vidu ankaŭ la klarigojn
modal⁽⁺⁾·/·o

modal⁽⁺⁾·o

   1.
          (Logik¹·o) Special·a kondiĉ·o, al kiu est·as sub·ord·ig·it·a la asert¹·o de
          opini·o: la modal⁽⁺⁾·oj de ebl·ec·o, de eventual¹·ec·o; laŭ  la
          kategori¹·oj de modal⁽⁺⁾·o est·as ebl·ec·o, re·al·ec·o kaj neces·ec·o.

   2.
          Gramatik·a kategori¹·o indik³·ant·a rilat·on de dir·o al la real¹·o
          (konstat·o, eventual¹·o, probabl³·o, dezir·o, ordon·o ktp) kaj
          esprim·at·a per verb·aj form·oj ( {verb·a modal⁽⁺⁾·o} )  per ali·aj
          rimed·oj (intonaci⁽⁺⁾·o, modal⁽⁺⁾·aj vort·oj ktp): la indikativ²·a, ordon·a,
          demand·a modal⁽⁺⁾·oj de fraz¹·o; la verb·oj hav·as dek du temp·ojn, tri
          modal⁽⁺⁾·ojn, […] kaj kvin aspekt¹·ojn .

          Rim.: PAG kaj PIV nom·as tio·n {mod·o^2} , sen zorg·i pri la
          komun+lingv·a homonim¹·o  pri ne·verb·aj modal⁽⁺⁾·aj vort·oj.

   3.
          {modus⁽⁺⁾·o}

          Rim.: Tiel uz·as la vort·onmodal⁽⁺⁾·oPAG kaj PIV.

   4.
          {Gam·o^1} ; la manier·o, kiel plen~ton·oj kaj du·on-ton·oj est·as
          aranĝ·it·aj en la gam·o: modal⁽⁺⁾·o {minor⁽⁺⁾·a} , {maĵor⁽⁺⁾·a} , {dori⁽⁺⁾·a} ,
          {lidi⁽⁺⁾·a} , {frigi⁽⁺⁾·a} , miks·o-lidi⁽⁺⁾·a ktp ; kiu·j est·as la
          lament⁴-melodi¹·oj? dir·u al mi, ĉar vi est·as muzik·ist·ola
          miks+lidi⁽⁺⁾·a modal⁽⁺⁾·o […] kaj la akut²+lidi⁽⁺⁾·a, kaj divers·aj ali·aj .
          {tonal⁽⁺⁾·o}

modal⁽⁺⁾·a

          Rilat·a al {modal⁽⁺⁾·o^2} : „ĉu“, „kvazaŭ“, „ebl·e“, „cert·e“, „nepr·eest·as modal⁽⁺⁾·aj vort·oj; „dev·i“, „pov·i“, „neces·asest·as modal⁽⁺⁾·aj
          verb·oj.

modal⁽⁺⁾·a logik¹·o

          Propozici²·a logik¹·o etend·it·a per esprim·il·oj de {modal⁽⁺⁾·o^1}
          („nepr·e“, „ebl·e“, „probabl³·ektp): la normal¹·a dev·o-logik¹·o (
           ) (difin·it·a de la finn¹⁰·a filozof¹·o 
          ) est·as normal¹·a modal⁽⁺⁾·a logik¹·o kun modal⁽⁺⁾·aj operator⁽⁺⁾·oj  por
          dev·o kaj  por permes·o .

verb·a modal⁽⁺⁾·o

          {Modal⁽⁺⁾·o^2} esprim·it·a per special·a gramatik·a form·o: en Esperant·o
          la real¹·an modal⁽⁺⁾·on esprim·as {indikativ²·o} („mi vid·as“, „vid·at·ektp); la hipotez¹·an modal⁽⁺⁾·on esprim·as {kondicional⁴·o} („mi vid·us“);
          ordon·an modal⁽⁺⁾·on esprim·as {volitiv⁽⁺⁾·o} („li vid·u“, „far·end·a“).

          Rim.: La nombr·o de verb·aj modal⁽⁺⁾·oj gramatik·aj konsider·ind·e
          vari³·as, de 3–5 el la lingv·oj hind⁽⁺⁾+eŭrop·aj ĝis 10–14 en la lingv·oj
          tjurk⁽⁺⁾·aj.

   Rim. 1: PV kaj PIV mark·as ĉi tiu·n radik·on kiel Zamenhof·an, sed
   Zamenhof·a ekzempl·o mank·as, kaj est·as ne·klar·e, en kiu senc·o (kaj en kiu
   form·o)  uz·is tiu·n vort·on.

   Rim. 2: La vort·oj modal⁽⁺⁾·o, {mod·o} , {modus⁽⁺⁾·o} est·as etimologi²·e parenc·aj,
   de·ven·ant·e el Latin⁽⁺⁾·a radik·o kies senc·oj est·ismezur·o“, „manier·o“,
   „regul·o“; la plej grav·aj noci⁽⁺⁾·oj de·ven·as el la senc·omanier·otamen ili
   est·as tre mal·proksim·aj kaj divers·aj lingv·oj mal·sam·e distribu⁸·as inter
   ili. La modern¹·a inter·naci·a tendenc¹·o ( mod·o) ŝajn·as prefer·i la vort·onmodal⁽⁺⁾·opor la _subjektiv²·a_ senc·omanier·o pens·i“ (konform·e al
   modal⁽⁺⁾·o^1). Tiu ĝeneral¹·a koncept²·o natur·e kovr·as ankaŭ la senc·on de
   verb·aj modal⁽⁺⁾·oj, kiu·jn la esperant·a gramatik·a tradici¹·o bedaŭr·ind·e
   prefer·as mis·nom·imod·oj“. La tradici¹·o filozofi¹·a uz·as form·on simil·an almodus⁽⁺⁾·opor la _objektiv²·a_ senc·omanier·o est·i, aper·i“ ( {modus⁽⁺⁾·o^1} ).
   La lingv·oj latin⁽⁺⁾·id·aj uz·as por la abstrakt¹·aj senc·oj (kaj la objektiv²·aj,
   kaj la subjektiv²·aj) vir+genr⁹·an _mod·e, mod·o_. Esperant·o ne uz·as
   gramatik·an genr⁹·on por senc·o-disting·o, sed la uz·o demodus⁽⁺⁾·oebl·ig·as
   las·i al la komun+uz·amod·onur la kutim·an senc·on de soci³·a-person·aj
   prefer·oj vest·ad·aj kaj kondut·aj.

   [artikol-versi⁹·o: 1.30 2024/01/26 19:05:52 ]
     __________________________________________________________________