modus⁽⁺⁾·/·o

modus⁽⁺⁾·o

   1.
          Ekzist⭑·o-manier⭑·o, ĉiu el⭑ la⭑ divers⭑·aj form⭑·oj en⭑ kiu·j aper⭑·as unu⭑
          sam⭑·a esenc⭑·o; ec⭑·o kiu·n objekt⭑·o posed⭑·as en⭑ iu(j) el⭑ si⭑·aj stat⭑·oj
          (kontrast¹·e al⭑ esenc⭑·a, konstant⭑·a {atribut³·o} ).

   2.
          Klas⭑·o da⭑ verb⭑·o-form⭑·oj, posed⭑·ant·aj unu⭑ sam⭑·an sintaks¹·an karakter⭑·on
          (laŭ⭑ tio kia·jn fraz¹-rol¹·ojn pov⭑·as hav⭑·i la⭑ koncern⭑·aj form⭑·oj, kia·jn
          komplement²·ojn ili pov⭑·as en·konduk⭑·i): {infinitiv²·o} est⭑·as modus⁽⁺⁾·o
          kelk⭑+rilat⭑·e simil⭑·a al⭑ substantiv⭑·o, ĉar⭑ ĝi pov⭑·as rol¹·i kiel⭑
          subjekt⭑·o aŭ⭑ objekt⭑·o; a-participo est⭑·as modus⁽⁺⁾·o posed⭑·ant·a la⭑ ec⭑·ojn
          de⭑ adjektiv⭑·o; „vid⭑·as“, „vid⭑·is“, „vid⭑·us“ aparten⭑·as al⭑ la⭑
          „person⭑·a“ modus⁽⁺⁾·o (finitiv⁽⁺⁾·o) de⭑ la⭑ verb⭑·o „vid⭑·i“, ĉar⭑ ili postul⭑·as
          indik³·on de⭑ la⭑ ag⭑·ant·o (1a, 2a, 3a person⭑·o).

   3.
          {Reĝim³·o^3} : kiam⭑ oni prem⭑·as de·nov⭑·e la⭑ en·ig⭑·o-klav⭑·on, oni for·las⭑·as
          la⭑ skrib⭑·o-modus⁽⁺⁾·on kaj⭑ re·ir⭑·as al⭑ la⭑ tekst⭑·o-montr⭑·a modus⁽⁺⁾·o .

   Rim.: Kelk⭑·aj vort⭑·ar·oj (ekz-e ) indik³·as „modus⁽⁺⁾·o“n kiel⭑ sin⁸·o-nom⭑·on por⭑
   {modal⁽⁺⁾·o} . Mi tamen⭑ opini⭑·as ke⭑ la⭑ inter·naci⭑·a vort⭑-uz⭑·o ebl⭑·ig·as klar⭑·e
   apart⭑·ig·i la⭑ tre⭑ divers⭑·ajn senc⭑·ojn de⭑ tiu·j vort⭑·o-form⭑·oj, kaj⭑ atribu¹·i al⭑
   „modal⁽⁺⁾·o“ pli⭑ inter·naci⭑·an kaj⭑ mal·pli⭑ eklektik⁽⁺⁾·an signif⭑·on.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.16 2024/01/26 19:05:52 ]
     __________________________________________________________________