vidu ankaŭ la klarigojn
lum·/·i

lum·i

   (ntr)

   1.
          El·ig·i tia·jn {radi·o} jn, kiu·j est·as percept¹·ebl·aj per la {okul·o} j
          kaj ebl·ig·as vid·i objekt·ojn: lum·is super li la sun·o ; dum la tag·o
          kiam la sun·o lum·as tra la akv·o li dorm·as sed en stel+lum·aj nokt·oj
          kaj ĉe lun-lum·o li lev·iĝ·as super la akv·on ; [nun] mal·pli da
          stel·oj lum·as nokt·e ; intern·e lum·is torĉ·oj, oni do pov·is vid·i, ke
          la mur·oj konsist·as el tabul·oj skulpt·it·aj kiel punt·oj ; kaj Di·o
          dir·is: […] est·u lum·aĵ·oj en la ĉiel·a firm·aĵ·o, por lum·i super la
          ter·o ; la mal·nov·a lantern·o [ne plu] lum·as sufiĉ·e, por serv·i kiel
          strat·a lantern·o ; ses lampir·oj lum·is tiel bon·e, kiel ili pov·is ;
          la temp·o de la infan·ec·o hav·as si·ajn lum·ajn alt·aĵ·ojn, kies radi·oj
          post·e lum·as tra la tut·a viv·o ; ili opini·as, ke ĉio, kio lum·as,
          en·hav·as en si almenaŭ unu vaks-kandel·on ; lum·as pli hel·e ol pal·a
          kandel·o / Sur voj·oj de l' viv·o afabl·a botel·o ; post veter·o
          mal·bel·a lum·as sun·o plej hel·a ; ĉie lum·as la sam·aj emblem¹·oj de la
          sam·aj tut+mond·aj kompani¹·oj (kp {okul+frap·a} ) .

          Rim.: Ne uz·ulum·itransitiv²·e en la senc·o delum·ig·i“,
          „pri·lum·i“: mal·mult·aj lantern·oj mal·bon·e lum·is la strat·et·on .

   2.
          (pri mien·o, okul·oj) Montr·ant·a bon·an humor·on, {ĝoj·o} n, {feliĉ·o}
          n kc: li·a vizaĝ·o lum·is kiel la sun·o ; ĝoj·a rid·et·o ek·lum·is sur
          ŝi·a bel·a vizaĝ·o ; pli bel·an ornam·on hav·is neniu Grek⁸·a knab·in·o,
          ŝi·a vizaĝ·o lum·is, ŝi·aj okul·oj est·is kiel du stel·oj ; ŝi·aj okul·oj
          lum·is de ĝoj·o ; li rigard·is en la mild²·e lum·ant·an vizaĝ·on de
          [anĝel·o] ; ili·aj brun·aj okul·oj lum·is tre saĝ·e ; ŝi·aj okul·oj
          bril·et·is kaj la tre serioz·a vizaĝ·o ek·lum·is kvazaŭ rivel⁸·e ; Petr·o
          aŭskult·is ili·n kaj ĝoj·o ĉiam pli grand·a lum·is sur li·a vizaĝ·o .

   {bril·i} , {radi·i}

lum·o

   1.
          Radi·oj (elektromagnet⁽⁺⁾·aj ond·oj), kiu·j est·as percept¹·at·aj per la
          okul·oj kaj ig·as la objekt·ojn vid·ebl·aj: la lum·o de fajr·o ; ni
          silent·os kaj atend·os ĝis la lum·o de la maten·o ; la lum·o de
          maten·o, kiam lev·iĝ·as la sun·o ; la arĝent·a sabat·a kandelabr³·o
          verŝ·is si·an fest·an lum·on sur la pi·ec·e gaj·ajn vizaĝ·ojn de la
          mal·jun·ul·oj ; manĝ·i sandviĉ⁸·ojn ĉe la lum·o de du kandel·oj ; kie
          lum·o ekzist·as, ankaŭ ombr·o trov·iĝ·as . {lum-rapid·o} , {lum-stri·o}

   2.
          Io lum·ant·a (precip·e plur⁴+nombr·e kaj se ne konven·as preciz·ig·i la
          natur·on de la koncern·aj {lum·aĵ·o} j): li murmur·et·is […] kiam la
          lum·oj grup·iĝ·is en unu lok·o ; ŝi konduk·is ŝi·n en la ĉambr·on kaj
          ek·brul·ig·is lum·on ; ili esting·is la lum·on kaj serĉ·is lok·on por la
          dorm·o ; ĉiu·j ek·kur·is galop¹·e al la river·o, sur kies bord·oj jam
          bril·is mult·e~nombr·aj lum·oj kaj son·is grand·a kant·o de la
          kun·ven·int·a popol·o ; fin+fin·e, mi ek·vid·is elektr¹·ajn lum·ojn kaj
          re·kon·is, ke mi trov·iĝ·as en la vilaĝ·o . {lum·il·o}

   3.
          Al·don·aj inform¹·oj, kiu·j klar·ig·as iu·n afer·on: ĉu vi, saĝ·aj
          pastr·oj, pov·as ĵet·i lum·on sur ĉi tiu·n mister·an afer·on ? vi·aj
          artikol·oj prezent·as ni·an afer·on al la leg·ant·oj en mal·ĝust·a lum·o,
          kaj tial ni est·as dev·ig·it·aj don·i kelk·an klar·ig·on ; [tia] esplor·o
          sen·dub·e ĵet·us interes·an lum·on sur la konsist·on de la
          esperant·o-kolektiv³·o ; [ili] neniam met·as en lum·on si·ajn
          merit·ojn, laŭ ili·a propr·a modest·a juĝ·o ; tiu dokument·o est·is por
          li ver·a mal·kaŝ·o, kaj ĵet·is nov·an lum·on sur far·iĝ·ojn, kiu·j rest·is
          ĝis nun mal·lum·aj ; la kurac·ist·o ne vid·is ia·n klinik²·an sign·on,
          kiu pov·us ĵet·i lum·on sur la kaŭz·on de l’ mort·o ; oni rigard·as
          nov·an mesaĝ⁹·on en la lum·o de tiu statistik¹·o ; li·a klopod·ad·o
          aper·ig·i la situaci·on en Zimbabv⁽⁺⁾·o kaj ali·aj afrik⁸·aj land·oj en
          favor·a lum·o est·as tamen iom tro·a ; lum·o far·iĝ·os, kulp·o trov·iĝ·os
          .

   4.
          La bon·o, la {prav·o} , Di·o, la ver·a sci·o ks: la lum·o de la saĝ·o ;
          la Etern·ul·o est·as mi·a lum·o kaj mi·a sav·o ; li est·as en la lum·o ;
          [Johan·o] ven·is kiel atest·ant·o, por atest·i pri la lum·o, por ke
          ĉiu·j per li kred·u ; tiu·j hom·oj est·as kontraŭ·ul·oj de la lum·o, ili
          ne kon·as Li·ajn voj·ojn, ne re·ven·as al Li·a ir·ej·o ; ĉu ĉiu serĉ·ant·o
          nepr·e serĉ·as lum·on? oft·e oni ne sopir·as spirit·ec·on, sed ali·ajn
          afer·ojn, kiel […] unik³·ajmistik²·ajspert·oj .

   5.
          {Optimism²·a} sent·o: ĝoj·o, feliĉ·o, esper·o: ĉe la Jud³·oj est·is lum·o
          kaj ĝoj·o, gaj·ec·o kaj triumf¹·o ; fin+fin·e vid·ebl·as lum·o fin·e de la
          tunel¹·o .

   6.
          Vid-kapabl·o: la lum·o de mi·aj okul·oj .

lum·a

   1.
          El·ig·ant·a lum·on, lum·ant·a, radi·ant·a: lum·aj fenomen¹·oj ; li kovr·is
          la lum·ant·an objekt·on per la pied·o ; la akv·o, kolor·ig·it·a per la
          reflektor⁽⁺⁾·oj, simil·is ĉiel~ark·on, ŝpruc·ant·an en mirakl¹·a lum·a
          kolon·o ; lum·aj vitr·aj mur·oj de la nov·aj magazen·oj ; tiam fal·is
          radi·ant·a fal-stel·o, kiu tir·is post si long·an lum·an stri·on ; la
          vir·in·et·o de mar·o lev·is si·ajn tra·vid·ebl·ajn brak·ojn al la lum·a
          sun·o kaj je la unu·a foj·o ŝi sent·is larm·ojn .

   2.
          Rilat·a al lum·o, kiu est·as el lum·o: el ĉiu·j temp·oj, el ĉiu·j
          land·oj montr·iĝ·as tiu·j lum·aj bild¹·oj ; al pazigrafi⁽⁺⁾·oj oni pov·as
          al·vic·ig·i ankaŭ telegraf·ajn kod⁹·ojn, dek·um·an klasifik³·ad·on, lum·an
          kaj flag·an signal-sistem·ojn ; lum·a signal·o, prem·o, font·o.

          Rim.: Ĉar ĉi tiu senc·o implic⁽⁺⁾·as rilat·on al la substantiv·a ide·o
          pri lum·o (lumoa, de lum·o), tial anstataŭ tia·jn _rilat·ajn_
          adjektiv·ojn oni prefer·as uz·i vort·ojn kun·met·it·ajn: lum-bild¹·oj,
          lum-signal·o, lum-prem·o, lum-font·o, lum-jar·o, lum-ond·o ktpkontrast¹·e
          al la _kvalit¹·aj_ senc·oj de la adjektiv·o.

   3.
          Lum-plen·a, {hel·a} : lum·a, hel·a tag·o ; est·is hel·a lum·a maten·o ;
          est·is jam lum·a tag·o, kiam Mart·a esting·is la lamp·on kaj pren·is
          plum·on ; la nokt·o est·os lum·a, kiel tag·o ; la lun·o bril·is […]
          tia·mani¹·er·e, ke est·is preskaŭ tiel lum·e, kiel tag·e ; propr·a dom·o
          kun komfort·aj lum·aj ĉambr·oj ; ni ir·as en lum·aj salon·oj .

   4.
          Kiu rilat·as lum·o^4  lum·o^5: serĉ·i […] pli feliĉ·ajn, pli lum·ajn
          pens·ojnnov·ajn ideal¹·ojn ; sed ne imag·u, ke li prezent·is nur
          lum·ajn dimensi⁴·ojn,  , se mi rajt·as parol·i karikatur²·e,
          anĝel·ojn lud·ant·ajn per harp·o sur tavol·o el blank·aj nub·oj ; la
          kred·o je lum·a est·ont·ec·o est·is grand·a kaj la entuziasm·o
          ekster·ordinar·a .

   5.
          Kiu impres·as kvazaŭ lum·ant·a, radi·ant·a: ŝi tra·pik·is tru·on en la
          foli·o, rigard·is tra ĝi al la sun·o, kaj tiam ŝajn·is al ĝi, kvazaŭ
          ŝi vid·as la lum·ajn okul·ojn de si·aj frat·oj ; lum·a vizaĝ·o de reĝ·o
          est·as viv·o .

lum·aĵ·o

          Lum·ant·a objekt·o, precip·e {astr¹·o} : kaj Di·o far·is la du grand·ajn
          lum·aĵ·ojn: la pli grand·an lum·aĵ·on, por reg·i la tag·on, kaj la
          mal·pli grand·an lum·aĵ·on, por reg·i la nokt·on ; [por rigard·i] la
          lun·on […] la gast·o turn·is si·an vizaĝ·on al la nokt·a lum·aĵ·o,
          flug·ant·a tra la nub·oj ; li esting·is si·an lum·aĵ·on, mal·ferm·is la
          pord·on tre antaŭ·zorg·e, cert·iĝ·is ĉu la koridor¹·o est·as sen·hom·a .

lum·ig·i

   1.
          Hav·ig·i lum·on al, proviz·i per lum·o: fulm·oj lum·ig·is la mond·on ; la
          maten·a sun·o […] lum·ig·as la kamen-tub·on ; ili ek·lum·ig·is […] sep
          kandel·ojn ; li ir·is antaŭ·en kaj lum·ig·is al ili en la long·a
          mal·lum·a koridor¹·o ; ili ven·is al hel·e lum·ig·it·a rab·ist·a dom·o ;
          ole·o por lum·ig·ad·o .

   2.
          {Klar·ig·i} , evident¹·ig·i, {kompren·ig·i} : [li instru·oj] ord·ig·is
          li·ajn sen·ord·ajn sci·ojn, don·is al ili palp·ebl·ajn form·ojn kaj pli
          bon·e lum·ig·is kelk·ajn fakt¹·ojn ; subit·e la ver·o lum·ig·is al li·a
          spirit·o .

   3.
          {Gaj·ig·i} , seren²·ig·i, sen·zorg·ig·i: saĝ·ec·o de hom·o lum·ig·as li·an
          vizaĝ·on ; la fizionomi¹·on de Beatric⁽⁺⁾·o, iam stamp·it·an de
          ne·kurac·ebl·a mal·ĝoj·ec·o, ŝajn·is kontraŭ·e nun lum·ig·i la radi·ec·o de
          intern·a feliĉ·ec·o ; la unu·a ek·bril·o de sukces·o lum·ig·is antaŭ ŝi
          perspektiv¹·on kun pli bon·a est·ont·ec·o .

lum·ig·il·o

          Objekt·o  aparat¹·o el·radi·ant·a lum·on; {lum·il·o} : ŝi opini·is, ke
          est·as sen·util·e met·i […] ia·n lum·ig·il·on ; sen lum·ig·il·o,
          palp·et·ant·e, ŝi si·n direkt·is al la pord·o ; pro la en·erg⁽⁺⁾·i-kriz·o
          apenaŭ  tut·e ne funkci¹·is strat·aj lum·ig·il·oj .

lum·ing·o

          Objekt·o, uz·at·a por port·i lum·il·on: ni met·u tie·n por li lit·on kaj
          tabl·on kaj seĝ·on kaj lum·ing·on ; ĉe ambaŭ flank·oj star·is du vic·oj
          da kandel·oj, la plej alt·a kiel grand·eg·a tur·o, la plej mal·grand·a
          kiel lum·ing·o en la kuir·ej·o ; la pastr·oj […] est·as la lum·ing·o, en
          kiu brul·as la lum·o de la saĝ·o ; moral¹-ordon·o est·as lum·ing·o, kaj
          instru·o est·as lum·o . {lamp·ing·o}

lum·il·o

          Aranĝ·aĵ·o serv·ant·a por produkt·i lum·on: est·is mult·aj lum·il·oj en la
          supr·a ĉambr·o, kie ni kun·ven·is ; kun la lum·il·o en man·o, hom·on
          serĉ·ant·e sur strat·o ; super ŝi·n klin·iĝ·is ali·a vir·in·o, ten·ant·e en
          si·aj man·oj mal·grand·an korp·et·on […] kiu·n ŝi ĵus supr·en~ig·is en la
          mizer·an lum·on de l' vagon·a lum·il·o ; en ĉiu fenestr·o lud·is la
          flam·o de lum·il·o kaj de ĉie, kun·flu·ant·e en konfuz·an ĥor·on,
          aŭd·iĝ·is la rit³-kant·ad·o ; ŝi bak·as si·ajn mod+lit·ajn anĝel·et·ojn,
          vaz·ojn, lum·il·ojn, tabl·o-lamp·ojn ; antaŭ du·on-jar-cent·o fot⁹·ist·oj
          komenc·is uz·i fulm·o-lum·il·ojn ; kajt⁽⁺⁾·oj jam est·as el·labor·at·aj kun
          lum·il·oj, tiel ke oni pov·as flug·ig·i ili·n nokt·e ; Vi·a vort·o est·as
          lum·il·o por mi·aj pied·oj, Kaj lum·o por mi·a voj·o ; Vi est·as mi·a
          lum·il·o, ho Etern·ul·o . {flam·ing·o} , {gas-bek·o} , {kandelabr³·o} ,
          {kandel·o} , {lamp·o} , {lantern·o} , {lucern²·o} , {lustr·o} ,
          {torĉ·o}

ĉirkaŭ·lum·i

   (tr)

          {Pri·lum·i} ĉiu+flank·en: en la preskaŭ tut·e mal·plen·a vagon·o est·is
          mister·a du·on-lum·o: kelk·aj lantern·oj est·is […] kovr·it·aj per
          mal·lum·aj verd·aj kurten·et·oj, tra kiu·j ili apenaŭ ĉirkaŭ·lum·is du
           tri dorm·ant·ajn vetur·ant·ojn ; tio est·is fenestr·o de magazen·o,
          kiu ĉe la art·a ĉirkaŭ·lum·ad·o hav·is aspekt¹·on de sorĉ·a palac·o ; sur
          tabl·o svelt⁽⁺⁾·as korp·o de kandel·', la flam·o et·a ĉirkaŭ·lum·as mol·e ;
          li pet·eg·is sinjor·in·on Ann·et·on […] per si·a aper·o ĉirkaŭ·lum·ig·i kaj
          sankt·ig·i la mal·lum·an nest·on de mal·feliĉ·a ermit·o .

du·on-lum·o

   1.
          Mal·fort·a lum·o, en kiu oni ne klar·e vid·as: mi rest·is en la antaŭ·a
          ĉambr·o, en la du·on-lum·o ; tio est·is griz·aj, mal·lum·aj tag·oj, […]
          reg·is nur du·on-lum·o ; la mister·a du·on-lum·o de la vesper·o ili·n
          al·log·as ; nokt·a silent·o kaj du·on-lum·o .

   2.
          Antaŭ·a lamp·o de aŭt⁸·o, kiu pri·lum·as la voj·on mal·pli fort·e ol
          {plen~lum·o} , ne blind·um·ant·e kontraŭ·ven·ant·ojn: en Litovi⁽⁺⁾·o valid⁴·as
          la trafik⁴+reg·ul·o postul·ant·a ankaŭ tag·e vetur·i kun ŝalt⁹·it·aj
          du·on-lum·oj .

          Rim.: propon·as: proksim·ec·a lum·o.

ek·lum·ig·i

   1.
          {Ek·brul·ig·i} objekt·on  {ŝalt⁹·i} aparat¹·on, kiu don·as lum·on: la
          kuir·ist·in·o pov·is nenio·n vid·i kaj ir·is ek·lum·ig·i kandel·on ; [li]
          ek·brul·ig·is alumet·on ; la bril·o de ili·aj torĉ·oj ek·lum·ig·is la
          nigr·an figur·on de la pastr·o ;  de·salt·is de la seĝ·o kaj
          ek·lum·ig·is la lamp·on .

   2.
          Montr·i subit·an optimism²·an  kompren·an {emoci³·o} n: klar·a rid·et·o
          ek·lum·ig·is ŝi·an vizaĝ·on ; fulm·o ek·lum·ig·is li·an anim·on: de la
          emoci³·o li preskaŭ perd·is la konsci·on .

en·lum·iĝ·o

          {Ilumin·iĝ·o} : Buda⁽⁺⁾·o, antaŭ ol ating·i en·lum·iĝ·on, fast·ad·is laŭ la
          mor·o de hindu⁽⁺⁾·aj pi·ul·oj .

mal·lum·a

   1.
          Tut·e mank·ant·a je lum·o, ĝoj·o, klar·ec·o; sen·lum·a, ne lum·ig·it·a: la
          nokt·o est·is tiel mal·lum·a, ke ni nenio·n pov·is vid·i  antaŭ ni·a
          naz·o ; la tut·a rest·a part·o de la jar·o konsist·os el mal·lum·a nokt·o
          ; kiam la vesper·o far·iĝ·is pli mal·lum·a, cent·oj da kolor·aj
          lantern·oj est·is ek·brul·ig·it·aj ; fulm·o tra·kur·is tra la mal·lum·a
          ĉiel·o ; nub·o mal·lum·a, tondr·ant·a ; long·aj mal·lum·aj okul-har·oj ; ŝi
          re·lev·is la kap·on kun la mal·nov·a fier·a esprim·o en la mal·lum·aj
          okul·oj ; mal·lum·a mal·liber·ej·o ; mal·lum·aj verd·aj kurten·et·oj .

   2.
          {Sen·esper·a} , {pesimism²·a} , {mal·ĝoj·a} : la kor·on mal·lum·an koler·o
          plen·ig·is ; ili kuraĝ·e el·vetur·as renkont·en al la mal·lum·a
          est·ont·ec·o ; for·pel·i de si tiu·jn ĉi mal·lum·ajn pens·ojn ; mal·lum·aj
          antaŭ·sent·ad·oj ; li memor·u pri la tag·oj mal·lum·aj, ĉar est·os mult·e
          da ili .

   {apokalips⁽⁺⁾·a} , {mal·hel·a} , {mal·klar·a} , {nebul·a} , {nokt·a} , {nub·a} ,
   {obskur⁽⁺⁾·a} , {ombr·a} , {tenebr⁽⁺⁾·a}

mal·lum·o

   1.
          Plen·a mank·o je lum·o: Mose⁽⁺⁾·o etend·is si·an man·on al la ĉiel·o, kaj
          far·iĝ·is dens·a mal·lum·o en la tut·a land·o Egipt⁽⁺⁾·a ; nebul·a griz·a
          mal·lum·o ; la mal·lum·o far·iĝ·is, se est·as ebl·e, pli firm·a ; preskaŭ
          absolut·a mal·lum·o reg·is ĉirkaŭ ŝi . {nebul·o} , {nub·o} , {ombr·o}

   2.
          {Pesimism²·o} , {mal·ĝoj·o} , sen·esper·o: mal·ĝoj·o kaj mal·lum·o reg·is
          en la rond·et·o ; super tut·a mond·o subit·e fal·is dron·eg·o je
          mal·lum·o, mensog·o, mal·moral¹·o ; la mal·lum·o de la frenez·ec·o ;
          mal·lum·o de mal·kler·ec·o .

pri·lum·i

   (tr)

          Lum·i al io, verŝ·i lum·on sur io·n: pri·lum·i al ili la voj·on ; ili
          star·is antaŭ bel·eg·e pri·lum·it·a portal²·o ; li […] ek·vid·is antaŭ si
          grand·an, hel·e pri·lum·it·an kavern·on ; la salon·o est·is pri·lum·it·a
          tag·o-hel·e ; la tut·a koridor¹·o est·is pri·lum·it·a per putr·a lign·o ;
          tie li sid·is, pri·lum·it·a de la brul·ant·a kontraŭ·a dom·o .

post·lum·o

   1.
          Esting·iĝ·a lum·o, ekzempl·e la ne·rekt·a lum·o de jam sub·ir·int·a sun·o:
          la pal·iĝ·ant·a post·lum·o de la sun-sub·ir·o ; profund·a nokt·o kun nur
          minimum³·a post·lum·o reg·is la ĉiel·on .

   2.
          Mal·antaŭ·a lamp·o de vetur·il·o.

tra·lum·i

          Lum·i tra io: la fajr·eg·o […] tra·lum·is de~sub·e la fum·on ; [la] blu·e
          brul·ant·a flam·o, […] lum·ig·is la tut·an salon·on kaj tra·lum·is  tra
          la mur·oj ; tra·lum·ant·aj pentr·aĵ·oj ; li·an vizaĝ·on tra·lum·is kviet·a
          kaj mild²·a ĝoj·o ; apenaŭ li fin·is si·an rakont·on, mi·an kap·on
          tra·lum·is subit·a ide·o . {diafan²·a} , {skan⁹·i}

brems⁵·o-lum·o, brems⁵-lum·o

          Mal·antaŭ·a lamp·o de aŭt⁸·o, kiu aŭtomat¹·e ek·lum·as dum brems⁵·ad·o:
          hodiaŭ la brems⁵·o-lum·o en mi·a aŭt⁸·o romp·iĝ·is .

nebul-lum·o

          Lum·il·o de vetur·il·o, sufiĉ·e fort·a por tra·lum·i nebul·on, dens·an
          pluv·on  neĝ·on: mal·varm·a pluv·o — / nombr·o da nebul-lum·oj /
          preter·ir·ant·aj .

nord-lum·o

          Arkt⁹·a {polus·a lum·o} : tamen ne est·is mal·lum·e, la nord-lum·oj
          bril·is ruĝ·e kaj blu·e, ĝi est·is etern·a bel·eg·a fajr·aĵ·o ; feniks²·o
          […] flug·as ankaŭ en la bril·o de la nord-lum·o super la glaci·aj
          kamp·oj de […] Grenland⁽⁺⁾·o ; oni klar·ig·as tia+spec·ajn aer·ajn
          fenomen¹·ojn per nord·a lum·o ; en la nokt·oj nord-lum·oj lud·is ĉe la
          ĉiel·o . {arkt⁹·a aŭror⁽⁺⁾·o}

park-lum·o, park·ad~lum·oj

          Iu el la angul·aj mal·fort·aj lamp·oj de aŭt⁸·o, ĝi·n vid·ebl·ig·ant·aj en
          du·on-hel·o  mal·lum·o, ekzempl·e dum park·ad·o en ne pri·lum·it·a lok·o:
          preter·rapid·ant·aj aŭt⁸·oj ek·brul·ig·is subit·e kvazaŭ laŭ komand·o
          si·ajn park-lum·ojn ; esting·u preciz·e je la du×dek-tri·a kaj sep×dek
          tri+foj·e la park·ad~lum·ojn .

plen~lum·o

   1.
          Tre hel·a lum·o sufiĉ·a por klar·e vid·i: ili arest·is kvar
          matur·iĝ·ant·ajn knab·ojn, kiu·j la antaŭ·an post·tag-mez·on rab·is
          pan-ĉar²·on, en la plen~lum·o ; subit·e la ver·o eksplod·is plen+lum·e .

   2.
          Plej fort·a antaŭ·a lamp·o de aŭt⁸·o, kiu pri·lum·as la voj·on ĝis
          mal·proksim·e antaŭ·en (pli fort·a ol {du·on-lum·o} ): sur la
          voj+kruc·iĝ·o turn·iĝ·is al  kun plen~lum·oj vetur·eg·ant·a
          pasaĝer-aŭt⁸·o .

          Rim.: propon·as: distanc¹·a lum·o.

vag-lum·o, erar-lum·o

          Lum·et·o vag·ant·a super la marĉ·oj, produkt·at·a de mal·kompon¹·iĝ·o de
          organik⁹·aj substanc²·oj: mal·grand·aj et·aj kobold·oj kun vag-lum·o sur
          la ĉap·o danc·is ĉirkaŭ·e en la salon·o ; ili kur·ad·is sur la kamp·o
          kaj esting·is la vag-lum·ojn, kiu·j bon+kor·e plen·um·is la pet·on pri
          aranĝ·o de torĉ·a procesi¹·o ; vag-lum·oj [...] konduk·as for de la
          ĝust·a voj·o

polus·a lum·o

          Divers+kolor·a lum·o ( {luminesk⁽⁺⁾·o} ), observ·ebl·a en la apud·polus·aj
          region·oj, est·ig·at·a per la inter·ag·o de de en·er-ig-riĉ·aj partikl⁽⁺⁾·oj
          kun la ter·a magnet-kamp·o: Esperant·o ebl·ig·is, ke mi ek·kon·u
          Finn¹⁰-land·on, la finn¹⁰·ajn hom·ojn, la blank·ajn nokt·ojn, kaj mi
          plezur·iĝ·u en la admir·ind·a polus·a lum·o ; Celsi⁽⁺⁾·o […] pri·esplor·is
          inter·ali·e la koneks⁽⁺⁾·on inter polus·aj lum·oj kaj ŝanĝ·oj de la ter·a
          magnet-kamp·o ; ĝi esplor·is la atmosfer¹·on, glac⁽⁺⁾·i-river·ojn,
          ekologi⁹·on kaj mar·ojn de la polus·aj region·oj, kun laboratori⁸·oj
          pri la tie·aj polus·a lum·o, jon⁽⁺⁾·o-sfer¹·o, kresk·aĵ·oj kaj neĝ-glaci·o ;
          jam ek~de kvar×dek kvin·a grad·o de latitud⁸·o est·as tia·j polus·aj
          lum·oj ... (tem·as pri fikci⁴·a planed·o) . {polus·a aŭror⁽⁺⁾·o}

lum-tag·o

          Praktik·a {mezur-unu·o} de {long·o} , uz·at·a por mezur·i grand·eg·ajn
          inter·astr¹·ajn distanc¹·ojn, egal·a al la distanc¹·o, kiu·n la lum·o
          vojaĝ·as dum unu tag·o.

lum-hor·o

          Praktik·a {mezur-unu·o} de {long·o} , uz·at·a por mezur·i grand·eg·ajn
          inter·astr¹·ajn distanc¹·ojn, egal·a al la distanc¹·o kiu·n la lum·o
          vojaĝ·as dum unu hor·o.

lum-minut·o

          Praktik·a {mezur-unu·o} de {long·o} , uz·at·a por mezur·i grand·eg·ajn
          inter·astr¹·ajn distanc¹·ojn, egal·a al la distanc¹·o, kiu·n la lum·o
          vojaĝ·as dum unu minut·o.

lum-sekund·o

          Praktik·a {mezur-unu·o} de {long·o} , uz·at·a por mezur·i grand·eg·ajn
          inter·astr¹·ajn distanc¹·ojn, egal·a al la distanc¹·o, kiu·n la lum·o
          vojaĝ·as dum unu sekund·o.

   [artikol-versi⁹·o: 1.170 2024/01/15 19:32:08 ]
     __________________________________________________________________