vidu ankaŭ la klarigojn
objekt·/·o

objekt·o

   1.
          Ĉio, kio est·as vid·ebl·a, tuŝ·ebl·a, percept¹·ebl·a per sent·um·oj; {·o}
          : sur la tabl·o kuŝ·as divers·aj objekt·oj; ŝi pren·is si·ajn ruĝ·ajn
          ŝu·ojn, la plej kar·an objekt·on, kiu·n ŝi posed·is ; dom-objekt·oj
          (mebl·oj) ; valor·on de objekt·o ni ek·kon·as post difekt·o ; en ĉiu
          objekt·o trov·iĝ·as difekt·o ; la artikol·o _la_ est·as uz·at·a […] kiam
          ni parol·as pri person·oj  objekt·oj kon·at·aj ; ali·aj port·is
          simil·an objekt·ar·on en grand·aj pak·aĵ·oj sur la dors·o ;
          ne·ident¹·ig·it·a flug·ant·a objekt·o (vd {nif⁽⁺⁾·o} ) .

          Rim.: Kvankam en tiu last·a ekzempl·o kaj plej oft·e oni
          kontrast¹·ig·as la objekt·ojn kun la person·oj, est·as okaz·oj, kie
          objekt·o pov·as signif·i ankaŭ person·on: sub tri objekt·oj trem·as la
          ter·o kaj kvar ĝi ne pov·as port·i: sklav·on, kiam li far·iĝ·is reĝ·o,
          mal·saĝ·ul·on, kiam li tro sat·iĝ·is de pan·o, mal·am·at·an vir·in·on, kiam
          ŝi edz·in·iĝ·is kaj sklav-in·on, kiam ŝi el·pel·is si·an sinjor·in·on .

   2.
          Ĉio ajn abstrakt¹·a, kio est·as koncept²·ebl·a de la spirit·o; {afer·o}
          : lingv·o inter·naci·a kaj lingv·o tut+mond·a est·as du tut·e mal·sam·aj
          objekt·oj ; la tut·an ni·an civiliz·on ni dank·as nur al unu objekt·o,
          al la posed·ad·o de lingv·o ; kun scienc·a aplomb⁶·o ili kred·ig·as,
          kvazaŭ lingv·o est·us objekt·o natur·a, organ¹·a ; ili parol·is pri
          mult·aj objekt·oj .

   3.
          {Tem·o} : la objekt·o de la lecion·o, de la diskut¹·o; mult·ajn
          leter·ojn mi ricev·is pri tiu objekt·o; la leg·it·a objekt·o (objekt·o
          de leg·ad·o) ; kiu·jn […] objekt·ojn vi pov·as kaj dezir·as instru·i ?
          decid·i la en·konduk·on de Esperant·o en lern·ej·ojn, kiel ne·dev·ig·a
          objekt·o de la instru·ad·o; la plej~mult·o de tiu·j ĉi talent·aj
          publik·aj parol·oj hav·as por objekt·o Eŭrop·on, Azi⁸·on kaj Afrik⁸·on .

   4.
          Ĉio, kio est·ig·as ia·n sent·on, kio liver·as okaz·on al ia ag·o:
          objekt·o de mok·oj ; mi far·os ili·n objekt·o de hont·o ; la infan·oj
          est·is objekt·o de plej zorg·a fleg·ad·o; objekt·o de dezir·o, de
          interes·o;  far·iĝ·is objekt·o de terur·o inter la popol·oj ;
          ŝi·n hont·ig·is la kompat·o, kies objekt·o ŝi est·is ; la ind·a objekt·o
          de la admir·o de du grand·aj naci·oj; tiu grand·a poet¹·o est·is
          objekt·o de mult·aj monument·oj; du mal·grand·aj ĉambr·aj hund·et·oj
          far·iĝ·is la escept·a objekt·o de ŝi·a am·o kaj al·don·it·ec·o .

   5.
          La ekster·a ·o, kiu est·as pens·at·a de la pens·ant·a {subjekt·o} : la
          ide·o, kiu·n ni hav·as pri iu afer·o pov·as est·i ne konform·a al si·a
          objekt·o.

   6.
          Tio, kio·n ating·as la ag·o de la subjekt·o: oni disting·as en
          Esperant·o la objekt·ojn per prepozici·o  per la fin·aĵ·o -n.
          {komplement²·o} , {cirkonstanc·o}

objekt·a

   1.
          En la form·o de objekt·o, t.e. percept¹·ebl·a ktp: la premi·oj est·is
          mon·aj kaj objekt·aj (pokal·oj) .

   2.
          Rilat·a al {objekt·o^6} : objekt·a komplement²·o; objekt·a predikativ⁽⁺⁾·o
          .

stud¹-objekt·o, objekt·o de stud¹·o

          Objekt·o stud¹·at·a en kurs¹·o, por diplom¹-labor·o  difin·it·a kiel
          long·a+temp·a esplor·ind·aĵ·o: oni parol·as pri am·at·a objekt·o de
          stud¹·ad·o ; mi oficial·e instru·is Esperant·on en MASI/MGIU kiel
          dev·ig·an stud¹-objekt·on por student·oj de divers·aj teknik³·aj fak·oj .

akuzativ·a objekt·o, rekt·a objekt·o

          {Objekt·o^6} artikol·oj divers·e long·aj […], kiu·j parol·as i.a. pri
          etimologi²·o, leksik⁽⁺⁾·o […], refleksiv⁽⁺⁾·o, rekt·a objekt·o,
          transitiv²·ec·o, vort-ord·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.110 2024/01/30 16:09:13 ]
     __________________________________________________________________