oj
          kun⭑ bril⭑·ant·aj batal⭑·il·oj kaj⭑ en⭑ divers⭑+kolor⭑·aj uniform⭑·oj, kun⭑
          lanc¹·oj kaj⭑ {halebard²·o} j ; pret⭑·ig·u du⭑×cent⭑ soldat⭑·ojn […] kun⭑
          sep⭑×dek⭑ rajd⭑·ist·oj kaj⭑ du⭑×cent⭑ lanc¹·ist·oj .

lanc¹·et·o

          Ĥirurgi⁸·a special⭑·a {tranĉil} et⭑·o, por⭑ pik⭑·i vejn⭑·on, en·tranĉ⭑·i
          absces⭑·on, kc: kurac⭑·ist·o, kiu ne⭑ hav⭑·as tiel⭑ nepr⭑·e neces⭑·an
          rimed⭑·on... – se⭑ vi vid⭑·us li⭑·ajn lanc¹·et·ojn […] ; sub⭑ la⭑ lancet’ de⭑
          la⭑ natur⭑·o, art⭑·o, mens³·o, tortur⁹·as karn¹·on kaj⭑ spirit⭑·on la⭑ akuŝ’ .
          {skalpel⁽⁺⁾·o} , {bisturi²·o}

ĵet⭑-lanc¹·o

          {Arm⭑·il·o} , simil⭑·a je⭑ lanc¹·o, kiu·n oni ĵet⭑·as de⭑ mal·proksim⭑·e: cent⭑
          ŝton⭑+pint⭑·aj ĵet⭑-lanc¹·oj flug⭑·is al⭑ la⭑ best⭑·o kaj⭑ fin⭑·e ili sukces⭑·is
          ĝi·n mort⭑·ig·i ; fort⭑·a pik⭑·o per⭑ li⭑·a ĵet⭑-lanc¹·o baldaŭ⭑ far⭑·is fin⭑·on al⭑
          la⭑ viv⭑·o de⭑ la⭑ best⭑·eg·o ; sku⭑·i ĵet⭑-lanc¹·on .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.31 2024/01/15 16:14:08 ]
     __________________________________________________________________