vidu ankaŭ la klarigojn
lut·/·i

lut·i

   (tr)

          Kun·fiks¹·i du, ordinar·e metal·ajn, pec·ojn per metal·a fand·ebl·a
          miks·aĵ·o, sed ne fand·ant·e la koncern·ajn pec·ojn mem:
          al·proksim·iĝ·ant·e al la unu·a kandelabr³·o, ŝi pen·is turn·i ĝi·ajn
          kran·ojn, sed […] la kran·oj de flam·ing·oj est·is lut·it·aj ; la aer·o
          zum·is de plen~gam·o da bru·oj […] ĉarpent·ist·oj est·is martel·ant·aj,
          plumb·ist·oj lut·is, elektr¹·ist·oj balanc·iĝ·is alt·e sur ŝtup·et·ar·oj […]
          ; la nov·a kombine⁽⁺⁾·o por naĝ·ist·o […] est·is […] lut·it·a per
          ultrason⁽⁺⁾·a veld⁽⁺⁾·ad·o, pro tio ĝi tut·e ne en·hav·as kudr·o-lini·ojn .
          {glu·i} , {mastik·i} , {veld⁽⁺⁾·i}

lut·o

   1.
          Kun·ig·o per lut·ad·o. {junt⁽⁺⁾·o}

   2.
          Ag·o lut·i.

lut·aĵ·o

          La metal·a substanc²·o (stan·o k.a.) per kiu oni lut·as: modern¹·aj
          praktik·oj uz·as stan·--antimon·an aloj⁽⁺⁾·an lut·aĵ·on por [kun·ig·i] kupr·on
          .

lut·il·o

          Aparat¹·o uz·at·a ĉe lut·ad·o. elektr¹·a lut·il·o; la lut·il·o est·as ŝalt⁹·it·a
          per magnet-ŝalt⁹·il·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.27 2024/01/15 19:32:09 ]
     __________________________________________________________________