mi

mi

   (pronom⭑·o)

          La⭑ parol⭑·ant·o (gramatik⭑·e: unu⭑·a person⭑·o en⭑ unu⭑-nombr⭑·o): mi dank⭑·as
          vi·n por⭑ la⭑ prunt⭑·o ; mi⭑·a, mi·n kaj⭑ mi en⭑ mond⭑·o reĝ⭑·as tri⭑ .

mi⭑·a

          Posed⭑·at·a de⭑ mi, rilat⭑·a al⭑ mi: mi jam⭑ hav⭑·as mi⭑·an ĉapel⭑·on ; mi
          vizit⭑·is vi⭑·an kuz⭑·on kaj⭑ mi⭑·a vizit⭑·o far⭑·is al⭑ li plezur⭑·on .

mi⭑·o

          La⭑ propr⭑·a, mem·konsci⭑·a tut⭑·o de⭑ hom⭑·o, rigard⭑·at·a kiel⭑ konstant⭑·a tra⭑
          la⭑ temp⭑·o: kelk⭑·aj mem·star⭑·aj poem¹·oj […] kvazaŭ⭑ aŭd⭑·ig·as dialog¹·on
          inter⭑ la⭑ „mi⭑·o“ de⭑ la⭑ poet¹·o kaj⭑ la⭑ ekster⭑·a real¹·o . {ego⁽⁺⁾·o} ,
          {individu¹·o} , {mem⭑·o} , {person⭑·o^1} , {subjekt⭑·o^1} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.117 2024/01/26 17:40:07 ]
     __________________________________________________________________