vidu ankaŭ la klarigojn
objektiv²·/·a

objektiv²·a

   1.
          Baz¹·it·a sur sen·parti·a esplor·o, sen·de·pend·a de individu¹·aj plaĉ·oj;
          mal {subjektiv²·a} : tiu·j ĉi tiel divers·a+spec·aj plend·oj tut·e ne
          trov·as si·n en difin·it·a inter·rilat·o al la objektiv²·a stat·o ; ĉe la
          kronik·a katar·o de la konjunktiv⁽⁺⁾·o la objektiv²·e trov·at·aj ŝanĝ·oj
          est·as en·tut·e mal·mult·e signif·aj ; mi dub·as, ke ĉiu·j mal·facil·aĵ·oj,
          kiu·jn renkont·as la soveti⁽⁺⁾·a prolet⁸·ar·o, est·as sekv·o nur de l’
          objektiv²·aj kaŭz·oj ; ni vol·as est·i scienc·e objektiv²·aj ; tiu·j
          mal·facil·aĵ·oj far·iĝ·as objektiv²·aj obstakl⁸·oj ; por korekt·a kompren·o
          kaj objektiv²·a taks·ad·o de la pozici¹·o de Esperant·o en la kadr·oj de
          tiu ĉi ĝeneral¹·a lingv·o-evolu²·o, la menci³·it·aj fakt¹·oj hav·as
          unu·a+rang·an signif·on ; mi en mi·a pri·skrib·o ĉiam klopod·is persist·i
          al la sever·e objektiv²·aj fakt¹·oj ; ŝi·a abomen·ind·a objektiv²·a
          cert·ec·o mi·n ekstrem·e koler·ig·is . {subjektiv²·a^1}

   2.
          Efektiv·e ekzist·ant·a ekster la pens·o:  ne·as la objektiv²·an
          re·al·ec·on de ni·aj ide·oj. {efektiv·a} , {real¹·a} , {ver·a^1}

   {objektiv²·o (optik¹·a)}

objektiv²·ec·o

          Karakter·o de io objektiv²·a: li demand·is kun objektiv²·ec·o preskaŭ
          kor+tuŝ·a, al kiu […] humil·ec·o ne mank·is ; [tio·n] ŝi dir·is per la
          sam·a indiferent·a objektiv²·ec·o, krom kiu ali·an mi ne aŭd·is ĉi tie
          ; tiu·n pens·on li nepr·e for·puŝ·u, se li vol·as ne fuŝ·i la
          objektiv²·ec·on neces·an .

   [artikol-versi⁹·o: 1.29 2024/01/30 16:09:13 ]
     __________________________________________________________________