malgraŭ⭑

malgraŭ⭑

   (prepozici⭑·o)

          Ne·atent⭑·ant·e kontraŭ·star⭑·ant·an ies⭑ vol⭑·on aŭ⭑ ia·n fizik⭑·an bar⭑·on;
          {spit⭑·e al⭑} : vi el·ir⭑·is malgraŭ⭑ mi⭑·a mal·permes⭑·o; vi pacienc⭑·e
          el·ten⭑·is en⭑ la⭑ daŭr⭑·o de⭑ du⭑×dek⭑ jar⭑·oj, malgraŭ⭑ la⭑ mult⭑·aj atak⭑·oj kaj⭑
          mal·agrabl⭑·aĵ·oj ; se⭑ vi malgraŭ⭑ ĉi⭑ tio ne⭑ obe⭑·os […] mi sep⭑·obl·e
          pli·grand⭑·ig·os la⭑ pun⭑·on ; la⭑ land⭑·o  , malgraŭ⭑ la⭑ ond⭑·o-lini⭑·a
          ter⭑·o, ŝajn⭑·is eben⭑·aĵ·o ; malgraŭ⭑ la⭑ tre⭑ krut⭑·a voj⭑·o, la⭑ princ⭑·o
          galop¹·e kur⭑·is mal·supr⭑·en ; ŝi ek·tus⭑·is hm⁽⁺⁾, hm⁽⁺⁾, hm⁽⁺⁾, tamen⭑ malgraŭ⭑
          tio neniu ven⭑·is ; la⭑ pluv⭑·o fal⭑·ad·is torent¹·e, sed⭑ malgraŭ⭑ [tio] li
          dev⭑·is nepr⭑·e el·ir⭑·i ; ili malgraŭ⭑ si⭑·a sin⁸-trot⭑-aks⭑·ec·o aparten⭑·as al⭑
          la⭑ simpl⭑·a popol⭑·o .

malgraŭ⭑ ke⭑

   (konjunkci⭑·o)

          Malgraŭ⭑ tio ke⭑; {kvankam⭑} : ĝi ne⭑ romp⭑·iĝ·is, malgraŭ⭑ ke⭑ ĝi·n
          trans·vetur⭑·is ŝarĝ⭑-vetur⭑·il·o ; est⭑·is ankoraŭ⭑ sufiĉ⭑·e varm⭑·eg·e,
          malgraŭ⭑ ke⭑ la⭑ sun⭑·o star⭑·is jam⭑ mal·alt⭑·e . {spit⭑·e ke⭑}

malgraŭe

   1.
          Malgraŭ⭑ tio; {tamen⭑} : ankaŭ⭑ vi est⭑·as ja⭑ barbar¹·o, kaj⭑ malgraŭe
          mi al·las⭑·is vi·n en⭑ mi⭑·an dom⭑·on ; li tamen⭑ ne⭑ aparten⭑·as al⭑ ili, sed⭑
          malgraŭe, post⭑ iom⭑ da⭑ temp⭑·o, li re·kon⭑·as inter⭑ ili si·n mem⭑ .

   2.
          Spit⭑·ant·e al⭑; toler⭑·ant·e: tamen⭑, malgraŭe dolor⭑·o vi⭑·a, ne⭑ pov⭑·os vi
          help⭑·i ili·n ; kar⭑·a patr⭑·in·o, el·port⭑·u mal·ĝoj⭑·on malgraŭe sufer⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2024/01/25 20:10:33 ]
     __________________________________________________________________