-o

-o

   {Fin⭑·aĵ·o} (lingv⭑·o-scienc⭑·e: sufiks⭑·o) mark⭑·ant·a la⭑ vort⭑·on kiel⭑
   {substantiv⭑·on} : la⭑ fin⭑·iĝ·o „o“ signif⭑·as nur⭑ simpl⭑·e substantiv⭑·on, nenio·n
   pli⭑ .

   A.
          (post⭑ aĵ⭑·o) Esprim⭑·ant·a tiu·n aĵ⭑·on mem⭑ respektiv²·e la⭑ ide⭑·on pri⭑ ĝi:
          kruĉ⭑·o ; akv⭑·o ; bird⭑·oj ; la⭑ jar⭑·o 1905 .

   B.
          (post⭑ ec⭑·o) Esprim⭑·ant·a tiu·n ec⭑·on kiel⭑ apart⭑·an ide⭑·on sen·de·pend⭑·an
          de⭑ objekt⭑·oj ĝi·n posed⭑·ant·aj: fort⭑·o ; grand⭑·o kaj⭑ bel⭑·o .

          {-ec}

   C.
          (post⭑ ag⭑·o) Esprim⭑·ant·a tiu·n ag⭑·on kiel⭑ ide⭑·o de⭑ procez⁽⁺⁾·o aŭ⭑ ties⭑
          rezult²·o: ofend⭑·o ; rest⭑·o ; for·est⭑·o ; edz⭑·iĝ·o ; zorg⭑·o .

          {-ad}

   D.
          Post⭑ particip⭑·a sufiks⭑·o:

        1.
                (post⭑ {-ant} , {-int} , {-ont} ) Ag⭑·ant·on en⭑ temp⭑·a rilat⭑·o
                al⭑ si⭑·a ag⭑·o: almoz⭑-pet⭑·ant·o ; posed⭑·ant·o ; viv⭑·ant·o ; sufer⭑·int·o
                ; mort⭑·int·o ; pend⭑·ont·o .

        2.
                (post⭑ {-at} , {-it} , {-ot} ) Hom⭑·on, en⭑ temp⭑·a rilat⭑·o al⭑
                ag⭑·o efik⭑·ant·a sur⭑ li·n: batat⁽⁺⁾·o ; am⭑·at·o ; pend⭑·ig·it·o ; sav⭑·it·o
                ; pur⭑·ig·ot·o .

   E.
          (post⭑ ali⭑·aj vort⭑-spec⭑·oj) Esprim⭑·ant·a ĝi·n kiel⭑ ide⭑·on sen·de·pend⭑·an de⭑
          konkret²·a manifest¹·iĝ·o: unu⭑·o ; dek⭑·o ; morgaŭ⭑·o ; kial⭑·o ; ne⭑·o .

   Rim.: La⭑ fin⭑·aĵ·o -o pov⭑·as est⭑·i {elizi¹·it·a} kaj⭑ anstataŭ⭑·it·a de⭑ {apostrof²·o}
   , se⭑ ĝi·n ne⭑ sekv⭑·as unu⭑ el⭑ la⭑ post·fin⭑·aĵ·oj -j(-) kaj⭑ -n. Tiu proced³·o
   est⭑·as renkont⭑·ebl·a precip⭑·e en⭑ poezi¹·o kaj⭑ proverb⭑·oj: rol’ de⭑ vir⭑·in·o ―
   bon⭑·a mastr⭑·in·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.13 2023/04/25 05:28:07 ]
     __________________________________________________________________