mank⭑·/·i

mank⭑·i

   (ntr)

          Tut⭑·e {mal·est⭑·i} , {for·est⭑·i} aŭ⭑ ne⭑ est⭑·i en⭑ sufiĉ⭑·a kvant⭑·o aŭ⭑ grad⭑·o
          laŭ⭑ la⭑ bezon⭑·o: ĉio plen⭑·um·iĝ·is por⭑ vi, ne⭑ mank⭑·is el⭑ ĝi eĉ⭑ unu⭑
          vort⭑·o ; mank⭑·is el⭑ la⭑ serv⭑·ant·oj de⭑  dek⭑ naŭ⭑ vir⭑·oj ; mank⭑·as
          al⭑ li ankoraŭ⭑ nur⭑ la⭑ reĝ⭑·ec·o ; ĉu⭑ mank⭑·as al⭑ mi frenez⭑·ul·oj, ke⭑ vi
          al·konduk⭑·is ĉi⭑ tiu·n ? al⭑ li⭑·a maŝ⭑-kiras⭑·o mank⭑·is unu⭑ manik⭑·o ; ne⭑
          mult⭑·e mank⭑·is, ke⭑ ili el·parol⭑·u [tio·n kvankam⭑] ili ne⭑ est⭑·as
          permes⭑·it·e protest¹·i ; al⭑ vi mank⭑·as ne⭑ spirit⭑·o, sed⭑ pri·pens⭑·em·ec·o ;
          al⭑ jun⭑·ul·oj pov⭑·as mank⭑·i takt¹·o ; mank⭑·as al⭑ ili la⭑ ĝust⭑·a kompren⭑·ad·o
          ; bel⭑·ec·o al⭑ ŝi ne⭑ mank⭑·as, kontraŭ⭑·e, neniu pov⭑·as est⭑·i tiel⭑ bel⭑·a
          kaj⭑ al·log⭑·a ; ili ne⭑ glaci⭑·iĝ·as, sed⭑ ne⭑ mult⭑·e mank⭑·as ĝis⭑ tio ; al⭑
          posed⭑·ant·o de⭑ meti⭑·o mank⭑·as nenio ; al⭑ mal·riĉ⭑·ul·o infan⭑·oj ne⭑ mank⭑·as
          ; se⭑ la⭑ sort⭑·o vi·n bat⭑·as, mok⭑·ant·oj ne⭑ mank⭑·as ; al⭑ la⭑ paper⭑·o ne⭑
          mank⭑·as toler⭑·o .

mank⭑·e de⭑

   (prepozici⭑·aĵ·o)

          {Sen⭑} sufiĉ⭑·a dispon⭑·o de⭑: ŝi apenaŭ⭑ pov⭑·is parol⭑·i, mank⭑·e de⭑ spir⭑·o
          ; mank⭑·e de⭑ pruv⭑·o, [ŝi] ne⭑ pov⭑·is tio·n publik⭑·ig·i ; mi nenio·n
          kompren⭑·is, mank⭑·e de⭑ la⭑ baz¹·aj sci⭑·oj ; la⭑ traduk⭑·ist·oj ĝi·n imag⭑·as
          laŭ⭑ la⭑ publik⭑·ig·aĵ·oj, mank⭑·e de⭑ kontakt¹·oj kun⭑ la⭑ viv⭑·ant·a […]
          lingv⭑·o .

mank⭑·o

   1.
          Mal·est⭑·o aŭ⭑ ne·sufiĉ⭑·o de⭑ tio, kio est⭑·as bezon⭑·at·a: mank⭑·o de⭑ pan⭑·o ;
          la⭑ popol⭑·o tie sufer⭑·is pro⭑ mank⭑·o de⭑ akv⭑·o ; mal·sat⭑·o kaj⭑ soif⭑·o kaj⭑
          […] mank⭑·o de⭑ ĉio ; mank⭑·o de⭑ eduk⭑·o ; mult⭑·aj pere⭑·as pro⭑ mank⭑·o de⭑
          just⭑·ec·o ; absolut⭑·a mank⭑·o de⭑ sin⁸-gard⭑·o ; mank⭑·o de⭑ respekt⭑·o ; vi⭑·ajn
          krim⭑·ojn ili klar⭑·ig·as al⭑ si kiel⭑ erar⭑·ojn de⭑ jun⭑·ec·o, kiel⭑ mank⭑·on
          de⭑ pri·pens⭑·o ; infan⭑·o hav⭑·as lim⭑·ig·it·ajn bezon⭑·ojn [kaj⭑ tial⭑ ĝi·n]
          indiferent⭑·ig·as mult⭑·aj afer⭑·oj, kies⭑ posed⭑·o aŭ⭑ mank⭑·o est⭑·as grav⭑·eg·a
          por⭑ matur⭑·a hom⭑·o ; plej⭑ danĝer⭑·a mal·san⭑·o est⭑·as mank⭑·o de⭑ saĝ⭑·o .
          {bezon⭑·o} , {breĉ²·o}

   2.
          Mal·est⭑·o de⭑ neces⭑·a {kvalit¹·o} , mal·perfekt⭑·aĵ·o, mal·hav⭑·aĵ·o,
          {difekt⭑·o} : [ili] malgraŭ⭑ si⭑·aj mank⭑·oj (kiu ne⭑ hav⭑·as ili·n!) far⭑·as
          al⭑ la⭑ land⭑·o grand⭑·eg·ajn serv⭑·ojn ; mi esper⭑·as, ke⭑ ni⭑·a trup¹·o est⭑·as
          liber⭑·a de⭑ tia·j mank⭑·oj ; liber⭑·ig·it·a de⭑ milit⭑-serv⭑·o, li vol⭑·as
          almenaŭ⭑ iom⭑ ripar¹·i si⭑·an mank⭑·on tiu+rilat⭑·e ; prezent⭑·u li⭑·ajn
          mank⭑·ojn en⭑ tia lum⭑·o, ke⭑ ili aper⭑·u kiel⭑ makul⭑·oj ; ili⭑·aj mank⭑·oj
          preskaŭ⭑ est⭑·is merit⭑·oj ; [tia·jn] mank⭑·ojn en⭑ kompar⭑·o kun⭑ lingv⭑·o
          natur⭑·a lingv⭑·o art⭑·a posed⭑·as nenia·jn . {makul⭑·o^2}

mank⭑·ig·i

   (tr)

          Far⭑·i ke⭑ io mank⭑·as, preter·las⭑·i: li mank⭑·ig·is nenio·n el⭑ ĉio, kio·n
          la⭑ Etern⭑·ul·o ordon⭑·is ; ne⭑ mank⭑·ig·u ( {preter·las⭑·u} ) eĉ⭑ unu⭑ vort⭑·on
          ; la⭑ embarg⁽⁺⁾·o pri⭑ arm⭑·il·oj mank⭑·ig·as ĉia·jn modern¹·ajn arm⭑·il·ojn .

mal·mank⭑·a

          {Sufiĉ⭑·eg·a} , {abund³·a} : mal·mank⭑·as poezi¹·aj neologism²·oj ; bon⭑·a
          gazet⭑·o, kiu hav⭑·as kaj⭑ mank⭑·ojn, kaj⭑ mal·mank⭑·ojn . {riĉ⭑·a} ,
          {super·flu⭑·a} , {super·ŝut⭑·i}

ne·mank⭑·ig·ebl·a

          Kiu·n oni ne⭑ mank⭑·ig·u, {ne·mal·hav⭑·ebl·a} : la⭑ mastr⭑·oj de⭑ l'⭑
          ĉiel⭑+skrap⭑·aĵ·oj ĝu⭑·as ĉio·n kio est⭑·as ne·mank⭑·ig·ebl·a en⭑ la⭑ civiliz⭑·a
          viv⭑·o ; nutr⭑·o ne·mank⭑·ig·ebl·a por⭑ la⭑ kresk⭑·ad·o kaj⭑ long⭑·a viv⭑·ad·o .
          {bezon⭑·a} , {nepr⭑·a} , {neces⭑·a}

sen·mank⭑·a

   1.
          {Komplet²·a} , {plen⭑·a} : neniu el⭑ la⭑ famili⭑·oj, loĝ⭑·ant·aj en⭑ la⭑ mez⭑·o
          de⭑ la⭑ urb⭑·o, rest⭑·is sen·mank⭑·a, tial⭑ laŭ·long⭑·e de⭑ la⭑ mur⭑·oj kaj⭑ ĉe⭑
          ĉiu·j pord⭑·eg·oj oni aŭd⭑·is mal·esper⭑·an hurl⁽⁺⁾·ad·on de⭑ vir⭑·in·oj, vok⭑·ant·aj
          la⭑ kar⭑·ajn nom⭑·ojn ; la⭑ viv⭑·o est⭑·as viv⭑-ebl⭑·a nur⭑ laŭ⭑ si⭑·a sen·mank⭑·a
          komplet²·ec·o, ĉar⭑ kia ajn⭑ ĝi⭑·a element¹·o mank⭑·as, ĉes⭑·as la⭑ viv⭑·o .

   2.
          {Sen·difekt⭑·a} , tut⭑·e {bon⭑·a} , {perfekt⭑·a} : filologi¹·e sen·mank⭑·a
          redakt¹·o ; impres⭑·o pri⭑ sen·mank⭑·a solidar¹·ec·o de⭑ la⭑ alban⁸·aj
          labor⭑·ist·oj ; vi ne⭑ trov⭑·as mi⭑·an rezon¹·on sen·mank⭑·a ; oni hav⭑·as
          bon⭑·an, perfekt⭑·e kompetent⭑·an kun·labor⭑·ant·on, hom⭑·on kun⭑ […]
          sen·mank⭑·a kon⭑·o de⭑ ĉiu·j dosier⁽⁺⁾·oj, kiu·jn oni trakt⭑·as .

sen·mank⭑·e

          Ne⭑ est⭑·ig·ant·e mank⭑·on, ag⭑·ant·e skrupul²·e, {sen·forges⭑·e} ; {nepr⭑·e} :
          la⭑ mirakl¹·o de⭑ la⭑ sen·mank⭑·e hom⭑·a optimism²·o ; la⭑ profesi⭑·an sekret⭑·on
          D-ro  sen·mank⭑·e obe⭑·os ; la⭑ hom⭑·ar·o ... sen·mank⭑·e baldaŭ⭑
          re·al·ig⭑·os si⭑·an unu⭑·ec·on .

sen·inter·mank⭑·a

          Sen⭑ {interromp} a, {kontinu⁴·a} : li ek·dorm⭑·is tuj⭑, kaj⭑ dorm⭑·ad·is
          ĝis⭑ la⭑ maten⭑·o dorm⭑·on sen·sonĝ⭑·an kaj⭑ sen·inter·mank⭑·an ;
          {sen·intermit⭑·a} , {sen·romp⭑·a}

mank⭑-lok⭑·o

          Mank⭑·ant·a part⭑·o: plen⭑·ig·i, ŝtop⭑·i mank⭑-lok⭑·on; tiu aŭ⭑ ali⭑·a reĝ⭑·o aŭ⭑
          princ⭑·o est⭑·us tut⭑·e for·silent⭑·it·a en⭑ la⭑ histori⭑·o, se⭑ li⭑·a
          histori⭑·ist·o ne⭑ tim⭑·us la⭑ mank⭑-lok⭑·on en⭑ la⭑ tabel⭑·o de⭑ inter·sekv⭑·ad·o .
          {breĉ²·o} , {fend⭑·o} , {tru⭑·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.37 2024/01/25 20:10:34 ]
     __________________________________________________________________