vidu ankaŭ la klarigojn
lang·/·o

lang·o

   1.
          Mov·ebl·a mol·a karn¹·a {organ¹·o} en la {buŝ·o} , serv·ant·a por gust·um·i
          kaj parol·i: [li] lek-trink·os akv·on per si·a lang·o, kiel lek-trink·as
          hund·o ; se vi vol·os rajd·i rapid·e, klak³·u per la lang·o kaj kri·u
          hop⁽⁺⁾ hop⁽⁺⁾! ; est·is tiel varm·eg·e, ke la lang·o de Jo·ĉj·o al·glu·iĝ·is
          pro soif·o al la palat·o ; [li] akcept·is li·n kor·e kaj don·is al li
          sur la tabl·on bov·an lang·on kaj kruĉ·on da bier·o .

   2.
          Tiu organ¹·o, ĉe la hom·o, konsider·at·a kiel sid·ej·o de {parol}
          kapabl·o: ili parol·as kun mi per mensog·em·a lang·o ; mi hav·as
          ne·lert·an buŝ·on kaj ne·lert·an lang·on ; [nenio] pov·is konkur·i
          […kun] la perfekt·a ekzerc·it·ec·o de ili·aj lang·oj ; kvankam ŝi
          est·is mal·bel·a, tamen, hav·ant·e […] lert·an lang·on, ŝi iam turn·is
          sur si·n la okul·on de la sinjor·o ; mi·a kor·o ne aŭd·is, kio·n mi·a
          lang·o fanfaron·is ; vend·is mi·n la mal·ben·it·a lang·o, vend·is ! vi
          est·as decid·em·a hom·o, — soldat·a kor·o, har·oj sur la lang·o ! vi tie
          murmur·as inter la dent·oj, kvazaŭ ia monstr·a sekret·o sid·us sur
          vi·a lang·o ; mi el·ŝir·os al vi el la buŝ·o vi·an mal·ben·it·an lang·on !
          [li] gard·as si·an buŝ·on kaj si·an lang·on (silent·as) ; li·a nom·o
          est·as sur ĉies lang·o (li est·as tre fam·a); „Fajr·o sur mi·a lang·o“
          (poem¹·ar·o de  ) ; plej bon·a gvid·il·o est·as la lang·o
          ; kio·n kor·o sent·as, lang·o prezent·as ; la lang·o de vir·in·o est·as
          ŝi·a glav·o ; antaŭ la lang·o labor·u la cerb·o .

   3.
          Io simil·a al lang·o: la flam·oj el·ŝov·as si·ajn lang·ojn supr·en ;
          mez·e de fajr·aj lang·oj […] brul·is la pas·int·ec·o kaj la anim·o de
          Rom⁽⁺⁾·o ; {fold⁽⁺⁾·o} kaj lang·o (vd {junt⁽⁺⁾·o} ) est·as sistem·o por kun·ig·i
          simil·ajn objekt·ojn rand·o al rand·o ; kelk·aj rok³-plat·oj kuŝ·is kiel
          mal·grand·aj ter-lang·oj en la ne·profund·a akv·o . {tenon⁽⁺⁾·o}

lang·a

          Rilat·a  aparten·ant·a al lang·o: lang·a kis·o; lang·a arteri²·o; lang·a
          kolbas·o; lang·a konsonant·o; lang·a radik·o, dors·o ; fortik·iĝ·ad·is la
          lang·aj muskol·oj, kiu·j bezon·is sufiĉ·e da spac·o ; re·a kis·ad·o […],
          ŝtorm⁹·aj ekscit·oj, lang·aj, okul·aj plezur·oj, infan·oj ili ja ne plu
          est·is ; lang·a vund·o plej profund·a .

lang·et·o

   1.
          Mal·grand·a, mal·long·a lang·o: Aleksandr·o […] el·ŝov·is si·an graci·an
          lang·et·on, iom ĉirkaŭ·danc·is kun majest·aj mov·oj ; balanc·iĝ·is la
          flam+lang·et·oj de la kandel·oj .

   2.
          El·star·aĵ·o de komput⁹·il·a {fenestr·o} , facil·e al·klak³·ebl·a. 
          est·as kompakt⁹·a versi⁹·o de la program¹·o Moz⁽⁺⁾-il·o; ĝi inkluziv²·as
          ŝild·on kontraŭ {ŝpruc-fenestr·oj} , Gugl⁽⁺⁾·o-serĉ·ej·on kaj la ebl·on
          navig⁽⁺⁾·i per lang·et·oj .

sonor·il-lang·o

          Centr·e pend·ant·a, pendol·a part·o de {sonor·il·o} , kiu, agit²·at·e,
          frap·as la vand⁹·on kaj ĝi·n son·ig·as: la sonor·il-lang·o frap·is la
          vand⁹·on de sonor·il·eg·o . {frap·il·o} , {sving·il·o^1.a}

lang-trink·i

   (tr)

          Trink·i el·pren·ant·e flu·aĵ·on per la lang·o, kiel hund·o; lek-trink·i.
          {lek·i}

   [artikol-versi⁹·o: 1.48 2024/01/15 16:14:08 ]
     __________________________________________________________________