vidu ankaŭ la klarigojn
monstr·/·o

monstr·o

   1.
          {Viv·aĵ·o} best·a  veget·a kun ne·normal¹·a form·o kaj struktur¹·o: ĉu
          mi est·as […] mar·a monstr·o, ke Vi star·ig·is gard·on por mi? ;
           est·is tri tag·ojn kaj tri nokt·ojn en la ventr·o de la
          mar-monstr·o ; sur la mar·o kapt·as la hom·on terur·aj monstr·oj kun
          fiŝ·aj vost·oj ; la reĝ·o montr·ad·is al ŝi la […] bird·ojn, sovaĝ·ajn
          best·ojn kaj monstr·ojn . {ĥimer·o^1}

   2.
          {Est·aĵ·o} , kiu mir·ig·as  tim·ig·as pro si·aj eksces²·aj, ne·normal¹·aj
          ec·oj: la larĝ·a buŝ·o de la monstr·o kun·tir·iĝ·is kaj far·iĝ·is
          mal·grand·a kaj ruĝ·a […] kaj jen tie kuŝ·is de·nov·e ŝi·a propr·a
          mal·grand·a bel·a infan·o ; la diabl·oj ven·is pli kaj pli proksim·e
          […], kviet·iĝ·u, diabl·aj monstr·oj, li kri·is ; vi bedaŭr·as vi·an
          frat·on? ne vi, monstr·o, vi li·n mal·am·as ! tia est·as la uz·ad·o,
          kiu·n tiu mal·grand·a monstr·o sci·is far·i je la instru·ad·o, kiu·n mi
          don·is al li ; nokt·e  monstr·o est·as bel·ul·o ;  monstr·on
          admir·as, kiu am·e delir·as . {brut·o^2}

monstr·a

   1.
          Prezent·ant·a ne·normal¹·an form·on  struktur¹·on: monstr·a id·o de
          buldoz⁽⁺⁾·o kaj buldog⁽⁺⁾-in·o ; monstr·a polp⁹·o . {anomali²·a}

   2.
          Mir·ig·a, tim·ig·a  mal·plaĉ·eg·a pro si·aj ne·normal¹·aj ec·oj: ŝi kuŝ·is
          tie, lac·e etend·it·a sur la kanap·o, lud·ant·e kun monstr·a vent·um·il·o
          ; tia mal·dank·em·o ŝajn·as al mi tut·e monstr·a ; aŭd·ant·e la terur·an
          bru·on, [ili] pens·is, ke monstr·a fantom·o ven·is [kaj] for·kur·is
          tim·ig·it·aj ; supr·e, sur la mal·ĝoj·a ĉiel·o, rapid·is griz·aj,
          monstr·aj korp·oj de la nub·oj ; vi tie murmur·as inter la dent·oj,
          kvazaŭ ia monstr·a sekret·o sid·us sur vi·a lang·o . {terur·a^2}

   [artikol-versi⁹·o: 1.25 2024/01/26 19:05:53 ]
     __________________________________________________________________