vidu ankaŭ la klarigojn
laŭr·/·o

laŭr·o

          {Genr⁹·o} el famili·o {laŭrac⁽⁺⁾·oj} (), kresk·ant·a en mediterane⁸·a
          region·o, ĉiam·verd·a arb·o kun led·aj foli·oj kaj blu~nigr·aj ber·oj, en
          la antikv·a temp·o uz·at·a por kron·i venk·int·ojn: flor·ant·a oleandr⁴·o
          kaj freŝ·aj laŭr-branĉ·oj, al·port·it·aj el mal·antaŭ la mont·oj ; en la
          kron·o, kiu ornam·as li·an gaj·an kap·on, el·kresk·as nov·a foli·o de
          laŭr·o (vd {laŭr·o-kron·o} ) .

   Rim.: Kp {Laŭr⁽⁺⁾·o} (vir·in·a nom·o)

laŭr·oj

   1.
          Plur⁴~nombr·o delaŭr·o“: en Hispan·uj·o, kie inter oranĝ·oj kaj
          laŭr·oj est·as ĉirkaŭ·blov·at·aj de varm·aj vent·et·oj la or·aj Maŭr⁽⁺⁾·aj
          kupol·oj, kie son·as kant·ad·o kaj kastanjet⁴·oj .

   2.
          {Laŭr·o-kron·o} : la laŭr·oj de la glor·o; laŭr·e kron·i triumf¹·int·on;
          rikolt·i laŭr·ojn (mult·e sukces·i); kelk·e da paŝ·oj plu·e trov·iĝ·as la
          tomb·a monument·o de Al·fier·i, ornam·it·a per laŭr·oj, lir·o kaj mask·oj
          ; mi bezon·as nur iom ripoz·i — (ironi¹·e) sur vi·aj laŭr·oj, jes! (ne
          fin·u streb⁶·i post ricev·i merit·ojn)

   [artikol-versi⁹·o: 1.32 2024/01/15 16:14:08 ]
     __________________________________________________________________