mol⭑·/·a

mol⭑·a

   1.
          Ne⭑ kontraŭ·star⭑·ant·a al⭑ prem⭑·o, facil⭑·e {ced⭑·ant·a} : [ili] port⭑·as
          mol⭑·ajn vest⭑·ojn ; tie mal·supr⭑·e kresk⭑·as la⭑ plej⭑ delikat⭑·a mol⭑·a
          herb⭑·o ; sub⭑ la⭑ flank⭑·ojn de⭑ la⭑ bird⭑·o ŝi met⭑·is mol⭑·an koton⭑·on ; ŝi
          kuŝ⭑·iĝ·is sur⭑ la⭑ mol⭑·a musk⭑·o ; la⭑ konsil⭑·ist·oj sid⭑·is en⭑ si⭑·aj seĝ⭑·oj
          kun⭑ la⭑ mol⭑·aj kap⭑-kusen⭑·oj ; galoŝ⭑·oj […] el⭑ tiel⭑ mol⭑·a led⭑·o […],
          kvazaŭ⭑ fand⭑·it·aj sur⭑ mi⭑·a pied⭑·o ; ŝi ek·kares⭑·is per⭑ si⭑·a mol⭑·a man⭑·o
          li⭑·an varm⭑·eg·an frunt⭑·on ; mal·rapid⭑·e ni marŝ⭑·is en⭑ la⭑ mol⭑·a sabl⭑·o ;
          mol⭑·aj vent⭑·oj ven⭑·is el⭑ Sud⭑-okcident⭑·o ; [li] per⭑ mol⭑·aj paŝ⭑·oj glit⭑·is
          tra⭑ la⭑ kuir⭑·ej·o ; konscienc⭑·o sen·makul⭑·a est⭑·as kusen⭑·o plej⭑ mol⭑·a .
          {fleks⭑·ebl·a} , {kned⭑·ebl·a}

   2.
          Ne⭑ {akr⭑·a} , {mild²·a} : hom⭑·o kun⭑ mol⭑·a kaj⭑ varm⭑·a kor⭑·o ; li
          kon⭑·at·iĝ·is kun⭑ mizer⭑·o kaj⭑ kun⭑ mal·facil⭑·aj tag⭑·oj, kaj⭑ ili far⭑·as la⭑
          spirit⭑·on mal·mol⭑·a aŭ⭑ mol⭑·a, oft⭑·e tro⭑ mol⭑·a ; neniam⭑ ĝis⭑ nun⭑ mi
          vid⭑·is tiel⭑ graci⭑·an, tiel⭑ delikat⭑·an, tiel⭑ velur⭑·e mol⭑·an kaj⭑ tiel⭑
          ĉarm⭑·an person⭑·on ; [li] parol⭑·is per⭑ voĉ⭑·o ver⭑·e tre⭑ agrabl⭑·a, mol⭑·a
          kiel⭑ velur⭑·o ; la⭑ voĉ⭑·oj […] imit⭑·is mol⭑·an susur⁶·ad·on de⭑ ond⭑·iĝ·ant·aj
          ŝtof⭑·oj ; la⭑ mol⭑·aj lini⭑·oj de⭑ ili⭑·aj korp⭑·oj mister⭑·e al·tir⭑·is li⭑·ajn
          sent⭑·ojn ; vart⭑·ist·in·oj […] difekt⭑·as ni⭑·an fantazi¹·on per⭑ terur⭑·aj
          fabel⭑·oj kaj⭑ en·pres⭑·as en⭑ ni⭑·an mol⭑·an cerb⭑·on terur⭑·ajn bild¹·ojn de⭑ ia⭑
          last⭑·a juĝ⭑·o ; mol⭑·a krepusk⭑·o-lum⭑·o ; printemp⭑·e mol⭑~blu⭑·a ĉiel⭑·o ;
          malgraŭ⭑ ĉio vid⭑·i la⭑ viv⭑·on en⭑ hel⭑·aj kaj⭑ mol⭑·aj kolor⭑·oj ; ŝi
          salut⭑·is mi·n kun⭑ mol⭑·a, pur⭑·a akcent⭑·o ; ven⭑·is mol⭑·a bril⭑·et·o en⭑ la⭑
          okul⭑·ojn ; per⭑ pacienc⭑·o oni al·tir⭑·as al⭑ si potenc⭑·ul·on, kaj⭑ mol⭑·a
          parol⭑·o romp⭑·as ost⭑·on ; [karakter⭑·o] mol⭑·a kiel⭑ vaks⭑·o (kp {ole⭑·a} ) .
          {velur⭑·a^2}

   3.
          (Parol⭑-son⭑·o) karakteriz¹·at·a per⭑ lev⭑·o de⭑ la⭑ lang⭑·o-dors⭑·o al⭑ la⭑
          palat⭑·o; {palat⭑·a} .

mol⭑·o, mol⭑·ec·o

   1.
          Ced⭑·em·o al⭑ prem⭑·o: mi sent⭑·is ili⭑·an tuŝ⭑·on, la⭑ glaci⭑·an mal·sek⭑·ec·on de⭑
          ili⭑·aj korp⭑·oj, abomen⭑·an mol⭑·ec·on de⭑ ili⭑·aj har⭑·oj ; ek·fal⭑·o en⭑ la⭑
          seĝ⭑·an mol⭑·on, mal·streĉ⭑·ig·o, varm⭑·o, silent⭑·o, agrabl⭑·o .

   2.
          Mild²·a, mal·sever⭑·a kondut⭑·o aŭ⭑ impres⭑·o: tiu ĉi⭑ mol⭑·ec·o de⭑ la⭑ sent⭑·oj,
          kiu li·n ĉe⭑ ĉiu sufer⭑·o fand⭑·ig·as en⭑ plor⭑·ant·an simpati¹·on ; tiu ĉi⭑
          mol⭑·ec·o de⭑ la⭑ trajt⭑·oj far⭑·iĝ·is indign⭑·o, tiu ĉi⭑ rid⭑·et·o far⭑·iĝ·is
          mal·esper⭑·o ; ton⭑·o, en⭑ kiu abrupt²·e altern⭑·is tir⭑·at·a mol⭑·ec·o kaj⭑
          raŭk⭑·a mal·mol⭑·ec·o, kiel⭑ oni tio·n trov⭑·as ĉe⭑ ftiz⭑·ul·oj ; ili
          manifest¹·is rar⁽⁺⁾·an mol⭑·on kaj⭑ bon⭑+kor⭑·ec·on volont⭑·e absolv⁽⁺⁾·ant·e
          murd⁴·ist·ojn .

   {mol⭑·o (kvant⭑·o)}

mol⭑·aĉ·a

          Kontraŭ·natur⭑·e, mal·agrabl⭑·e mol⭑·a: karn¹·o mol⭑·aĉ·a sen⭑ elast⭑·ec·o ;
          mol⭑·aĉ·aj man⭑·oj, kurioz¹·e gant⭑·it·aj ; la⭑ ter⭑·o est⭑·is mol⭑·aĉ·a kaj⭑ glit⭑·a
          pro⭑ fal⭑·int·aj foli⭑·oj .

mol⭑·aĵ·o

          Io mol⭑·a aŭ⭑ mol⭑·a part⭑·o de⭑ io: la⭑ mol⭑·aĵ·o de⭑ pan⭑·o ; lanug’-mol⭑·aĵ·o ;
          kap⭑·o, prem⭑·eg·it·a de⭑ pez⭑·eg·a rok³-pec⭑·o […] ali⭑~form⭑·ig·it·a en⭑ dub⭑·e~ruĝ⭑·an
          mol⭑·aĵ·on ; fal⭑·i en⭑ mol⭑·aĵ·on de⭑ fotel⁸·o […] forges⭑·ant·e ĉio·n ;
          mal·dens⭑·a vapor⭑·o kuŝ⭑·as kvazaŭ⭑ ia⭑ mol⭑·aĵ·o sur⭑ la⭑ sun⭑·a akv⭑·o-vast⭑·o ;
          mol⭑·aĵ·o de⭑ frukt⭑·o (vd {karn¹·o^3} ) .

mol⭑·ig·i

   (tr)
   Ig⭑·i mol⭑·a:

   1:
          vaks⭑·o mol⭑·ig·it·a per⭑ fajr⭑·o ; ulcer⭑·oj […] mol⭑·ig·it·aj per⭑ ole⭑·o ; li
          pli⭑ volont⭑·e uz⭑·as la⭑ ard³·ant·an kaŭteriz⭑·on ol⭑ la⭑ mol⭑·ig·an ŝmir⭑·aĵ·on ;

   2:
          la⭑ pez⭑·ec·o kaj⭑ la⭑ sever⭑·ec·o de⭑ la⭑ konstru⭑·aĵ·o est⭑·is mol⭑·ig·it·a per⭑
          mult⭑·aj subtil¹·aj ornam⭑·aĵ·oj ; vi li·n vol⭑·u per⭑ vort⭑·oj delikat⭑·aj
          mol⭑·ig·i ; Krist⭑·o mol⭑·ig·ad·is kor⭑·ojn ankoraŭ⭑ pli⭑ mal·mol⭑·ajn ; blu⭑·a
          du⭑·on-lum⭑·o mol⭑·ig·as ruĝ⭑·on sur⭑ la⭑ roz⭑+kolor⭑·aj vang⭑·oj ; blu⭑·et·a vual⭑·o
          de⭑ la⭑ nebul⭑·ec·a aer⭑·o mol⭑·ig·is kontur⭑·ojn de⭑ la⭑ nov⭑·aj ok⭑- aŭ⭑
          dek⭑+etaĝ⭑·aj konstru⭑·aĵ·eg·oj ; subit⭑·e mol⭑·ig·int·e la⭑ ton⭑·on, li demand⭑·is
          […] .

   3:
          la⭑ son⭑·o „j“ ordinar⭑·e mol⭑·ig·as la⭑ konsonant⭑·on, kiu star⭑·as antaŭ⭑ ĝi
          .

mol⭑·iĝ·i

   (ntr)
   Iĝ⭑·i mol⭑·a:

   1:
          de⭑ la⭑ fi·garb⭑·o […] branĉ⭑·o jam⭑ mol⭑·iĝ·as kaj⭑ aper⭑·ig·as foli⭑·ojn, […]
          la⭑ somer⭑·o est⭑·as proksim⭑·a ; la⭑ pord⭑·ist·o sent⭑·is si⭑·ajn genu⭑·ojn
          mol⭑·iĝ·i ;  sent⭑·is ĉiu·jn muskol⭑·ojn mol⭑·iĝ·i, est⭑·is preskaŭ⭑
          agrabl⭑·e .

   2:
          vi⭑·a kor⭑·o mol⭑·iĝ·is kaj⭑ vi humil⭑·iĝ·is antaŭ⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o ;  […]
          rigard⭑·is tiel⭑ plend⭑·e, ke⭑ la⭑ kron⭑-princ⭑·o mol⭑·iĝ·is kaj⭑ kares⭑·is ŝi·n ;
          la⭑ esplor⭑·ant·a, penetr⭑·a rigard⭑·o mol⭑·iĝ·is laŭ⭑ la⭑ varm⭑·iĝ·o de⭑ la⭑
          printemp⭑·o ; la⭑ nokt⭑·a krepusk⭑·o ankoraŭ⭑ ne⭑ ven⭑·is, sed⭑ kolor⭑·oj kaj⭑
          kontur⭑·oj komenc⭑·is pal⭑·iĝ·i kaj⭑ mol⭑·iĝ·i .

mal·mol⭑·a

   1.
          Kiu sent⭑·iĝ·as ĉe⭑ palp⭑·ad·o kiel⭑ kompakt⁹·a, {mal·ced⭑·em·a} ,
          {kontraŭ·star⭑·ant·a} al⭑ prem⭑·o: tiu ĉi⭑ mal·freŝ⭑·a pan⭑·o est⭑·as mal·mol⭑·a,
          kiel⭑ ŝton⭑·o ; mi kon⭑·as vi⭑·an mal·obe⭑·em·ec·on kaj⭑ vi⭑·an mal·mol⭑·an nuk⭑·on
          ; li en·dorm⭑·iĝ·is, ten⭑·ant·e la⭑ kap⭑·on sur⭑ la⭑ mal·mol⭑·a rand⭑·o de⭑ la⭑
          lit⭑·o ; mi kuŝ⭑·is sur⭑ io mal·mol⭑·a, kaj⭑ mi⭑·a korp⭑·o pro⭑ tio far⭑·iĝ·is
          blu⭑·a kaj⭑ brun⭑·a ! spic⭑·o-nuks⭑·oj est⭑·is […] tro⭑ mal·mol⭑·aj por⭑ li ; la⭑
          ov⭑·oj, ju⭑ pli⭑ long⭑·e ili est⭑·as kuir⭑·at·aj, far⭑·iĝ·as des⭑ pli⭑ mal·mol⭑·aj
          ; viand⭑·on li don⭑·as al⭑ mi tiel⭑ mal·mol⭑·an kiel⭑ trab⭑·o ; [en⭑ vintr⭑·o]
          la⭑ ter⭑·o est⭑·as mal·mol⭑·a kaj⭑ kovr⭑·it·a de⭑ neĝ⭑·o ; la⭑ mal·mol⭑·a argil⭑·a
          plank⭑·o de⭑ la⭑ stal⭑·o . {mol⭑·a ^1} , {fleks⭑·ebl·a} , {kned⭑·ebl·a}
          {firm⭑·a^3} , {rigid⭑·a^1} , {ŝton⭑·a^2}

   2.
          {Sen·indulg⭑·a} , {sen·kompat⭑·a} , {mal·delikat⭑·a} , rezist⁴·a: ŝi⭑·a long⭑·a
          kaj⭑ sulk⭑·o-plen⭑·a vizaĝ⭑·o kovr⭑·iĝ·is efektiv⭑·e per⭑ esprim⭑·o mal·mol⭑·a kaj⭑
          sever⭑·a ; ŝi·n tuŝ⭑·is la⭑ mal·mol⭑·a man⭑·o de⭑ la⭑ sort⭑·o ; kor⭑·o […]
          mal·mol⭑·a kiel⭑ ŝton⭑·o ; mal·mol⭑·a vort⭑·o ekscit⭑·as koler⭑·on ; io
          ek·mov⭑·iĝ·is en⭑ la⭑ mal·mol⭑·a anim⭑·o de⭑ Dorote⁽⁺⁾·o ; la⭑ mal·feliĉ⭑·a vir⭑·in·o
          subit⭑·e re·fal⭑·is el⭑ la⭑ supr⭑·o de⭑ si⭑·a rev⭑·o, kaj⭑ si·n romp⭑·eg·is sur⭑ la⭑
          mal·mol⭑·an re·al·ec⭑·on ; jug⭑·o propr⭑·a+vol⭑·a ne⭑ est⭑·as mal·mol⭑·a ; neces⭑·ec·o
          kontraŭ·vol⭑·a est⭑·as leĝ⭑·o mal·mol⭑·a . {fer⭑·a^2} , {kruel⭑·a} ,
          {rigid⭑·a^2} , {sever⭑·a} , {ŝton⭑·a^3}

ŝvel⭑-mol⭑·a

          Dik⭑·e, elast⭑·e mol⭑·a: ŝvel⭑-mol⭑·a tapiŝ⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.133 2024/01/26 19:05:53 ]
     __________________________________________________________________