odor⭑·/·i

odor⭑·i

   (x)

   1.
          El·ig⭑·i materi¹·ajn ne·vid⭑·ebl·ajn korp⭑·et·ojn, kapabl⭑·ajn impres⭑·i
          flar⭑-sent⭑·on: la⭑ flor⭑·oj delikat⭑·e odor⭑·is; ĉie odor⭑·is agrabl⭑·a
          parfum⭑·o; odor⭑·as je⭑ brasik⭑·a sup⭑·o, je⭑ sterk⭑·o; vir⭑·o odor⭑·ant·a
          brand⭑·on kiel⭑ drink⭑·ej·o; li ĉiam⭑ odor⭑·is ekster·ordinar⭑·ajn
          parfum⭑·ojn; kiu mem⭑ si·n glor⭑·as, mal·bon⭑·e odor⭑·as (mal·plaĉ⭑·as) .

   2.
          Vid⭑·ig·i en⭑ si ia·n apart⭑·an ec⭑·on, montr⭑·i, aper⭑·ig·i, sign⭑·i: li hav⭑·as
          pi⭑·an respekt⭑·on por⭑ ĉio, kio nur⭑ odor⭑·as antikv⭑·e.

odor⭑·o

          Ĉio, kio impres⭑·as flar⭑-sent⭑·on: odor⭑·o de⭑ peĉ⭑·o, lili⭑·o; mon⭑·o odor⭑·on
          ne⭑ hav⭑·as, si⭑·an de·ven⭑·on ne⭑ dir⭑·as ; en·spir⭑·i odor⭑·on.

odor⭑·a

          Odor⭑·ant·a.

bon⭑+odor⭑·a

          Bon⭑·e, agrabl⭑·e odor⭑·ant·a: lili⭑·oj mal·ferm⭑·as al⭑ la⭑ sun⭑·o si⭑·ajn
          bon⭑+odor⭑·ajn kalik⭑·et·ojn

bon⭑~odor⭑·i

   (ntr)

          El·ig⭑·i bon⭑·an odor⭑·on, {arom¹·i} . {balzam²·i} , {parfum⭑·i}

bon⭑~odor⭑·o

          Bon⭑·a, agrabl⭑·a odor⭑·o, {arom¹·o} : bon⭑~odor⭑·o est⭑·is en⭑ la⭑ ĉambr⭑·o, kiam⭑
          patr⭑·in·o glad⭑·is! .

mal·bon⭑+odor⭑·a

          Mal·bon⭑·e odor⭑·ant·a: dens⭑·a kaj⭑ mal·bon⭑+odor⭑·a fum⭑·o plen⭑·ig·is la⭑ ĉambr⭑·on
          ; la⭑ akv⭑·o de⭑ Nil⁽⁺⁾·o mal·lev⭑·iĝ·is, la⭑ kanal¹·oj est⭑·is mal·profund⭑·aj kaj⭑
          mal·bon⭑+odor⭑·aj . {fetor⁽⁺⁾·a} {haladz⭑·a}

   Rim.: Foj⭑+foj⭑·e oni renkont⭑·as la⭑ vort⭑·ojn _odor⭑·aĉ·a_ kaj⭑ _fi·odor⭑·a_, sed⭑
   mult⭑·e mal·pli⭑ oft⭑·e ol⭑ _mal·bon⭑+odor⭑·a_. La⭑ verb⭑·aj form⭑·oj _odor⭑·aĉ·i_ kaj⭑
   _fi·odor⭑·i_ est⭑·as mult⭑·e pli⭑ uz⭑·at·aj ol⭑ ili⭑·aj adjektiv⭑·aj ekvivalent⁽⁺⁾·oj.

mal·bon⭑~odor⭑·i, odor⭑·aĉ·i, fi·odor⭑·i

   (ntr)

          El·ig⭑·i mal·bon⭑·an odor⭑·on: [li] mal·bon⭑~odor⭑·as per⭑ bulb⭑·o ; ili ŝvit⭑·as
          kaj⭑ odor⭑·aĉ·as ; ĉiu barel⭑·o mal·bon⭑~odor⭑·as tiel⭑, ke⭑ la⭑ hom⭑·oj sven⭑·as
          de⭑ tiu odor⭑·o ; mal·liber⭑·ul·oj ĉiam⭑ odor⭑·aĉ·as tiel⭑, kiam⭑ ili sci⭑·as,
          ke⭑ al·proksim⭑·iĝ·as la⭑ ekzekut⭑·o ; mi jam⭑ fi·odor⭑·as pro⭑ ŝvit⭑·o tre⭑
          fort⭑·e . {fetor⁽⁺⁾·i} , {stink⁽⁺⁾·i} {haladz⭑·i}

   Rim.: La⭑ vort⭑·o _mal·bon⭑~odor⭑·i_ est⭑·is la⭑ plej⭑ oft⭑·a form⭑·o en⭑ la⭑ fru⭑·a
   histori⭑·o de⭑ Esperant⭑·o, dum⭑ nun·temp⭑·e ankaŭ⭑ _odor⭑·aĉ·i_ est⭑·as tre⭑ oft⭑·a.
   _Fi·odor⭑·i_ est⭑·as signif⭑·e mal·pli⭑ oft⭑·a ol⭑ la⭑ ali⭑·aj du⭑.
   Rim.: Iu·j argument⭑·as, ke⭑ la⭑ vort⭑·o _fi·odor⭑·i_ est⭑·as evit⭑·ind·a kompar⭑·e al⭑
   _odor⭑·aĉ·i_, ĉar⭑ ne⭑ tem⭑·as pri⭑ moral¹·e mal·bon⭑·a odor⭑·o, sed⭑ pli⭑ pri⭑ kvalit¹·e
   mal·bon⭑·a odor⭑·o.

mal·bon⭑~odor⭑·o, odor⭑·aĉ·o

          Mal·agrabl⭑·a, for·puŝ⭑·a odor⭑·o: en⭑ la⭑ ĉambr⭑·o tia mal·bon⭑~odor⭑·o est⭑·is,
          ke⭑ ĝi naŭz⭑·us la⭑ diabl⭑·on ; la⭑ odor⭑·aĉ·o de⭑ mal·pur⭑·eg·o kaj⭑ urin⭑·o ;
          ĉiu+maten⭑·e la⭑ bord⭑·oj de⭑ Tibro svarm¹·is de⭑ dron⭑·ig·it·aj korp⭑·oj, kiu·jn
          neniu en·ter⭑·ig·is kaj⭑ kiu·j, rapid⭑·e putr⭑·ant·e pro⭑ la⭑ varm⭑·eg·o,
          plen⭑·ig·ad·is la⭑ aer⭑·on per⭑ sufok⭑·a mal·bon⭑~odor⭑·o ; laŭ·dir⭑·e la⭑ rus⭑·a
          car¹·o ordon⭑·is, ke⭑ oni brul⭑·ig·u la⭑ kadavr¹·ojn, tamen⭑ pro⭑ odor⭑·aĉ·o oni
          fin⭑+fin⭑·e ili·n en·ter⭑·ig·is {fetor⁽⁺⁾·o} , {stink⁽⁺⁾·o} {haladz⭑·o} , {miasm¹·o}

sen·odor⭑·ig·il·o

          Substanc²·o aŭ⭑ aparat¹·o, kiu for·ig⭑·as odor⭑·ojn ekzempl⭑·e en⭑ ĉambr⭑·o,
          sur⭑ la⭑ korp⭑·o...: mi esper⭑·as, ke⭑ mi⭑·a sen·odor⭑·ig·il·o, aplik³·it·a je⭑ la⭑
          maten⭑·o, ankoraŭ⭑ ne⭑ mal·venk⭑·is .

bonodorfumaĵo

          {incens²·o}

bonodorfumigi

          {incens²·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.119 2024/01/30 16:09:13 ]
     __________________________________________________________________