optimism²·/·o

optimism²·o

   1.
          Em⭑·o trov⭑·i ĉio·n bon⭑·a en⭑ la⭑ viv⭑·o kaj⭑ ĉiam⭑ esper⭑·i sukces⭑·on kaj⭑
          feliĉ⭑·on: eĉ⭑ en⭑ plej⭑ amar⁴·aj moment⭑·oj aper⭑·as optimism²·o ; tro⭑
          grand⭑·a optimism²·o est⭑·as oft⭑·e nur⭑·a egoism¹·o. {pesimism²·o^1}
          {roz⭑+kolor⭑·a} .

   2.
          Doktrin¹·o, laŭ⭑ kiu la⭑ mond⭑·o harmoni¹·as kaj⭑ est⭑·as aŭ⭑ pov⭑·as iĝ⭑·i
          plej⭑~ebl⭑·e bon⭑·a: optimism²·o est⭑·as, dir⭑·is Kandid, la⭑ obstin⭑·eg·o
          asert¹·ad·i, ke⭑ ĉio est⭑·as bon⭑·a, kiam⭑ oni mal·bon⭑·e stat⭑·as; Keynes
          el·kresk⭑·is en⭑ bon⭑+hav⭑·a medi³·o karakteriz¹·at·a per⭑ optimism²·o kaj⭑ kred⭑·o
          ke⭑ la⭑ mond⭑·on pov⭑·as ŝanĝ⭑·i la⭑ intelekt⁴·a elit⁽⁺⁾·o . {pesimism²·o^2}

optimism²·a

          Kiu volont⭑·e rigard⭑·as la⭑ situaci⭑·on bon⭑·a aŭ⭑ facil⭑·e esper⭑·as ĝi⭑·an
          pli·bon⭑·iĝ·on: tem⭑·as pri⭑ optimism²·a poezi¹·o kaj⭑ ne⭑ hazard²·e oft⭑·iĝ·as
          vort⭑·oj kiel⭑ „am⭑·o‟, „lum⭑·o‟ .

optimism²·i

   (ntr)

          Sin⁸-ten⭑·i, parol⭑·i, pens⭑·i laŭ⭑ optimism²·a vid⭑-punkt⭑·o: ne⭑ tro⭑
          optimism²·u, Stef .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2024/01/30 16:09:26 ]
     __________________________________________________________________