vidu ankaŭ la klarigojn
okcitan⁽⁺⁾·/·o

okcitan⁽⁺⁾·o

          An·o de sud+franc·a etn⁹·o kun roman¹+id·a lingv·o, evolu²·iĝ·int·a el la
          vulgar¹·a Latin⁽⁺⁾·o: katalun⁽⁺⁾·oj kaj eŭsk¹⁰·oj,  breton⁽⁺⁾·oj kaj okcitan⁽⁺⁾·oj,
          […] normal¹·e uz·as nur la hispan·an  franc·an, sed iom mal·fru·e en
          la viv·o, ebl·e re·mal·kovr·is, ke al ili aparten·as tut·e ali·a
          alternativ²·a lingv·o: tiu de ili·aj ge·av·oj ; tiu·n ĉi disk¹·on oni
          pov·as aŭskult·i de·nov·e kaj de·nov·e, ·ant·e en tiu temp·o ver·a
          katalun⁽⁺⁾·o,  okcitan⁽⁺⁾·o,  sefard⁽⁺⁾·o,  kas-tili·an·o .

okcitan⁽⁺⁾·a

          Rilat·a al okcitan⁽⁺⁾·oj, ili·a lingv·o kaj tradici¹·oj: la Flor·aj Lud·oj,
          organiz¹·it·aj iom en la spirit·o de la mez+epok·aj katalun⁽⁺⁾·aj
          (okcitan⁽⁺⁾·aj) literatur·aj turnir·oj, kies gajn·int·ojn oni proklam·is
          reĝ·oj kaj re·ĝin²·oj ; la okcitan⁽⁺⁾·a hav·as tri grand·ajn dialekt¹·ojn,
          la sud·--okcitan⁽⁺⁾·an, kun la lang-ved⁽⁺⁾-ok·a kaj la provenc⁽⁺⁾·a, la gas+kon·an
          kaj la nord·--okcitan⁽⁺⁾·an kun Lim·o-ĝi·o, Aŭvernj⁽⁺⁾·o ĝis Pi~em·ont·o .

   [artikol-versi⁹·o:]
     __________________________________________________________________