vidu ankaŭ la klarigojn
loĝ·/·i

loĝ·i

   (x)

   1.
          Daŭr·e {rest·ad·i} en lok·o, kie oni kutim·e viv·ad·as: li loĝ·as ekster
          la urb·o ; la rus·oj loĝ·as en Rus·uj·o ; kiu loĝ·is en la dom·o
          kontraŭ ni ? se la ter·o est·us loĝ·at·a […] de saĝ·ul·oj ; insul·oj
          […] loĝ·at·aj de sen·nombr·aj bird·aj ar·oj ; la land·o de vi·a
          fremd·e~loĝ·ad·o ; loĝ-lok·o ; en ni·a karn¹·o, en ni·a mal·bon·a natur·o
          loĝ·as nenio bon·a !

   2.
          {Gast·i} : loĝ·i ĉe amik·o, en hotel·o; loĝ·i dum kelk·aj tag·oj ĉe
          famili·o de kamp·ar·an·oj .

loĝ·ant·o

          Tiu, kiu loĝ·as ie: tiu ĉi urb·o hav·as milion·on da loĝ·ant·oj ; la
          loĝ·ant·oj de  est·is mal·bon·aj kaj tre pek·aj ; la loĝ·ant·oj
          de la land·o ; ali·a loĝ·ant·o de la strat·o .

loĝ·ant·ar·o

          Tut·o de la hom·oj loĝ·ant·aj en lok·o, urb·o, provinc·o, land·o...: la
          loĝ·ant·ar·o de la urb·o divid·iĝ·is ; bru·is la loĝ·ant·ar·o de la grand·a
          urb·o sur la vast·a trotuar·o ; la tut·a loĝ·ant·ar·o de la ter·o .

loĝ·ebl·a

          Kie oni pov·as loĝ·i: ili ven·is en land·on loĝ·ebl·an ; iu vend·os
          loĝ·ebl·an dom·on en urb·o, kiu·n ĉirkaŭ·as mur·o ; ĉiu·j loĝ·ebl·aj lok·oj
          de la ter·o ; la insul·o rest·is plej+part·e ne·loĝ·ebl·a pro venen·a
          gas·o .

loĝ·ej·o

          Lok·o, dom·o  ĉambr·ar·o, kie oni loĝ·as: ŝi pren·is la plej bel·an
          arĝent·an vaz·on, kiu est·is en la loĝ·ej·o ; mi·a loĝ·ej·o est·as mi·a
          reĝ·ej·o ; ne brul·ig·u fajr·on en ĉiu·j vi·aj loĝ·ej·oj en la tag·o
          sabat·a ; li est·u izol·it·a, ekster la tend·ar·o est·u li·a loĝ·ej·o ;
           […] far·iĝ·is loĝ·ej·o de demon·oj ; la tut·a loĝ·ej·o [de la
          mus·o] konsist·is el mal·grand·a kavern·o sub la stopl³·oj ;
          somer+loĝ·ej·o ; grand+sinjor·a loĝ·ej·o ; la loĝ·ej·o de la sur·ter·a
          etaĝ·o ; mi ek·loĝ·is en la kel+loĝ·ej·o ; la loĝ·ej·o de la
          tag-labor·ist·in·o ; [ili] trans·lok·iĝ·as […] el la mal·nov·a loĝ·ej·o en
          la nov·an ; post du tag·oj est·os la fiks¹-temp·o, en kiu mi dev·as
          en·port·i la lu·an pag·on por la loĝ·ej·o ; en la dom·o de mi·a patr·o
          ekzist·as mult·e da loĝ·ej·oj, dir·is Krist·o ; terur·a ŝlos·il·o, kiu
          ferm·as post mi la mal·liber·ej·on de la viv·o kaj mal·ferm·as antaŭ mi
          la loĝ·ej·on de la etern·a nokt·o .

loĝ·ig·i

   (tr)

          Hav·ig·i loĝ·ej·on al iu: loĝ·ig·i labor·ist·ojn en barak²·o; en la plej
          bon·a lok·o de la land·o loĝ·ig·u vi·an patr·on ; [li] ek·loĝ·ig·is ili·n
          en la urb·oj de Samari⁽⁺⁾·o ; Di·o la Etern·ul·o pren·is la hom·on kaj
          en·loĝ·ig·is li·n en la ĝarden·o Eden¹·a ; li tuj send·os al vi […]
          tut·an regiment·on por en·loĝ·ig·i ; en la sub·ter·a etaĝ·o li loĝ·ig·is
          grek⁸·ajn soldat·ojn ; volont·e mi loĝ·ig·os vi·n en mi·a palac·o .

amas+loĝ·ej·o

          Lok·o aranĝ·it·a por dens·a loĝ·ad·o de mult·aj hom·oj, kie privat·ec·o
          mank·as: kutim·e en UK-UK-j amas+loĝ·ej·o est·as ekzempl·e gimnast⁽⁺⁾·ej·o de
          lern·ej·o ; long·aj labor-temp·oj, mal·san·ig·aj amas+loĝ·ej·oj,
          infan-labor·o, mal·long·a viv-daŭr·o, mank·ant·a labor-protekt¹·o est·is
          kelk·aj el la mank·oj .

ek·loĝ·i

          Aranĝ·i si·an rest·ad·on en nov·a lok·o: ne ir·u en Egipt⁽⁺⁾·uj·on, por tie
          ek·loĝ·i ; ili trov·is val·on en la land·o  kaj tie ek·loĝ·is ;
          [li] ek·loĝ·is sur la mont·o ; ŝi ek·loĝ·is en la alt·a mansard²·o ; ni
          pov·is ek·loĝ·i en ĉi tiu dom·et·o .

en·loĝ·iĝ·i

          Pren·i, ek·okup·i loĝ·ej·on: ili ven·is ĝis  kaj en·loĝ·iĝ·is tie
          ; ili […] en·loĝ·iĝ·is en  kun si·aj frat·oj ; li
          en·loĝ·iĝ·is en la hotel·o ; antaŭ ol vi en·loĝ·iĝ·as en mi·an ĉambr·on,
          mi dev·as al vi rimark·i, […] ke oni akurat¹·e pag·u la lu·an pag·on .

kun·loĝ·ant·o

          Loĝ·ant·o de sam·a loĝ·ej·o: la produkt·aĵ·oj […] est·u manĝ·aĵ·o por vi
          ĉiu·j: por vi, por vi·a sklav·o, […] kaj por vi·a kun·loĝ·ant·o, kiu·j
          loĝ·as ĉe vi ; li babil·is kvazaŭ ni ja est·as ankoraŭ kun·loĝ·ant·aj
          kiel ge·edz·oj ; tie ĉi loĝ·as hom·oj de divers·aj naci·ec·oj, kutim·oj,
          religi·oj, re·kon·ant·e la rajt·on al ali·ec·o de ĉiu kun·loĝ·ant·o .
          {dom·an·o}

pas-loĝ·ant·o

          Por·temp·a rest·ant·o en lok·o, en land·o: fremd·ul·o kaj pas-loĝ·ant·o mi
          est·as ĉe vi ; li far·iĝ·is pas-loĝ·ant·o en la land·o de la promes·o .
          {gast·o} , {migr·i} , {nomad²·o}

pra·loĝ·ant·o

          Iu el la plej antikv·e kon·at·aj loĝ·ant·oj de land·o: inter·miks·iĝ·as
          tradici¹·oj de pra·loĝ·ant·oj kaj hispan·oj ; la pra·loĝ·ant·oj de la
          amerik⁸·a kontinent¹·o a ; ŝajn·as, ke part·o de la pra·loĝ·ant·oj de
          Finn¹⁰-land·o rigard·is si·n kiel post·e·ul·ojn de la alk·o ; la 
          ( montan⁽⁺⁾·oj), la pra·loĝ·ant·oj en la orient·a, mont·a part·o de la
          Babel⁽⁺⁾·a regn·o . {indiĝen⁴·o}

pri·loĝ·i

   (tr)

          Est·i loĝ·ant·o, rest·i en: kiam  est·is pri·loĝ·at·a kaj
          bon+stat·a . {okup·i}

trans·loĝ·iĝ·i

          Ŝanĝ·i si·an loĝ·ej·on, kaj okup·i ali·an: li trans·loĝ·iĝ·is al la mont·o
          ; el la bel·eg·aj ĉambr·oj, en kiu·j li antaŭ·e loĝ·is, li dev·is
          trans·loĝ·iĝ·i […] en mal·grand·an fronton¹·an ĉambr·et·on tut·e sub la
          tegment·o ; en ĉiu trans·loĝ·iĝ·o est·as part·o de ruin·iĝ·o ; komisari⁽⁺⁾·o
          de trans·loĝ·iĝ·oj ; post·e ni trans·loĝ·iĝ·is Moskv⁽⁺⁾·on .

   [artikol-versi⁹·o: 1.46 2024/01/15 19:32:00 ]
     __________________________________________________________________