mizer⭑·/·o

mizer⭑·o

          Daŭr⭑·a grand⭑·a {mal·riĉ⭑·ec·o} aŭ⭑ {mal·feliĉ⭑·o} , ind⭑·a je⭑ kompat⭑·o: la⭑
          mizer⭑·o kutim⭑·ig·is li·n lev⭑·i si·n el⭑ la⭑ lit⭑·o tre⭑ fru⭑·e ; mi far⭑·os tie
          altar⭑·on al⭑ Di⭑·o, kiu atent⭑·is mi·n en⭑ la⭑ tag⭑·o de⭑ mi⭑·a mizer⭑·o ; li
          help⭑·is ni·n en⭑ la⭑ mizer⭑·o, li est⭑·as sen·dub⭑·e bon⭑·a hom⭑·o ; post⭑ ne⭑
          mult⭑·e da⭑ temp⭑·o la⭑ mizer⭑·o re·ven⭑·is en⭑ la⭑ dom⭑·on ; ŝi tim⭑·as […]
          en·fal⭑·i en⭑ mizer⭑·on kun⭑·e kun⭑ si⭑·aj infan⭑·oj ; pri·pens⭑·u, patr⭑·o, se⭑ vi
          por⭑ kelk⭑·a temp⭑·o el·met⭑·os li·n al⭑ mizer⭑·o, ĉu⭑ li tiam⭑ ne⭑ dev⭑·os aŭ⭑
          re·turn⭑·iĝ·i kaj⭑ pli·bon⭑·iĝ·i ; ĉu⭑ pli⭑ nobl⭑·e est⭑·as ⫽ El·port⭑·i ĉiu·jn
          bat⭑·ojn, ĉiu·jn sag⭑·ojn ⫽ De⭑ la⭑ koler⭑·a sort⭑·o, aŭ⭑ si·n arm⭑·i ⫽ Kontraŭ⭑
          la⭑ tut⭑·a mar⭑·o da⭑ mizer⭑·oj ⫽ Kaj⭑ per⭑ la⭑ kontraŭ·star⭑·o ili·n fin⭑·i ?
          kiu meti⭑·on dispon⭑·as, mizer⭑·on ne⭑ kon⭑·as ; el⭑ la⭑ mizer⭑·o oni dev⭑·as
          far⭑·i virt⭑·on (rezignaci³·e akcept⭑·i tio·n, kio·n oni ne⭑ pov⭑·as for·ig⭑·i)
          ; ĉiu hav⭑·as si⭑·an kaŝ⭑·it·an mizer⭑·on . {bon⭑~stat⭑·o} {embaras⭑·o} ,
          {sen·el·ir⭑·ej·o^2}

mizer⭑·a

   1.
          {Kompat⭑·ind·a} pro⭑ si⭑·a mal·riĉ⭑·ec·o, mal·feliĉ⭑·o aŭ⭑ mal·bon⭑~stat⭑·o: mi
          est⭑·as sol⭑·ec·a kaj⭑ mizer⭑·a ; vi mizer⭑·a est⭑·aĵ·o ! ne⭑ insult⭑·u mizer⭑·an
          (hom⭑·on), ne⭑ mok⭑·u mal·liber⭑·an . {mal·riĉ⭑·a} , {povr⁽⁺⁾·a}

   2.
          Mal·bon⭑+stat⭑·a, mal·bon⭑+aspekt¹·a: en⭑ mal·liber⭑·ej·o […] nutr⭑·u li·n per⭑
          mizer⭑·a pan⭑·o kaj⭑ mizer⭑·a akv⭑·o ; al⭑ ni⭑·a anim⭑·o naŭz⭑·as la⭑ mizer⭑·a
          nutr⭑·aĵ·o ; mi est⭑·us mal·saĝ⭑·ul·o, pens⭑·is la⭑ princ⭑·o, se⭑ mi ir⭑·us en⭑ la⭑
          mizer⭑·an gast⭑·ej·on kaj⭑ preter·pas⭑·us la⭑ bel⭑·an ; edz⭑·iĝ·a ring⭑·o,
          bril⭑·ant·a sur⭑ la⭑ fingr⭑·o kaj⭑ kontrast¹·ant·a kun⭑ la⭑ tut⭑·a mizer⭑·a
          ekster·aĵ⭑·o ; [ili] met⭑·is la⭑ tend⭑·ojn sub⭑ la⭑ mizer⭑·aj arb⭑·oj ; kia·n
          mizer⭑·an rol¹·on [ni⭑·aj kongres⭑·oj] lud⭑·as, kiam⭑ part⭑·o-pren⭑·i en⭑ ili
          pov⭑·as ne⭑ tiu, kiu efektiv⭑·e kun⭑ util⭑·o dezir⭑·us io·n aŭd⭑·i ; tio
          est⭑·is ja⭑ mizer⭑·a (mal·ŝat⭑·ind·a) kalumni⭑·o ; mien⭑·o fier⭑·a al⭑ lud⭑·o
          (intrig⭑·o, sort⭑·o) mizer⭑·a . {mal·grandioz¹·a}

mizer⭑·i

   (ntr)

          Trov⭑·iĝ·i en⭑ mizer⭑·o: mizer⭑·is loĝ⭑·ant·ar·o de⭑ vilaĝ⭑·oj detru⭑·it·aj ; kaj⭑
          kial⭑ ni ĉiu·j tiel⭑ mizer⭑·as? nur⭑ ĉar⭑ ni⭑·a patr⭑·in·o ni·n abrupt²·e
          for·las⭑·is ; mizer⭑·u kaj⭑ mal·ĝoj⭑·u kaj⭑ plor⭑·u, vi⭑·a rid⭑·ad·o turn⭑·iĝ·u en⭑
          plor⭑·on ; part⭑·o-pren⭑·ad·o en⭑ brit⁹·aj elekt⭑·oj ĝeneral¹·e mizer⭑·as: hom⭑·oj
          apenaŭ⭑ kompren⭑·as kiel⭑, kaj⭑ por⭑ kiu, ili voĉ⭑-don⭑·u ; kiam⭑ sak⭑·o
          mizer⭑·as am⭑·o mal·aper⭑·as .

mizer⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Traf⭑·i en⭑ mal·riĉ⭑·on, en⭑ mizer⭑·on: mi nutr⭑·os vi·n tie, […] por⭑ ke⭑ ne⭑
          mizer⭑·iĝ·u vi kaj⭑ vi⭑·a dom⭑·o ; [en⭑] ni⭑·aj mond⭑·aj urb⭑·eg·oj […] la⭑ hom⭑·o
          […] bagatel⭑·iĝ·as kaj⭑ mizer⭑·iĝ·as, ĝis⭑ fin⭑·e li est⭑·as nur⭑·a mikrob²·o ;
          por⭑ kiu dev⭑·is ĉiu sufer⭑·i, mizer⭑·iĝ·i kaj⭑ viv⭑·i en⭑ mal·komfort⭑·o .

mizer⭑·ul·o

          Hom⭑·o, kiu spert⭑·as mizer⭑·on: ŝi renkont⭑·is mizer⭑·ul·on, kiu dir⭑·is:
          „don⭑·u al⭑ mi io·n por⭑ manĝ⭑·i“ ; la⭑ princ⭑·o sent⭑·is impres⭑·on, ke⭑ la⭑
          sen·nom⭑·a amas⭑·o de⭑ mizer⭑·ul·oj kaj⭑ ribel⭑·ul·oj super·fort⭑·e puŝ⭑·as li·n ;
          [li] mal·avar⭑·e donac⭑·is al⭑ mizer⭑·ul·oj, por⭑ ke⭑ ili preĝ⭑·u por⭑ li ; ŝi
          mi·n am⭑·as! mizer⭑·ul·o, ĉu⭑ vi tio·n ĉi⭑ merit⭑·is ? konsol⭑·iĝ·as mizer⭑·ul·o,
          se⭑ li est⭑·as ne⭑ sol⭑·a . {mal·riĉ⭑·ul·o} , {sen·hav⭑·ul·o} {almoz⭑·ul·o} ,

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.32 2024/01/26 17:40:07 ]
     __________________________________________________________________