vidu ankaŭ la klarigojn
ond·/·o

ond·o

   1.
          Akv·o-mas·o, kiu lev·iĝ·as kaj re·fal·as ĉe supr·aĵ·o de mar·o, lag·o 
          river·o, al·blov·at·a de vent·o: en mal·proksim·o li vid·is ŝip·ojn, kiu·j
          […] danc·is sur la ond·oj ; tondr·is kaj fulm·is, sur la mar·o
          lev·iĝ·is nigr·aj ond·oj, alt·aj kiel tur·oj ; la ond·oj de la al·flu·o
          kraĉ·is sal·an, mal·pur·an ŝaŭm·on ; mi kuŝ·is sur la dors·o de la
          ond·oj kaj naĝ·is .

   2.
          Io, kio ŝvel·as kaj mal·ŝvel·as, al·flu·as kiel ond·o: ili mal·aper·is
          en la tritik·o, kaj nur de temp·o al temp·o oni pov·is vid·i ili·ajn
          kap·ojn en la verd·aj ond·oj ; [ĉie est·is] mi·aj mal·amik·oj, ĉirkaŭ·is
          mi·n la ond·oj de la mort·o ; ond·o da sang·o ĵet·iĝ·is en ŝi·an kap·on ;
          ond·o da mal·varm·a aŭtun·a vent·o en·flu·is […] tra la mal·ferm·it·a
          pord·et·o ; flam·oj lev·iĝ·is […] kaj dis·verŝ·is en la ĉambr·on ond·ojn
          de agrabl·a varm·o ; ond·o de sen·lim·a am·o penetr·is ĝis la fund·o de
          ŝi·a anim·o ; ond·o da sent·o dolor·a kaj sam+temp·e plezur·eg·a ;
           sent·is ond·on de mal·am·o tiel intens⁴·an, ke […] ŝi·ajn
          man·ojn ek·tikl·is kvazaŭ·a em·o strangol⁹·i ; super·plen·ig·at·a per ond·o
          de for·teg·a tener⁸·o al tiu mir·ind·a anĝel·o ; turment·at·a per
          altern·aj ond·oj de esper·o kaj mal·esper·o ; la vast·a ond·o de l’
          viv·o, sen·ĉes·e rul·iĝ·ant·a ĉirkaŭ ni kaj en ni mem ; kiam li
          ating·is la fin·on de rid·--ond·o, nov·a ond·o lev·iĝ·is el la profund·oj
          ; la apr·o fal·is, ŝpruc·ig·ant·e el si·a vund·o ond·on de nigr·a sang·o ;
          ond·o da pas·ant·oj, sen·ĉes·e flu·ant·a sur la trotuar·o ; ili rapid·e
          ir·is trans la dun⁽⁺⁾·ojn, kiu·j star·is kvazaŭ grand·eg·aj subit·e en si·a
          mov·iĝ·ad·o rigid·iĝ·int·aj ond·oj el sabl·o ; tritik·aj spik·oj rul·is
          ond·ojn da or·o . {flu·o}

   3.
          Spac·e dis·iĝ·ant·a period¹·a devi⁽⁺⁾·o de mez·a valor·o: elektromagnet⁽⁺⁾·a
          ond·o; la sensaci²·a mal·kovr·o de gravit⁽⁺⁾·aj ond·oj ; la agrabl·a stat·o,
          kiam la cerb·o el·send·as nur alf⁽⁺⁾·a-ond·ojn ; ĉirkaŭ·is mi·n la
          delikat·aj ton·aj ond·oj, kaj mi aŭskult·is kaj aŭskult·is . {boson⁽⁺⁾·o}
          , {foton⁽⁺⁾·o} , {mikroond⁽⁺⁾·o} , {radi·o^2} , {son·o}

ond·a

          Karakteriz¹·at·a per ond·oj: ond·a mov·o, mar·o, flam·o; dens·aj nigr·aj
          ond·aj har·oj ; la ond·aj fald·oj de mol·a teks·aĵ·o ; bat·oj ond·aj kaj
          la muĝ·ad·o vent·a ; blank+ŝaŭm·a ond·a mar·o ; la hal·a tegment·o est·is
          el ond·a lad·o, kiu re·eĥ·is la bru·on ; la desegn·o de la dors·o-flank·o
          de la mon·er·oj est·is simpl·a, kaj la rand·o hav·is nur du ond·ajn
          lini·ojn .

ond·i, ond·ad·i, ond·iĝ·i

   (ntr)

          Lev·iĝ·i kaj mal·lev·iĝ·i  ŝvel·e-mal·ŝvel·e dis·vast·iĝ·i, kiel ond·oj: l
          torent¹·oj, en kiu·j ond·iĝ·as la akv·o ; en la profund·o ond·iĝ·ad·is
          palm·aj arb·ar·oj ; ŝi·aj long·aj bel·eg·aj har·oj sen·ord·e ond·iĝ·ad·is
          ĉirkaŭ la bel·a kap·o ; abund³·aj bukl·oj ond·iĝ·ad·is ĉirkaŭ la rond·aj
          ŝultr·oj ; sur la kamp·o ond·iĝ·ad·is la gren·o simil·e al mov·iĝ·ant·a
          mar·o ; la kan·oj en la marĉ·o ond·iĝ·ad·is tie·n kaj re·en ; la river·o
          ankoraŭ furioz·e ond·is ; la aer·o komenc·is ond·i, kvazaŭ sku·at·a de
          tra·flug·ant·aj ne·vid·ebl·aj bird·oj ; la strat·o est·is plen·a […] en la
          mez·o ond·is sen·inter·romp·a ĉen·o de komerc·aĵ·oj, port·at·aj de hom·oj,
          azen·oj  bov·oj ; sent·oj ond·is kaj lukt²·is en li ; [li·aj] vizaĝ·aj
          lini·oj […] ond·iĝ·ad·is, kiel okaz·as ordinar·e ĉe hom·oj kun
          impres·ebl·a natur·o, kiam ili subit·e est·as ekscit·it·aj ; en mi·a
          brust·o ond·as mal·kviet·e kuraĝ·a entrepren·o ; li·a brust·o ond·ad·is,
          kvazaŭ ĝi vol·as krev·i . {balanc·iĝ·i} , {bol·i} , {fluktu⁽⁺⁾·i^1} ,
          {lev·iĝ·i} , {plaŭd·i} , {rul·i} , {ŝaŭm·i} , {ŝvel·i} , {vibr¹·i}

ond·iĝ·o

          Sin⁸+sekv·a lev·iĝ·o kaj mal·lev·iĝ·o de ond·o: Henrik⁽⁺⁾·o sent·is laŭ la
          ond·iĝ·o de la aer·o, ke la ital⁸·o far·is larĝ·an, ond·o-form·an gest·on .

ond·um·i

   (tr)

   1.
          Don⁽⁺⁾·i al io ond·o-form·on,: la voj·o subit·e ·as ond·um·a .

   2.
          El·montr·i ond·an mov·iĝ·on, flu·on: kiel ĉarm·e ŝi ek·sku·is nun la
          delikat·an kap·et·on, kiel ond·um·as ŝi·a du·on-long·a, bukl·a harar⁽⁺⁾·o ; la
          ond·um·ad·o de publik·a opini·o ; famili·aj entrepren·oj […] tra·viv·is,
          spit·e al la ond·um·ad·o de la histori·o .

dis·ond·o

          {Sulk·o^2} , kiu·n ŝip·o las·as mal·antaŭ si.

mar+ond·eg·o

          Tre alt·a, danĝer·a mar·a ond·o, en ekstrem·a form·o {cunam⁽⁺⁾·o} : tiu
          region·o sufer·is la plej fort·an bat·on de la mar+ond·eg·oj, sed […]
          help·o ven·is mal·rapid·e ; fortik·a konstru·aĵ·o el·ten·u fort·ojn de
          vent·oj, ter-trem·oj, mar+ond·eg·oj .

ond·o-ban·ej·o

          Ban·ej·o, en kiu aparat¹·o produkt·as ond·ojn por la plezur·o de la
          ban·ant·oj.

ond·o-bril·a

          Prezent·ant·a kvazaŭ bril·ajn ond·ojn: ond·o-bril·a ŝtof·o. {muar⁽⁺⁾·a}

ond·o-lini·a

          Hav·ant·a ond·an kontur·on: nigr·a, ond+lini·a harar⁽⁺⁾·o ; Egipt⁽⁺⁾·o ne est·as
          unu+form·a eben·aĵ·o, sed land·o ond+lini·a ; strang+form·a ponard·o,
          hav·ant·a lign·an pren·il·on kaj tranĉ·ant·on ond·o-lini·an .

   [artikol-versi⁹·o: 1.112 2024/01/30 16:09:26 ]
     __________________________________________________________________