vidu ankaŭ la klarigojn
mir·/·i

mir·i

          (x)
          Sent·i impres·on de surpriz·o pro io strang·a, ne·atend·it·a, ne·kutim·a,
          ekster·ordinar·a: la vort·ar·o […] est·as ne plen·a, kaj la leg·ant·o ne
          mir·u, se li mult·ajn vort·ojn en ĝi ne trov·as ; mi mir·as, kial la
          kapel·estr·o ne ĵet·is al vi la not·ojn en la vizaĝ·ojn ; [se]
          romp·ad·on de just·ec·o kaj honest·ec·o vi vid·as en land·o, ne mir·u,
          ĉar […] plej alt·aj ili·n kontrol·as ; la hom-amas·oj mir·is, dir·ant·e:
          neniam tia afer·o est·as vid·it·a ; vi ebl·e mir·os, ke mi parol·as al
          vi ne rus·e, sed esperant·e ; mi mir·is pri [li·a] surpriz·it·a mien·o
          ; la ŝu·oj est·is el pur·a or·o, kiam ŝi ven·is tiel vest·it·a, ĉiu·j
          mir·is . {admir·i} , {perpleks⁽⁺⁾·iĝ·i} , {surpriz·iĝ·i}

mir·o

          {Impres·o} sent·it·a de tiu, kiu mir·as: kio·n mi vid·as! dir·is ŝi·a
          patr·in·o kun grand·eg·a mir·o ; kun mir·o ili rigard·as unu ali·an ;
          mir·o kapt·is li·n ; li ek·vid·is kun mir·o, ke la tomb·o est·as
          ornam·it·a ; ili kri·eg·is de ĝoj·o kaj mir·o ; sur ŝi·a vizaĝ·o aper·is
          mir·o kaj {embaras·o} ; sen·mov·ig·it·a de mir·o kaj de {admir·o} .
          {konfuz·o^3} , {konstern·o} , {mirakl¹·o} , {sensaci²·o} , {surpriz·o}

mir·ebl·a

          Tre {surpriz·a} , pri kiu oni pov·as mir·i: ne est·as mir·ebl·e, ke
          sur mal·bon·e fleg·it·a trunk·et·o nepr·e aper·is kre·aĵ·o parazit·a .

mir·eg·i

          Fort·e mir·i, sent·i daŭr·an surpriz·iĝ·on: ĉiu·j, kiu·j aŭd·is li·n,
          mir·eg·is pro li·a kompren·o kaj li·aj respond·oj ; pri ĉi tiu dom·o,
          kiu est·as tre alt·a, ĉiu preter·ir·ant·o mir·eg·os kaj fajf·os ; li
          pov·is […] rakont·i al ŝi tia·jn afer·ojn, ke ŝi fort·e mir·eg·is ; la
          infan·oj mir·eg·is, vid·ant·e ĥemi·ajn eksperiment¹·ojn, kiu·j ŝajn·is al
          ili tiel ne·kompren·ebl·aj . {frap·i^3}

mir·eg·o

          Tre fort·a mir·o: ili sent·is grand·an mir·eg·on, ĉar ili ne kompren·is
          pri […] ; kun grand·a mir·eg·o li ek·vid·is, ke li trov·iĝ·as jam alt·e
          super la nub·oj ; ĉio tio ĉi por ok dolar¹·oj semajn·e! mi esprim·is
          mi·an mir·eg·on ;  ŝton·iĝ·is de mir·eg·o kaj rigard·is ŝi·n per
          larĝ·e mal·ferm·it·aj okul·oj ; en la cirk¹·o ek·reg·is mir·eg·o, neniu
          kuraĝ·is kri·i  aplaŭd·i .

mir·ig·i

   (tr)

          Kaŭz·i mir·on al iu: ĉiu·j est·is sen·fin·e mir·ig·it·aj, la instru·it·ul·o
           ek·salt·is ; mir·ig·is ili·n, […] ke ili facil·e kompren·is la
          lingv·on ; ili ne kompren·is li·ajn vort·ojn, sed la ton·o mir·ig·is
          ili·n ; mir·ig·as mi·n vi·a indiferent·ec·o inter·romp·is la plej alt·a
          juĝ·ist·o ; la regul·oj de la konven·ec·o est·is plen·um·it·aj, sed la
          sci·ig·o iom mir·ig·is ŝi·n ; la ne·atend·it·a demand·o iom mir·ig·is .
          {konstern·i} , {surpriz·i}

mir·ind·a

          Merit·ant·a mir·on: tie kresk·as la plej mir·ind·aj arb·oj kaj
          kresk·aĵ·oj ; la sonor·il·o hav·as ja mir·ind·an, bel·eg·an son·on ; la
          akv·o […] hav·as tre mir·ind·ajn fort·ojn ; plur⁴·aj amator⁸·aj
          lingv·ist·oj posed·as en si·aj tir-kest·oj mir·ind·ajn projekt·ojn .
          {konstern·a} , {mirakl¹·a} , {ne·atend·it·a} , {sensaci²·a}

mir·ind·aĵ·o

          Io mir·ind·a: la mir·ind·aĵ·ojn de Di·o ; la mir·ind·aĵ·oj de la univers·o
          ; tiu·j, kiu·j iam vid·ad·is  n […], rakont·is nun mir·ind·aĵ·ojn
          pri ŝi·a bel·eg·ec·o ; la vizit·ant·oj trov·as okaz·on [vid·i…] ĉeval·on
          kun kvin pied·oj kaj ali·ajn mir·ind·aĵ·ojn ; {mirakl¹·o}

   [artikol-versi⁹·o: 1.108 2024/01/26 17:40:06 ]
     __________________________________________________________________