Latin⁽⁺⁾·/·o

Latin⁽⁺⁾·o

          {Hind⁽⁺⁾+eŭrop⭑·a} {lingv⭑·o} , en⭑ kiu parol⭑·is antikv⭑·aj {lati⁽⁺⁾·an·oj} ,
          post⭑·e la⭑ roman¹·oj kaj⭑ la⭑ okcident⭑·aj {romi⁽⁺⁾·an·oj} ; plu⭑ uz⭑·at·a
          inter·ali⭑·e de⭑ la⭑ {Rom⁽⁺⁾-katolik¹·a} eklezi¹·o: ŝajn⭑·as, ke⭑ Izidor⁽⁺⁾·o de⭑
          Sevil⁽⁺⁾·o (m. 636) unu⭑·a proklam⭑·is Latin⁽⁺⁾·on „sankt⭑·a lingv⭑·o“; ; la⭑
          tradici¹·o esperant⭑·ig·i latin⁽⁺⁾·ajn nom⭑·ojn pruv⭑·as, ke⭑, kiel⭑ dir⭑·us
          Neves, Esperant⭑·o est⭑·as nep⭑-i⁸·nj·o de⭑ Latin⁽⁺⁾·o ; li bon⭑·e sci⭑·is ofend⭑·i
          neniu·n: li rid⭑·is la⭑ Latin⁽⁺⁾·on de⭑ la⭑ seminari¹·oj kaj⭑ defend⭑·is ĉe⭑
          ali⭑·a okaz⭑·o si⭑·an episkop⭑·on ; Esperant⭑·o est⭑·as la⭑ latin⁽⁺⁾·o de⭑ la⭑
          demokrati⁸·o; ven⭑·is fin⭑·o al⭑ mi⭑·a latin⁽⁺⁾·o (el·ĉerp⭑·iĝ·is mi⭑·a tut⭑·a sci⭑·o)
          ; latin⁽⁺⁾·ig·i tekst⭑·on.

   {Lati⁽⁺⁾·o^1}

latin⁽⁺⁾·a

          Rilat⭑·a al⭑ Latin⁽⁺⁾·o: la⭑ helen⁽⁺⁾·a kaj⭑ latin⁽⁺⁾·a kultur¹·oj est⭑·is tiel⭑
          bril⭑·aj, ke⭑ la⭑ influ⭑·o de⭑ la⭑ respond⭑·aj lingv⭑·oj ŝveb³·is sur⭑ la⭑ tut⭑·a
          Eŭrop⭑·o dum⭑ du⭑ jar⭑-mil⭑·oj ; nenia decid⭑·o eĉ⭑ de⭑ plej⭑ autoritata
          kongres⭑·o neniam⭑ pov⭑·as jam⭑ don⭑·i al⭑ la⭑ lingv⭑·o latin⁽⁺⁾·a tiu·n fort⭑·on,
          kiu·n ĝi hav⭑·is en⭑ la⭑ mez⭑·aj cent⭑-jar⭑·oj ; aŭ⭑ elekt⭑·i ia·n el⭑ la⭑
          ekzist⭑·ant·aj lingv⭑·oj viv⭑·ant·aj, aŭ⭑ elekt⭑·i ia·n el⭑ la⭑ lingv⭑·oj
          mort⭑·int·aj (ekzempl⭑·e Latin⁽⁺⁾·an, grek⁸·an, hebre⭑·an)[…] ; la⭑ plej⭑
          grand⭑·a part⭑·o de⭑ la⭑ lingv⭑·oj kiu·j uz⭑·as la⭑ alfabet⭑·on latin⁽⁺⁾·an hav⭑·as
          ankoraŭ⭑ amas⭑·on da⭑ ali⭑·aj liter⭑·oj kun⭑ sign⭑·et·oj super·lini⭑·aj kaj⭑
          sub·lini⭑·aj ; li traduk⭑·is la⭑ nom⭑·on de⭑ la⭑ skarab⭑·o en⭑ la⭑ lingv⭑·on
          latin⁽⁺⁾·an kaj⭑ pri·skrib⭑·is […] ĝi⭑·an natur⭑·on .

latin⁽⁺⁾·id·aj lingv⭑·oj

          Grup⭑·o da⭑ parenc⭑·aj {hind⁽⁺⁾+eŭrop⭑·aj} lingv⭑·oj, de·ven⭑·int·aj el⭑ Latin⁽⁺⁾·o:
          la⭑ ital⁸·a, la⭑ hispan⭑·a, la⭑ portugal⁽⁺⁾·a, la⭑ franc⭑·a, la⭑ ruman⁸·a kaj⭑
          ali⭑·aj: laŭ·son⭑·e Esperant⭑·o simil⭑·as la⭑ plej⭑ sud⭑·ajn latin⁽⁺⁾·id·ajn
          lingv⭑·ojn ; tem⭑·as pri⭑ verb⭑·a inter·respond⭑·ad·o de⭑ tensoj, kiu en⭑ la⭑
          latin⁽⁺⁾·id·aj lingv⭑·oj est⭑·as iom⭑ komplik¹·a afer⭑·o kompar⭑·e kun⭑ la⭑ simpl⭑·a
          esperant⭑·a struktur¹·o ; la⭑ german⭑·a est⭑·as ĝerm⭑·an·id·a lingv⭑·o; la⭑
          franc⭑·a kaj⭑ ital⁸·a est⭑·as latin⁽⁺⁾·id·aj lingv⭑·oj, do⭑ proksim⭑·e parenc⭑·aj
          inter⭑ si, sed⭑ sen⭑ reciprok⭑·a kompren⭑·ebl·ec·o ; ĉiu·j latin⁽⁺⁾·id·aj
          lingv⭑·oj origin¹·is de⭑ la⭑ popol⭑·a latin⁽⁺⁾·o jam⭑ en⭑ la⭑ histori⭑·a epok⭑·o,
          post⭑ la⭑ dis·fal⭑·o de⭑ la⭑ romi⁽⁺⁾·a imperi⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.23 2024/01/15 16:14:08 ]
     __________________________________________________________________