vidu ankaŭ la klarigojn
obe·/·i

obe·i

          (x)
          Konform·iĝ·i je tio, kio·n ali·a person·o ordon·as  mal·permes·as;
          konform·iĝ·i al regul·o: la ŝip·an·oj dev·as obe·i la ŝip·estr·on ; vi ne
          obe·is mi·an konsil·on ; [civit³·an·o] dev·as obe·i ĉiam nur klar·ajn,
          tut·e difin·it·ajn fundament·ajn leĝ·ojn ;  obe·is si·an patr·on
          kaj si·an patr·in·on kaj ir·is Mezopotami⁽⁺⁾·on ; vi obe·is la (tent·an)
          voĉ·on de vi·a edz·in·o ; mi obe·e sekv·is ŝi·ajn pet·ojn, sugest⁹·ojn kaj
          ide·ojn ;  […] ne vol·is obe·i ŝi·n kaj kuŝ·iĝ·i kun ŝi kaj
          est·i kun ŝi ; ni ne obe·os al vi ; la pastr·oj obe·is al la fid·o ;
          se vi·a intern·a sent·o io·n dir·as kontraŭ tio ĉi, tiam obe·u al ĝi ;
          la ĉeval·o obe·is li·n […] kaj ir·is la ĝust·an voj·on ; li dev·is obe·i
          la sort·on kaj pacienc·e sekv·i ; obe·i unu el tiu·j hont·em·aj kaj
          delikat·eg·aj sent·oj, kiu·j pov·as ĝerm·i en sol·aj super·aj anim·oj ;
          en la lingv·o inter·naci·a ni dev·as obe·i ( {observ·i^2} ) sol·e nur
          la logik¹·on ; respekt·u Di·on kaj reĝ·on kaj obe·u la leĝ·on ; feliĉ·o
          leĝ·on ne obe·as, subit·e nask·iĝ·as, subit·e pere·as ; dezir·o kaj
          inklin·o ordon·on ne obe·as . {ced·i} , {klin·iĝ·i^3} , {plen·um·i} ,
          {sekv·i^2.c} , {sub·met·iĝ·i}

obe·ad·o

          Plen·um·o de ies vol·o: [li] mok·as la patr·on kaj mal·ŝat·as obe·ad·on
          al la patr·in·o ; ŝuld·at·a obe·ad·o ; ĵur·u al mi fidel·ec·on kaj
          obe·ad·on ĝis la mort·o ! silent·a obe·ad·o ; hom·oj fleks·em·aj kaj
          kutim·ant·aj al sklav·a obe·ad·o ; li memor·as la obe·ad·on de vi ĉiu·j,
          kiel kun tim·o kaj trem·o vi li·n akcept·is . {disciplin²·o} , {jug·o}

obe·em·a

          Facil·e ag·ant·a laŭ ordon·oj: se vi est·os humil·aj kaj obe·em·aj, vi
          manĝ·os [bon·e] ; kvankam vi est·is la sklav·oj de pek·o, vi tamen
          far·iĝ·is kor·e obe·em·aj al tiu tip¹·o de instru·ad·o ; li si·n humil·ig·is
          kaj far·iĝ·is obe·em·a ĝis mort·o ; ŝi venk·is si·an mal·diligent·ec·on:
          est·is labor·em·a kaj obe·em·a ; mi est·as vi·a obe·em·a serv·ant·o ; ĝi
          […] kaŭr²·is antaŭ la knab·in·o kiel obe·em·a hund·id·o .

obe·ig·i

   (tr)

          Ig·i obe·ant·a: mi kon·as rimed·ojn por mi·n obe·ig·i ; li hav·is ek·sku·an
          ton·on de super·a vir·o, kiu sci·as komand·i kaj si·n obe·ig·i ; am·o ne
          est·as ja la plej grand·a ĝoj·o kaj oni ne dev·as obe·ig·i al la am·o
          ĉiu·jn ceter·ajn sent·ojn ; oni obe·ig·as tiu·n leĝ·on per arm·il·oj ; li
          obe·ig·as al si la ceter·ajn kaj dev·ig·as ili·n al ĉiam pli danĝer·aj
          lud·oj . {dikt·i} , {ordon·i} , {reg·i} , {sub·met·i}

mal·obe·i

          {Kontraŭ·star·i} la ordon·on de ali·a person·o  regul·on:  ne
          pens·u mal·obe·i la cezar⁽⁺⁾·on ; kelk·aj obstin·iĝ·is kaj mal·obe·is ;
          mal·obe·i la leĝ·ojn ; vi mal·obe·as al la universal·a saĝ·o ; vi
          mal·obe·is la regul·ar·on, […] mi kon·as nur mi·ajn instrukci·ojn ; ŝi
          ne kuraĝ·os mal·obe·i si·an patr·on ; mi mal·obe·as la ordon·on de mi·a
          dev·o ; vi mal·obe·is vi·ajn kar·ajn princip·ojn mensog·ant·e .
          {obstin·i} , {ofend·i^2} , {rezist⁴·i} , {spit·i}

mal·obe·em·a

          Kiu ne el·montr·as obe·on, ne facil·e sub·met·iĝ·as, {spit·em·a} :
          mal·obe·em·a ton·o ; mi kon·as vi·an mal·obe·em·ec·on kaj vi·an mal·mol·an
          nuk·on ; ŝi·aj mal·obe·em·aj har·oj ne vol·is glat·e kuŝ·i ; [li] pen·e
          prov·as tra·ŝov·i mal·obe·em·an kudr·il·on tra dik·a led·o ; vi est·is
          mal·obe·em·aj kontraŭ la Etern·ul·o .

obe·e al

   (prepozici·aĵ·o)

          {Laŭ} regul·o de...; {konform·e al} : obe·e al la di·a ordon·o ; la
          trup¹·o […] obe·e al la ordon·o de la ĉef·o, en·vic·iĝ·as kaj ek·marŝ·as
          laŭ la herb·a dekliv·o . {laŭ^2} ,

   [artikol-versi⁹·o: 1.36 2024/01/30 16:09:13 ]
     __________________________________________________________________