merit⭑·/·i

merit⭑·i

   (tr)

          Hav⭑·i pro⭑ si⭑·a kondut⭑·o aŭ⭑ pro⭑ si⭑·aj ec⭑·oj rajt⭑·on pri⭑ just⭑·a
          rekompenc⭑·o aŭ⭑ pun⭑·o; est⭑·i ind⭑·a je⭑: merit⭑·i dank⭑·on, gratul⭑·on,
          estim⭑·on, atent⭑·on, si⭑·an sort⭑·on; tiu·j ost⭑·oj merit⭑·is nenio·n ali⭑·an,
          ol⭑ ke⭑ oni lud⭑·u per⭑ ili kegl⭑·ojn; kiel⭑ li merit⭑·is, tiel⭑ li
          profit⭑·is ; est⭑·i merit⭑·it·e aplaŭd⭑·it·a.

merit⭑·o

          Ag⭑·o, ec⭑·o dank⭑·e al⭑ kiu oni merit⭑·as io·n: ĉiu·j en·ter⭑·ig·it·oj est⭑·as
          plen⭑·aj de⭑ merit⭑·oj ; laŭ⭑ la⭑ merit⭑·o de⭑ si⭑·aj man⭑·oj hom⭑·o ricev⭑·as
          re·don⭑·on; prav⭑·e pun⭑·it·e laŭ·merit⭑·e .

merit⭑·a

   1.
          Merit⭑·o-plen⭑·a, mult⭑+merit⭑·a: merit⭑·a hom⭑·o, kondut⭑·o; serv⭑·o ne⭑ pet⭑·it·a,
          ne⭑ est⭑·as merit⭑·a .

   2.
          merit⭑·it·a: labor⭑·o fin⭑·it·a, ripoz⭑·o merit⭑·a .

merit⭑·aĵ·o

          Tio, kio·n oni merit⭑·is: re·don⭑·i al⭑ iu la⭑ merit⭑·aĵ·on.

sen·merit⭑·a

          Kiu merit⭑·on ne⭑ hav⭑·as, kiu est⭑·as mal·grand⭑+valor⭑·a: la⭑ Mastr⭑·o tro⭑·e
          honor⭑·as mal·jun⭑·an sen·merit⭑·an sklav⭑·on .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.28 2024/01/25 20:10:36 ]
     __________________________________________________________________