legitim³·/·i

legitim³·i

   (tr)

   1.
          Pruv⭑·i per⭑ dokument⭑·oj la⭑ ident¹·ec·on, la⭑ mem·ec⭑·on de⭑ iu; laŭ·rajt⭑·ig·i:
          si·n legitim³·i per⭑ pasport⭑·o; la⭑ kun·ven⭑·int·oj legitim³·is si·n laŭ⭑ si⭑·aj
          famili⭑·oj, laŭ⭑ si⭑·aj patr⭑·o-dom⭑·oj, laŭ⭑ la⭑ nombr⭑·oj de⭑ la⭑ nom⭑·oj ; [li]
          aĉet⭑·is la⭑ valor⭑·aĵ·ojn sur·baz¹·e de⭑ dokument⭑·oj origin¹·int·aj en⭑ Liban⁸·o
          kaj⭑ laŭ·ŝajn⭑·e legitim³·ant·aj posed⭑·o-rajt⭑·on .

   2.
          Konfirm⭑·i aŭtentik¹·ec·on de⭑ dokument⭑·o: legitim³·i sub·skrib⭑·on, akt¹·on.

   3.
          {Laŭ·leĝ⭑·ig·i} : ras¹·ism·o est⭑·as la⭑ ĝeneral¹·a kaj⭑ definitiv¹·a taks⭑·ad·o
          de⭑ real¹·aj aŭ⭑ imag⭑·aj diferenc⭑·oj, favor⭑·e al⭑ la⭑ akuz³·ant·o kaj⭑ damaĝ⁽⁺⁾·e
          al⭑ la⭑ viktim³·o, cel⭑·e legitim³·i agres⁹·on aŭ⭑ privilegi⭑·ojn .

legitim³·a

   1.
          Rajt⭑·ig·a.

   2.
          {Laŭ·leĝ⭑·a} , {leĝitim⁽⁺⁾·a} : legitim³·aj rimed⭑·oj ; la⭑ jugoslav⁽⁺⁾·a arme¹·o
          ne⭑ plu⭑ hav⭑·is legitim³·an estr⭑·on kaj⭑ est⭑·is kaper⁽⁺⁾·it·a de⭑ la⭑ beograd⁽⁺⁾·a
          serb⁽⁺⁾·a reg⭑·ant·ar·o ; ili eĉ⭑ ne⭑·as la⭑ legitim³·ec·on de⭑ Israel⁹·o kiel⭑
          suveren⁽⁺⁾·a jud³·a ŝtat⭑·o .

legitim³·aĵ·o, legitim³·il·o

          Dokument⭑·o aŭ⭑ ali⭑·a atest⭑·il·o, kiu legitim³·as: posed⭑·aĵ·oj […] rapid⭑·e
          vend⭑·ebl·aj per⭑ fals⭑·aj legitim³·aĵ·oj ; ĉiu, kiu posed⭑·as ŝpar⭑+libr⭑·et·on
          kaj⭑ vol⭑·as en·pag⭑·i iu·n sum⭑·on, dev⭑·os montr⭑·i legitim³·aĵ·on al⭑ la⭑
          bank¹+ofic⭑·ist·o ; laŭ⭑ si⭑·a legitim³·il·o  nask⭑·iĝ·is en⭑
          1874 ; la⭑ person⭑·a legitim³·il·o cert⭑·e est⭑·as ĉe⭑ li ‐ se⭑ okaz⭑·is
          akcident²·o, oni nepr⭑·e trov⭑·os ĝi·n kaj⭑ sci⭑·ig·os mi·n .

legitim³·iĝ·i

          Pruv⭑·i si⭑·an rajt⭑·on, si⭑·an funkci¹·on: kvar⭑·a gast⭑·o […] legitim³·iĝ·is ĉe⭑
          la⭑ mastr⭑·o kiel⭑ kriminal⭑·a polic⭑·ist·o el⭑ Pariz⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.33 2024/01/15 16:14:09 ]
     __________________________________________________________________