vidu ankaŭ la klarigojn
ofic·/·o

ofic·o

          {Okup·o} , {profesi·o} , konsist·ant·a en plen·um·o de publik·a 
          privat·a serv·ad·o: ofic·o de kas·ist·o, kont³·ist·o, poŝt·ist·o, urb·estr·o,
          ministr¹·o; ofic·o de raben·o, de kantor·o ; de la ·o de kvin×dek
          jar·oj ili re·tir·iĝ·os el la ofic·o […] kaj ne serv·os plu ; post tri
          tag·oj Faraon⁽⁺⁾·o lev·os vi·an kap·on kaj re·don·os al vi vi·an ofic·on
          [kiel] antaŭ·e, kiam vi est·is li·a vin·ist·o ; kandidat¹-in·oj por
          ofic·o de instru·ist·in·o ; mi ricev·os ofic·on en la ofic·ej·o de la
          arĥitektur·ist·o de la urb·o ; en si·aj bien·oj li facil·e trov·os por
          vi ofic·on mal·pli lac·ig·an ; oni nom·is vezir·ojn, kies ofic·o est·is
          juĝ·i pri divers·aj ŝtat-afer·oj ; Emil⁽⁺⁾·o ricev·is ofic·on de pastr·o ;
          mi hav·as sekretari·an ofic·on kaj akompan·is mi·an mastr·on
          ekster·land·e ; eks·ig·o el ofic·o ; [ili] mal·bon·e plen·um·is ofic·on al
          ili konfid·it·an de la Asoci¹·o ; grand·a ofic·o, grand·aj zorg·oj ; Di·o
          don·is ofic·on, Di·o don·as kapabl·on ; antaŭ ĉio zorg·u ofic·on,
          plezur·o atend·os si·an vic·on . {posten·o^3} {fak·o} , {funkci¹·o} ,
          {meti·o} , {profesi·o} , {rol¹·o}

ofic·i

   (ntr)

          Plen·um·i ofic·on: inform¹·iĝ·i pri iu en tia dom·o est·is tre·eg·e
          mal·facil·e, precip·e, se ĉe la pord·eg·o ne ofic·is pord·ist·o ; en la
          vilhelm·a kastel·o […] kiel gvid·ant·o ofic·as mal·jun·a imperi·estr·a
          pord·ist·o ; oni mal·permes·is al vi ofic·i, est·i membr·o de l’ parti·o
          ; antaŭ ol ĉe la nun·a notari·o mi ofic·is ĉe advokat¹·o ; sur [la
          ŝip·o] ofic·as preskaŭ nur finn¹⁰·oj ; en la Fest·o de Briti⁽⁺⁾·o ofic·is
          nombr·o da interpret¹·ist·oj ankaŭ por Esperant·o .

ofic·ej·o

          Lok·o, kie oni plen·um·as ofic·on: la reĝ·a ofic·ej·o ; ofic·ej·o de la
          milit·a ministr¹·ej·o ; voj+konstru·a ofic·ej·o ; la poŝt·a ofic·ej·o ; la
          polic·a ofic·ej·o ; la patr·o est·is en la ofic·ej·o, la frat·o en la
          lern·ej·o, la frat·in·o en la kudr·ej·o ; la mastr·in·o de la inform¹·a
          ofic·ej·o intenc·as fin·i la inter·parol·ad·on kun ŝi, don·int·e al ŝi
          nenia·n inform¹·on ; la ofic·ej·o de la sinjor·oj  kaj
           kuŝ·is tre oportun·e sur la foir·ej·o . {centr·a ofic·ej·o} ,
          {redakt¹·ej·o} , {skrib·ej·o} , {stab·ej·o}

ofic·ist·o

          Hom·o, kiu profesi·e plen·um·as ofic·on: bank¹·a, komerc·a, publik·a,
          regn·a, ŝtat·a, urb·a, dogan³·a, polic·a ofic·ist·o; li·aj plej+aĝ·ul·oj kaj
          ofic·ist·oj kaj li·aj juĝ·ist·oj star·is ĉe ambaŭ flank·oj ; konduk·it·a
          al la memfis⁽⁺⁾·a haven·o de la pastr·oj, plej alt·aj ŝtat·aj ofic·ist·oj,
          gvardi·o de li·a sankt·ec·o kaj popol-amas·oj, la kron-princ·o 
          en·ir·is en or·it·an bark·on ; la ĉantaĝ⁽⁺⁾·a dosier⁽⁺⁾·o tem·as pri
          bank¹+ofic·ist·o, kiu mort·is kancer⁹·e ; okaz·is mis·skrib·o de iu
          nask·iĝ+akt¹·a ofic·ist·o, tiel ke unu part·o de la famili·o far·iĝ·is
          Verst+rat·a kaj la ali·a Ver~ostr·at·a . {funkci¹·ul·o}

en·ofic·ig·i

   (tr)

          Per formal²·a ag·o (ceremoni¹·o, rit³·o, prezent·o) rajt·ig·i  dev·ig·i
          iu·n plen·um·i koncern·an ofic·on: ĉiu ĉef·pastr·o est·as en·ofic·ig·it·a
          por ofer·i donac·ojn kaj ofer·ojn ; ili ne en·ofic·ig·as reĝ·on super
          la land·o ; la post·an jar·on, tamen, est·is akcept·it·a la statut⁹·o,
          kaj en·ofic·ig·it·a nov·a prezid·ant·o ; ĉu vi antaŭ laŭ·leĝ·e
          en·ofic·ig·it·a pol·a konsul²·o en ekster·a land·o […] person·e
          protokol¹·ig·is, ke vi vol·as est·i plu pol·a ŝtat·an·o? . {en·posten·ig·i}
          , {instal²·i^3} , {nom·um·i}

en·ofic·iĝ·i

   (ntr)

          Ricev·int·e ofic·on ek·ag·i en la respond·aj task¹·oj: mi est·is
          en·ofic·iĝ·int·a apenaŭ de~post ok tag·oj, kiam mi renkont·is […] jun·an
          ikoglanon ; la 15an de decembr⁽⁺⁾·o en Makedoni⁽⁺⁾·o en·ofic·iĝ·is nov·a
          prezident⁽⁺⁾·o .

sen·ofic·ig·i

   (tr)

          {Eks·ig·i^1} , sen·ig·ant·e je la ofic·o: la hispan·a ĉef·ministr¹·o
           dis·solv·as la Parlament¹·on, sen·ofic·ig·as la tut·an katalun⁽⁺⁾·an
          reg·ist·ar·on, pren·as rekt·an re·gad·on de la katalun⁽⁺⁾·a administr·ad·o
          per·e de la respond·aj hispan·aj ministeri⁸·oj .

ŝtat+ofic·ist·o

          Ofic·ist·o labor·ant·a en ŝtat·a  ŝtat·--de·pend·a administr·ad·o: la
          angl·a ŝtat+ofic·ist·o  […] lern·is Esperant·on
          en 1939 . li est·is ŝtat+ofic·ist·o, profesi·o kiu ver+ŝajn·e ne don·is
          al li mult·an vari³·on .

centr·a ofic·ej·o (CO)

          Ĉef·a {sid·ej·o} de organiz¹·aĵ·o: la Centr·a Ofic·ej·o de UEA ; vast·a
          ret·o da person·aj rilat·oj, inter kiu·j trov·iĝ·is vir·in·et·o labor·ant·a
          ĉe la centr·a ofic·ej·o de tiu taksi⁹-kompani¹·o ; la inter+balkan⁽⁺⁾·a
          beletr⁹·a komision⁴·o kun centr·a ofic·ej·o en Sofi·o ; Unesk⁽⁺⁾·o kre·as pli
          kaj pli da ofic·ej·oj ekster la centr·a ofic·ej·o en Pariz·o .
          {central⁸·o^3} , {establ⁴·ej·o} , {kontor·o} , {reprezent·ej·o} ,
          {rezid⁽⁺⁾·ej·o^2} , {stab·ej·o}

   [artikol-versi⁹·o: 1.121 2024/01/30 16:09:26 ]
     __________________________________________________________________