orator¹·/·o

orator¹·o

   1.
          Hom⭑·o, kiu kutim⭑·as publik⭑·e parol⭑·ad·i: juĝ⭑·ej·a, politik¹·a, eklezi¹·a
          orator¹·o; unu⭑ el⭑ la⭑ gast⭑·oj […] frap⭑·et·is si⭑·an glas⭑·on kaj⭑, ho⭑ ve⭑ —
          tost³·o! pens⭑·is la⭑ pli·mult⭑·o […] kun⭑ ĝem⭑·oj si·n pret⭑·ig·ant·e al⭑
          aŭskult⭑·ad·o de⭑ la⭑ orator¹·o .

   2.
          Tiu, kiu parol⭑·as en⭑ la⭑ nom⭑·o de⭑ koleg⭑·oj: li est⭑·is la⭑ orator¹·o de⭑
          la⭑ grup⭑·o.

orator¹·a

          Rilat⭑·a al⭑ orator¹·o: orator¹·a art⭑·o, fraz¹·o, period¹·o kadenc¹·o.

orator¹·i

   (ntr)

          Parol⭑·ad·i kiel⭑ orator¹·o.

orator¹·aĵ·o

          Antaŭ·publik⭑·a parol⭑·at·aĵ·o. {diskurs⁽⁺⁾·o} , {oraci⁽⁺⁾·o} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.22 2024/01/30 16:09:26 ]
     __________________________________________________________________