vidu ankaŭ la klarigojn
mok·/·i

mok·i

   (tr)

          Mal·ŝat·e, ofend·e rid-indig⁴·i iu·n  io·n: ne mok·u mal·jun·ul·on;
          fripon·a atest·ant·o mok·as juĝ·ist·on; vi for·ĵet·is ĉiu·jn mi·ajn
          konsil·ojn, ... tial mi mok·os, kiam tim·o vi·n atak·os ; ne mok·u
          mizer·on de ali·a, ĉar baldaŭ ven·os vi·a ; ne mok·u river·on
          ne·ating·int·e la ter·on {insult·i} , {kritik·i} , {rikan²·i} ,

mok·a

          Mal·respekt·e rid·a: ŝi ek·aŭd·is kon·at·an mok·an voĉ·on .

mok·o

          Intenc·a mal·respekt·aĵ·o, rid·o  ali·a mal·estim·a esprim·o: vi vol·us
          nur pag·i mok·on per mok·o kaj mi·n humil·ig·i .

mok·ant·o

          Pri·rid·ant·o, el·montr·ant·o de si·a mal·respekt·o: mok·ant·o ne am·as
          tiu·n, kiu li·n admon·as ; la mok·ant·o est·os mok·at·a.

mok·at·aĵ·o

          Hom·o  afer·o mok·at·a, rigard·at·a kiel mal·estim·ind·a, rid-ind·a: li
          far·iĝ·is mok·at·aĵ·o por si·aj najbar·oj .

mok·em·a

          Kiu volont·e mok·as, pri·rid·as; {pik·em·a} : la rom⁽⁺⁾·a popol·o est·is
          mok·em·a kaj ... ĝi permes·is al si mok·ajn ŝerc·ojn  kontraŭ
          grand·aj triumf¹·ant·oj, kontraŭ tiu·j, kiu·jn ĝi efektiv·e am·is kaj
          estim·is .

mok·em·o

          Inklin·o al mok·o, al pri·rid·o de hom·oj, situaci·oj...: la frat·oj
          diskut¹·is en la kort·o, kiel ili plej bon·e pov·us sub·prem·i la
          malic·an mok·em·on de Eero, mok·em·on, kiu ig·is li·n ... mok·ad·i ne nur
          ili·n sed ankaŭ Di·on kaj li·an vort·on . {ironi¹·o}

mok·et·i

          Mild²·e, ne·grav·e mok·i, por komun·a amuz·o: la labor·ist·oj mok·et·is unu
          la ali·an: – Sidorov, por kio vi ven·is? Vi ja hav·as liber~temp·on !
          {incit·et·i}

mok·ind·a

          Ne respekt·ind·a, tia ke ĝi·n oni facil·e mok·as: hont·os tiu·j
          vizi⁶·ist·oj, mok·ind·aj far·iĝ·os la antaŭ·dir·ist·oj . {rid-ind·a}

   [artikol-versi⁹·o: 1.30 2024/01/26 19:05:52 ]
     __________________________________________________________________