lavr⁽⁺⁾·/·o

lavr⁽⁺⁾·o

   1.
          En⭑ {ortodoks²·ism·o} , {monaĥ⭑·ej·o} kies⭑ monaĥ⭑·oj loĝ⭑·as dis⭑·e en⭑
          {ermit⭑·ej·oj} , kiu·j form⭑·as vilaĝ⭑·on aŭ⭑ kvartal⭑·on; ermit⭑·ej·ar·o: mi
          ne·ind⭑·a monaĥ⭑·ej·estr·o Daniel⁽⁺⁾·o, ven⭑·int·e Jerusalem⁽⁺⁾·on, 16 monat⭑·ojn
          loĝ⭑·is en⭑ la⭑ lavr⁽⁺⁾·o de⭑ sankt⭑·a Sabo .

   2.
          En⭑ {ortodoks²·ism·o} , grav⭑·a kaj⭑ glor⭑·a {monaĥ⭑·ej·o} sub·ord⭑·ig·it·a rekt⭑·e
          al⭑ la⭑ eklezi¹·estr·o (ekz-e al⭑ la⭑ Tut⭑~rus⭑·uj·a patriark⁽⁺⁾·o): trink⭑·i
          alkohol¹·on dilu⁽⁺⁾·it·an per⭑ sankt⭑·a akv⭑·o de⭑ la⭑ Lavr⁽⁺⁾·o ; ven⭑·i al⭑
           kaj⭑ ne⭑ vizit⭑·i la⭑ lavr⁽⁺⁾·on est⭑·us kiel⭑ vizit⭑·i al⭑
          Egipt⁽⁺⁾·uj·on sen⭑ vid⭑·i la⭑ piramid¹·ojn .

          Rim.: La⭑ evolu²·o de⭑ la⭑ afer⭑·o est⭑·as tia: unu⭑·e ermit⭑·o far⭑·as ie si⭑·an
          ermit⭑·ej·on; li⭑·a eventual¹·a fam⭑·o al·tir⭑·as imit⭑·ant·ojn, disĉipl³·ojn,
          kiu·j ek·loĝ⭑·as apud⭑·e; kaj⭑ la⭑ ekster·ordinar⭑·a glor⭑·o de⭑ la⭑ unu⭑·a
          ermit⭑·o (ekz-e, Sergi⁽⁺⁾·o de⭑ Radoneĵo) don⭑·as ekster·ordinar⭑·an
          prestiĝ⁹·on al⭑ la⭑ monaĥ⭑·ej·o tiel⭑ est⭑·iĝ·int·a.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.10 2024/01/15 07:23:21 ]
     __________________________________________________________________