leg⭑·/·i

leg⭑·i

   (tr)

   1.
          Sekv⭑·i per⭑ okul⭑·oj skrib⭑·it·an tekst⭑·on kaj⭑ ĝi·n dir⭑·i voĉ⭑·e aŭ⭑ mens³·e:
          leg⭑·i leter⭑·on, libr⭑·on, manuskript¹·on, hieroglif²·ojn; infan⭑·o
          lern⭑·ant·a leg⭑·i; sci⭑·ant·aj skrib⭑·i kaj⭑ leg⭑·i ; la⭑ instru⭑·it·ul·o el·ir⭑·is,
          por⭑ trink⭑·i kaf⭑·on kaj⭑ leg⭑·i gazet⭑·ojn ; ni leg⭑·as en⭑ gazet⭑·oj, ke⭑...;
          la⭑ last⭑·an verk⭑·on mi leg⭑·is kun⭑ grand⭑·a interes⭑·o; mi trov⭑·as ĝi·n
          bon⭑·eg·a ; tiu·n kontrakt⭑·on mi leg⭑·is mem⭑ en⭑ arĥiv³·oj de⭑ famili⭑·o
           ; de⭑ leg⭑·ad·o sen⭑ atent⭑·o ne⭑ riĉ⭑·iĝ·as la⭑ prudent⭑·o ;
          apart⭑·a ekzerc⭑·it·ec·o est⭑·as neces⭑·a, por⭑ leg⭑·i la⭑ amerik⁸·ajn adres⭑·ojn
          ; leg⭑·i per⭑ la⭑ fingr⭑·oj (pri⭑ blind⭑·ul·oj).

   2.
          Trov⭑·i senc⭑·on de⭑ io laŭ⭑ ĝi⭑·a ekster⭑·a aspekt¹·o.

        a)
                Diven⭑·i ies⭑ pens⭑·on laŭ⭑ la⭑ ŝajn⭑·o: en⭑ li⭑·a fizionomi¹·o oni
                leg⭑·is serioz⭑·ec·on ; leg⭑·i la⭑ kuraĝ⭑·on sur⭑ ies⭑ vizaĝ⭑·o.
                {deĉifr⭑·i} , {konjekt⭑·i} , {perfid⭑·i} .

        b)
                Trov⭑·i en⭑ ia·j aper⭑·aĵ·oj antaŭ·sign⭑·ojn: mi leg⭑·is el⭑ la⭑ ost⭑·oj,
                ke⭑ ĉio glat⭑·os .

   3.
          Kopi⭑·i datum⁽⁺⁾·on el⭑ mal·pli⭑ alt⭑·a (periferi⁽⁺⁾·a) nivel⭑·o de⭑ la⭑
          memor⭑-hierarki³·o al⭑ pli⭑ alt⭑·a (pli⭑ proksim⭑·en al⭑ la⭑ ĉef·procesor⁽⁺⁾·o):
          leg⭑·i dosier⁽⁺⁾·uj·on el⭑ periferi⁽⁺⁾·a memor⭑·o en⭑ la⭑ ĉef·memor⭑·on; leg⭑·i la⭑
          valor⭑·on de⭑ nombr⭑·il·o en⭑ la⭑ aritmetik¹·il·on. {ŝarg⭑·i} {skrib⭑·i}

   4.
          Ig⭑·i komput⁹·il·on prezent⭑·i intern⭑·an datum⁽⁺⁾·on en⭑ form⭑·o facil⭑·e
          percept¹·ebl·a de⭑ hom⭑·o (hom⭑·e leg⭑·ebl·a): mi ne⭑ sukces⭑·is leg⭑·i vi⭑·an
          son⭑-dosier⁽⁺⁾·on; la⭑ nun⭑·a Kindlo ne⭑ pov⭑·as leg⭑·i  -dosier⁽⁺⁾·on, eĉ⭑
          ne⭑ per⭑ la⭑ konvert⭑·o-serv⭑·o ; ĉiu·j poŝ⭑-leg⭑·il·oj pov⭑·as leg⭑·i 
          -dosier⁽⁺⁾·ojn, sed⭑ foj⭑+foj⭑·e kun⭑ mank⭑·oj .

leg⭑·o

   1.
          Tio kio est⭑·as legat²·a: li dev⭑·as tuj⭑ post⭑ leg⭑·o de⭑ la⭑ skrib⭑·o […] la⭑
          al·por·tint⭑·ojn de⭑ l’ dir⭑·it·a skrib⭑·o mort⭑·ig·i plej⭑ rapid⭑·e ; nur⭑ post⭑
          leg⭑·o de⭑ la⭑ verk⭑·o en⭑ Esperant⭑·o, mi vag⭑·is ret⭑·en trov⭑·i angl⭑·an
          original¹·on ; registr⭑·i la⭑ leg⭑·ojn de⭑ la⭑ sent⭑·il·oj.

   2.
          Interpret¹·o de⭑ tekst⭑·a fragment⭑·o en⭑ manuskript¹·o aŭ⭑ {redakci⭑·o} : en⭑
          la⭑ unu⭑·a leg⭑·o ( {versi⁹·o^2} , {el·don⭑·o} ) est⭑·is inter·konsent⭑·it·a de⭑
          ĉiu·j la⭑ larĝ⭑·a pli·mult⭑·o de⭑ la⭑ artikol⭑·ar·o ; ĉi⭑ tie la⭑ papirus²·o
          liver⭑·as pli⭑ bon⭑·an leg⭑·on .

leg⭑·aĵ·o

          Io por⭑ leg⭑·i: leter⭑·o, libr⭑·o, gazet⭑·o ktp.: leg⭑·aĵ·o en⭑ ĵurnal⭑·o
          atent⭑·ig·is li·n ; ne⭑ sol⭑·e la⭑ infan⭑·oj leg⭑·as kun⭑ plezur⭑·o la⭑ 
          'ajn fabel⭑·ojn, ankaŭ⭑ la⭑ matur⭑·aj hom⭑·oj ŝat⭑·as ili·n […] kiel⭑
          simpl⭑·an, facil⭑·an leg⭑·aĵ·on ; la⭑ anonc⭑·o promes⭑·as plur⁴+tavol⭑·an
          leg⭑·aĵ·on, kiu·n oni pov⭑·as mal·ĉifr³·i divers⭑+manier⭑·e ; specimen¹·aj
          leg⭑·aĵ·oj kaj⭑ el·tir⭑·aĵ·oj el⭑ la⭑ literatur⭑·o .

leg⭑·il·o

   1.
          Aparat¹·o por⭑ en·ig⭑·i datum⁽⁺⁾·ojn en⭑ komput⁹·il·on: strek⭑+kod⁹·a leg⭑·il·o;
          leg⭑·il·o de⭑ tru⭑-kart⭑·oj; skan⁹·il·o est⭑·as spec⭑·o de⭑ leg⭑·il·o; prov⭑·u
           […] sufiĉ⭑·as hav⭑·i ĝi·n en⭑ la⭑ KD-leg⭑·il·o, kiam⭑ la⭑
          komput⁹·il·o start⁸·as ;  -leg⭑·il·o .

   2.
          Rimed⭑·o por⭑ prezent⭑·i al⭑ hom⭑·o komput⁹·il·ajn aŭ⭑ elektronik⁸·ajn
          inform¹·on: nov⭑·aĵ-leg⭑·il·o; tiu servil⁽⁺⁾·o dispon⭑·ig·as la⭑ mesaĝ⁹·ojn al⭑ la⭑
          ret⭑-poŝ⭑-tol⭑·eg·il·o de⭑ la⭑ adres⭑·it·o ; la⭑ en⭑·e munt⁴·it·a TTT-leg⭑·il·o ne⭑
          ĉiam⭑ taŭg⭑·as por⭑ mal·ferm⭑·i ret⭑-paĝ⭑·on ; la⭑ firma⁽⁺⁾·o fond⭑·iĝ·is en⭑ la⭑
          jar⭑·o 2000 kaj⭑ komenc⭑·is dis·vast⭑·ig·i si⭑·an libr⭑·o-leg⭑·il·on  ; la⭑ poŝ⭑-leg⭑·il·o  ; esplor⭑·ist·oj dis·don⭑·is al⭑
          infan⭑·oj kun⭑ mal·alt⭑·aj lern⭑·o-ating⭑·oj la⭑ ret⭑+libr⭑·an leg⭑·il·on 
          ; linuks⁽⁺⁾·ul·oj ver⭑+ŝajn⭑·e jam⭑ posed⭑·as  ,  aŭ⭑ ali⭑·an
           -leg⭑·il·on . {el·ig⭑·il·o}

antaŭ·leg⭑·i

   (tr)

          {Voĉ⭑-leg⭑·i} , por⭑ ke⭑ aŭd⭑·u ĉe·est⭑·ant·o: antaŭ·leg⭑·u ĉi⭑ tiu·n instru⭑·on
          antaŭ⭑ la⭑ tut⭑·a  , antaŭ⭑ ili⭑·aj orel⭑·oj ; [la⭑ nov⭑·ajn
          libr⭑·ojn] mi antaŭ·leg⭑·os al⭑ vi ; ŝi aŭd⭑·is, kiel⭑ ŝi⭑·a mastr⭑·o laŭt⭑·e
          antaŭ·leg⭑·as, kaj⭑ ŝi pov⭑·is sen·ĝen⭑·e li·n aŭskult⭑·i .

tra·leg⭑·i

   (tr)

          Leg⭑·i de⭑ la⭑ komenc⭑·o ĝis⭑ la⭑ fin⭑·o: ĉiu, antaŭ⭑ ol⭑ komenc⭑·i la⭑ leg⭑·ad·on
          de⭑ la⭑ esperant⭑·a literatur⭑·o, tra·leg⭑·u atent⭑·e la⭑ Fundament⭑·an
          Krestomati²·on ; kiam⭑ la⭑ reĝ⭑·o de⭑  tra·leg⭑·is la⭑ leter⭑·on, li
          dis·ŝir⭑·is si⭑·ajn vest⭑·ojn ; ili ne⭑ pov⭑·is tra·leg⭑·i la⭑ sur·skrib⭑·on, nek⭑
          klar⭑·ig·i al⭑ la⭑ reĝ⭑·o ĝi⭑·an signif⭑·on ; jen⭑ mi tra·leg⭑·os al⭑ vi
          leter⭑·on, kiu·n mi ricev⭑·is ; mi tre⭑ dank⭑·as ili·n kaj⭑ tut⭑·e apart⭑·e la⭑
          plej⭑ akr⭑·e~vid⭑·an erar⭑+ĉas⭑·ist·on, s-ron  , kiu
          tra·leg⭑·is la⭑ tut⭑·an tekst⭑·on .

fin⭑-leg⭑·i

   (tr)

          Leg⭑·i ĝis⭑ la⭑ fin⭑·o, fin⭑·i la⭑ leg⭑·ad·on: la⭑ 13-jar⭑·a fi·lin⭑·o dev⭑·ig·it·e
          fin⭑-leg⭑·is ĝi·n, la⭑ 10-jar⭑·a rezign³·is post⭑ paĝ⭑·o 5 ; post⭑ la⭑ ek·leg⭑·o
          oni pens⭑·as: „ho⭑, kiom⭑ interes⭑·a tem⭑·o!“, sed⭑ jam⭑ mez⭑·e oni ver⭑+ŝajn⭑·e
          tra·foli⭑·um·as la⭑ rest⭑·on, sen⭑ esper⭑·i fin⭑-leg⭑·i ; fin⭑+leg⭑·e oni
          post·las⭑·iĝ·as plur⁴+facet⭑·e en·pens⭑·iĝ·int·a .

laŭt⭑~leg⭑·i

   (tr)

   1.
          Laŭt⭑·e {voĉ⭑-leg⭑·i} : kaj⭑ li pren⭑·is la⭑ libr⭑·on de⭑ la⭑ inter·lig⭑·o kaj⭑
          laŭt⭑~leg⭑·is ĝi·n al⭑ la⭑ popol⭑·o .

          Rim.: Ĉi⭑ tiu uz⭑·o est⭑·as unik³·a en⭑ Bibli¹·o, dum⭑ „voĉ⭑-leg⭑·i“ est⭑·as oft⭑·a
          kaj⭑ kutim⭑·a ĉe⭑ Zamenhof. Se⭑ oni vol⭑·as indik³·i laŭt⭑·ec·on, pli⭑
          bon⭑+stil⭑·a est⭑·us „laŭt⭑·e voĉ⭑-leg⭑·i“.

   2.
          {Voĉ⭑-leg⭑·i} : trejn⁸·u vi·n pri⭑ laŭt⭑~leg⭑·ad·o de⭑ numeral⁽⁺⁾·oj ; la⭑ libr⭑·et·o
          taŭg⭑·as por⭑ sufiĉ⭑·e jun⭑·aj infan⭑·oj por⭑ laŭt⭑~leg⭑·i kaj⭑ por⭑ iom⭑ pli⭑
          aĝ⭑·aj, kiu·j jam⭑ bon⭑·e mem·star⭑·e leg⭑·as .

          Rim.: Tiu uz⭑·o est⭑·as evit⭑·ind·a, ĉar⭑ voĉ⭑-leg⭑·ad·o pov⭑·as est⭑·i laŭt⭑·a aŭ⭑
          mal·laŭt⭑·a ‐ laŭt⭑·ec·o ne⭑ est⭑·as traf⭑·a karakteriz¹·il·o. Tial⭑ Zamenhof
          klar⭑·e prefer⭑·as la⭑ vort⭑·on „voĉ⭑-leg⭑·i“.

prov⭑-leg⭑·i

   (tr)

          Leg⭑·i, por⭑ kontrol⭑·i la⭑ taŭg⭑·ec·on kaj⭑ la⭑ kvalit¹·on de⭑ la⭑ tekst⭑·o: se⭑
          perfekt⭑·a rezult²·o est⭑·as bezon⭑·at·a, neces⭑·as prov⭑-leg⭑·i la⭑ tut⭑·an
          tekst⭑·on ; la⭑ libr⭑·et·o bon⭑·e aspekt¹·as, en·hav⭑·as mult⭑·ajn util⭑·ajn
          ilustr¹·aĵ·ojn […], est⭑·as klar⭑·e pres⭑·it·a kaj⭑ zorg⭑·e prov⭑-leg⭑·it·a ; ĉu⭑
          ne⭑ sufiĉ⭑·e da⭑ temp⭑·o por⭑ prov⭑+leg⭑·ig·i antaŭ⭑ la⭑ el·don⭑·ad·o ; du⭑-dek⭑·o da⭑
          prov⭑-leg⭑·ant·oj est⭑·is atent⭑·eg·e kontrol⭑·int·aj la⭑ tekst⭑·on, kaj⭑ ĉiu
          liter⭑·o kaj⭑ kom⭑·o en⭑ ĝi est⭑·is perfekt⭑·e lok⭑·it·aj .

tut⭑~leg⭑·i

          {Tra·leg⭑·i} , {fin⭑-leg⭑·i} : ŝi nur⭑ sukces⭑·is tut⭑~leg⭑·i ĝi·n dum⭑ long⭑·aj
          45 minut⭑·oj .

voĉ⭑-leg⭑·i

   (tr)

          Leg⭑·i {voĉ⭑·e} , el·parol⭑·ant·e la⭑ legat²·an: ŝi en·verŝ⭑·is la⭑ te⭑·on, mem⭑
          prezent⭑·is al⭑ li tas⭑·on da⭑ ĝi kaj⭑ post⭑·e pren⭑·is libr⭑·on kaj⭑ laŭt⭑·e
          voĉ⭑-leg⭑·is ; la⭑ vort⭑·oj el·salt⭑·as de⭑ sur⭑ la⭑ paĝ⭑·oj, tiel⭑ ke⭑ oni pov⭑·as
          ĝoj⭑·e ne⭑ nur⭑ leg⭑·i sed⭑ ankaŭ⭑ voĉ⭑-leg⭑·i ili·n ; kaj⭑ oni voĉ⭑-leg⭑·is antaŭ⭑
          ili ĉiu·jn vort⭑·ojn de⭑ la⭑ libr⭑·o de⭑ inter·lig⭑·o, kiu est⭑·is trov⭑·it·a en⭑
          la⭑ dom⭑·o de⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o .

leg⭑·o-pov⭑·a, legi⭑+pov⭑·a

          Kapabl⭑·a leg⭑·i: oni ne⭑ uz⭑·u la⭑ vort⭑·on „alfabet⭑·ig·ad·o“ en⭑ la⭑ ĝeneral¹·a
          senc⭑·o de⭑ leg⭑·o-pov⭑·ig·o, ĉar⭑ mult⭑·aj popol⭑·oj est⭑·as leg⭑·o-pov⭑·aj sen⭑
          alfabet⭑·a skrib⭑-sistem⭑·o kaj⭑ ne⭑ dezir⭑·as „alfabet⭑·ig·on“! ; ŝi est⭑·as
          kaj⭑ saĝ⭑·a kaj⭑ ĉarm⭑·a, kaj⭑ krom⭑·e iom⭑ leg⭑·o-pov⭑·a ; „Semajn⭑·a Resum⁽⁺⁾·o“
          el·star⭑·ig·as, ke⭑ „leg⭑·ad·o kaj⭑ skrib⭑·ad·o est⭑·as ne·mal·hav⭑·ebl·aj por⭑
          inklud⁽⁺⁾·o de⭑ individu¹·o en⭑ la⭑ legi⭑+pov⭑·an soci³·on“ .

leg⭑·o-pov⭑·o, legi⭑-pov⭑·o

          Kapabl⭑·o leg⭑·i: li mult⭑·e kuraĝ⭑·ig·is leg⭑·o-pov⭑·on […] ; en⭑ indiĝen⁴·aj
          komun⭑·um·oj de⭑ meksik⁸·o, du⭑+lingv⭑·aj instru⭑·ist·oj not⭑·as, ke⭑ lern⭑·ant·oj
          kiu·j komenc⭑·as la⭑ element¹·an lern⭑-ej⭑·ad·on en⭑ la⭑ ge·patr⭑·a lingv⭑·o
          akir⭑·as legi⭑-pov⭑·on pli⭑ rapid⭑·e .

leg⭑·o-pov⭑·ig·o

          Ag⭑·o instru⭑·i al⭑ iu leg⭑·i (kaj⭑, kutim⭑·e, ankaŭ⭑ skrib⭑·i): [...]
          postul⭑·is ke⭑ oni mobiliz¹·u por⭑ leg⭑·o-pov⭑·ig·o [...] .

ne·leg⭑·o-pov⭑·a, ne·legi⭑+pov⭑·a

          Kiu ne⭑ pov⭑·as leg⭑·i, ne⭑ kon⭑·as liter⭑·ojn; {analfabet⁽⁺⁾·a} : la⭑
          ne·leg⭑·o-pov⭑·a popol⭑·o […] blind⭑·e obe⭑·is al⭑ lok⭑·aj ofic⭑·ist·oj kaj⭑
          bien⭑-posed⭑·ant·oj ; bezon⭑·as ili ne⭑ komfort⭑·ig·an brak⭑·on, sed⭑ plat⭑·on
          da⭑ manĝ⭑·aĵ·o kaj⭑ akv⭑-imun⁴·ajn ŝu⭑·ojn tiel⭑ ke⭑ ili pov⭑·as frekvent⁽⁺⁾·i
          lern⭑·ej·on; mult⭑·aj est⭑·as ne·legi⭑+pov⭑·aj kaj⭑ ankaŭ⭑ si⭑·ajn infan⭑·ojn ne⭑
          pov⭑·os send⭑·i al⭑ lern⭑·ej·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.154 2024/01/15 16:14:09 ]
     __________________________________________________________________