minac⭑·/·i

minac⭑·i

   (x)

   1.
          Montr⭑·i al⭑ iu per⭑ parol⭑·oj aŭ⭑ gest⭑·oj, ke⭑ oni intenc⭑·as far⭑·i al⭑ li
          mal·bon⭑·aĵ·on: kiu mult⭑·e minac⭑·as, ne⭑ est⭑·as danĝer⭑·a ( {hund⭑·o} ,
          {tondr⭑·i} ) ; minac⭑·i al⭑ iu; minac⭑·i iu·n per⭑ pugn⭑·o, baston⭑·o,
          koler⭑·aj vort⭑·oj, per⭑ fingr⭑·o en⭑ la⭑ poŝ⭑·o; minac⭑·i iu·n je⭑ bat⭑·o,
          mort⭑·o, pun⭑·o, proces⭑·o. ali⭑·a minac⭑·is bel⭑·an regal⭑·on al⭑ la⭑ german⭑·oj,
          ĉar⭑ tiu·j arog⁽⁺⁾·is ĵet⭑·i obus⁽⁺⁾·on kiu mort⭑·ig·is li⭑·an oficir⭑·on . {dent⭑·o}
          .

   2.
          Si·n montr⭑·i kiel⭑ baldaŭ⭑ okaz⭑·ont·a, est⭑·i ver⭑+ŝajn⭑·e okaz⭑·ont·a: mal·san⭑·o
          minac⭑·as li·n; fulm⭑·o-tondr⭑·o minac⭑·as; danĝer⭑·o minac⭑·as al⭑ vi⭑·a honor⭑·o;
          minac⭑·as ribel⭑·o, milit⭑·o {pend⭑·i} , {sieĝ⭑·i} , {ŝveb³·i} .

minac⭑·a

          Kiu minac⭑·as, kiu ŝajn⭑·as danĝer⭑·a: minac⭑·a rigard⭑·o.

minac⭑·o

   1.
          Parol⭑·oj, gest⭑·oj per⭑ kiu·j oni minac⭑·as: tim⭑·i nek⭑ minac⭑·ojn, nek⭑
          bat⭑·ojn; minac⭑·oj ne⭑ mort⭑·ig·as .

   2.
          Baldaŭ⭑·a danĝer⭑·o: konstant⭑·a minac⭑·o de⭑ ruin⭑·iĝ·o ŝveb³·as super⭑ ili.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2024/01/26 17:40:06 ]
     __________________________________________________________________