vidu ankaŭ la klarigojn
ordinar⭑·/·a
ordinar⭑·a
1.
Ne⭑ diferenc⭑·a je⭑ la⭑ kutim⭑·o: ordinar⭑·a mort⭑·o (pro⭑ alt⭑·a aĝ⭑·o) ;
lign⭑·aĵ·ist·oj ordinar⭑·aj kaj⭑ art⭑·aj ; ordinar⭑·a hont⭑·em·o de⭑ l'⭑ jun⭑·aj
knab⭑·in·oj ; [ŝi] kur⭑·is rapid⭑·e, kiel⭑ tio est⭑·as ebl⭑·a por⭑ ordinar⭑·a
hom⭑·o ; je⭑ la⭑ tri⭑·a hor⭑·o ŝi dev⭑·is est⭑·i sur⭑ si⭑·a ordinar⭑·a lok⭑·o de⭑ la⭑
kudr⭑·ej·o ; est⭑·us ja⭑ mal·saĝ⭑·e pens⭑·i, ke⭑ poet¹·o est⭑·as ali⭑·a, ol⭑ la⭑
ordinar⭑·aj hom⭑·oj, inter⭑ kiu·j oft⭑·e trov⭑·iĝ·as natur⭑·oj pli⭑ poet¹·aj ;
tiu·j afer⭑·oj est⭑·as tiom⭑ ordinar⭑·aj, ke⭑ ili ne⭑ est⭑·as pri·parol⭑·ind·aj
; tiam⭑ decid⭑·is ne⭑ far⭑·i kurs¹·on en⭑ la⭑ ordinar⭑·a senc⭑·o de⭑ la⭑
vort⭑·o, sed⭑ simpl⭑·an konversaci³·on . {konvenci²·a} , {kutim⭑·a^1} ,
{normal¹·a^1} , {tradici¹·a}
2.
Ne⭑ diferenc⭑·a je⭑ la⭑ normal¹·a grad⭑·o: mi est⭑·is ankoraŭ⭑ jun⭑·a, kaj⭑,
posed⭑·ant·e ordinar⭑·an lern⭑·ej·an sci⭑·ad·on, mi est⭑·is don⭑·it·a al⭑
bot⭑·ist·o, por⭑ lern⭑·i ; kvankam⭑ la⭑ lev⭑·iĝ·o ating⭑·is apenaŭ⭑ la⭑ tri⭑·on·on
de⭑ la⭑ ordinar⭑·a alt⭑·ec·o, jam⭑ la⭑ tut⭑·a bord⭑·o est⭑·is sub·akv⭑·ig·it·a ;
ne·ordinar⭑·a bel⭑·ec·o ; Platon⁽⁺⁾·o vol⭑·as emfaz³·i tiu·n sci⭑·on kiu super⭑·as
ĉiu·n ordinar⭑·an sci⭑·on . {averaĝ⁽⁺⁾·a} , {mez⭑·a^2} , {moder⭑·a}
ordinar⭑·e
Laŭ⭑ ordinar⭑·a manier⭑·o; laŭ·kutim⭑·e; plej⭑~oft⭑·e, regul⭑·e: ĉiu am⭑·as
ordinar⭑·e person⭑·on, kiu est⭑·as simil⭑·a al⭑ li ; anstataŭ⭑ ‚ci‘ oni
uz⭑·as ordinar⭑·e ‚vi‘ ; li pag⭑·u tiom⭑ da⭑ mon⭑·o, kiom⭑ virg⭑·ul·in·oj
ordinar⭑·e ricev⭑·as dot⭑·e ; mi⭑·a najbar⭑·o ordinar⭑·e vizit⭑·as mi·n ĉiu+tag⭑·e
.
ordinar⭑·o
Ordinar⭑·a ir⭑·o de⭑ afer⭑·oj, atend⭑·ebl·a stat⭑·o ili⭑·a: amuz⭑·oj ne⭑ mank⭑·is
kaj⭑, kontraŭ⭑ la⭑ ordinar⭑·o, la⭑ nombr⭑·o de⭑ la⭑ danc⭑·ant·oj est⭑·is grand⭑·a
; tuj⭑ sekv⭑·as mal·feliĉ⭑·oj ekster⭑ ordinar⭑·o ! kelk⭑·aj moment⭑·oj
diamant⭑·ig·it·aj ⫽ ekster⭑ karbon⁴·an ordinar⭑·on ⫽ de⭑ la⭑ temp⭑·a fulg⭑·iĝ·o
.
ordinar⭑·ul·o
Ordinar⭑·a hom⭑·o nek⭑ eminent⭑·a nek⭑ mal·eminent⭑·a, sen⭑ rimark⭑·ind·aj
apart⭑·aĵ·oj: ĉar⭑ la⭑ patr⭑·in·o de⭑ sinjor⭑·o aparten⭑·is al⭑ ia⭑
antikv⭑·a, nobel⭑·a famili⭑·o, ili pens⭑·as, ke⭑ ili rajt⭑·as de⭑ supr⭑·e,
mal·estim⭑·e rigard⭑·i al⭑ ni, ordinar⭑·ul·oj ; far⭑·i tio·n kun⭑ plen⭑·a
silent⭑·o est⭑·us super⭑·i la⭑ kapabl⭑·on de⭑ ordinar⭑·ul·o ; ĉu⭑ ordinar⭑·ul·o
ŝtel⭑·e rigard⭑·as mal·antaŭ⭑ si·n ?
ekster·ordinar⭑·a
1.
Diferenc⭑·a je⭑ la⭑ kutim⭑·a ord⭑·o: Di⭑·o far⭑·is per⭑ la⭑ man⭑·oj de⭑ Paŭl⭑·o
ekster·ordinar⭑·ajn mirakl¹·ojn ; nun⭑ la⭑ soldat⭑·o sci⭑·is, kia
ekster·ordinar⭑·a fajr⭑·il·o tio est⭑·is ; tut⭑·e ekster·ordinar⭑·a vojaĝ⭑·o ;
la⭑ afer⭑·o, kiu·n la⭑ reĝ⭑·o postul⭑·as, est⭑·as tiel⭑ ekster·ordinar⭑·a, ke⭑
neniu pov⭑·as tio·n plen⭑·um·i […] krom⭑ la⭑ di⭑·oj ; {apart⭑·a^2} ,
{ekscentr⁽⁺⁾·a} , {ekstr⭑·a^2} , {ekstravaganc⁽⁺⁾·a} , {escept⭑·a} ,
{mir⭑·ind·a} , {original¹·a^3} , {unik³·a^2}
2.
Diferenc⭑·a je⭑ la⭑ normal¹·a grad⭑·o: ekster·ordinar⭑·a saĝ⭑·o ;
ekster·ordinar⭑·a bril⭑·o ; la⭑ re·ĝin²·o ek·vid⭑·is ŝi⭑·an ekster·ordinar⭑·an
bel⭑·ec·on ; en⭑ la⭑ sam⭑·a moment⭑·o okaz⭑·is io ekster·ordinar⭑·a ; sid⭑·as
efektiv⭑·e tut⭑·e ekster·ordinar⭑·a fort⭑·o en⭑ tia mal·grand⭑·a best⭑·et·o ; mi
vid⭑·is ekster·ordinar⭑·an nombr⭑·on da⭑ person⭑·oj, kiu·j hav⭑·is abomen⭑·eg·on
por⭑ si⭑·a ekzist⭑·o . {ekstrem⭑·a^2} , {el·star⭑·a^2} , {enorm⁽⁺⁾·a} ,
{super⭑·a} , {super·mezur⭑·a}
ne·ordinar⭑·a
1.
Ne⭑ ordinar⭑·a: ne·ordinar⭑·a bel⭑·ec·o ; la⭑ barbar¹·oj montr⭑·is al⭑ ni
ne·ordinar⭑·an bon⭑·ec·on ; ambaŭ⭑ teks⭑·ist·oj […] kompren⭑·ig·is la⭑
ne·ordinar⭑·an desegn⭑·on .
2.
(p.p. punkt⭑·o rilat⭑·e al⭑ kompleks⁽⁺⁾·a {funkci¹·o} ) Tia, ke⭑
est⭑·as {holomorf⁽⁺⁾·a} en⭑ mal·ferm⭑·it·a {disk¹·o} kun⭑ centr⭑·o , krom⭑ ĉe⭑
mem⭑: la⭑ funkci¹·o akcept⭑·as ne·ordinar⭑·an punkt⭑·on en⭑
. {polus⭑·o}
Rim.: Kelk⭑·aj matematik¹·ist·oj uz⭑·as „singular⁸·a“ ĉi⭑-senc⭑·e. Tio
ŝajn⭑·as mal·konsil⭑·ind·a pro⭑ la⭑ ĝis⭑ nun⭑ pur⭑·e gramatik⭑·a senc⭑·o de⭑
„singular⁸·o“. parol⭑·as pri⭑ „ne·ordinar⭑·a punkt⭑·o“ de⭑
funkci¹·o, sed⭑ ja⭑ pri⭑ „singular⁸·a punkt⭑·o“ de⭑ kurb⭑·o. Tio ne⭑ aspekt¹·as
tre⭑ konsekvenc⭑·a uz⭑·ad·o. Ali⭑·aj propon⭑·as „singular⁸·aĵ·o“ aŭ⭑
„apart⭑·aĵ·o“ kun⭑ signif⭑·o „ne·ordinar⭑·a punkt⭑·o“. Supoz⭑·ant·e, ke⭑ tia·j
mal·long⭑·ig·aj form⭑·oj est⭑·us util⭑·aj, sufiĉ⭑·us dir⭑·i „ne·ordinar⭑·aĵ·o“.
vir⭑·in·a ordinar⭑·aĵ·o
{Menstru⁹·o} : ĉe⭑ ĉes⭑·iĝ·is la⭑ vir⭑·in·aj ordinar⭑·aĵ·oj .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.37 2024/01/30 16:09:26 ]
__________________________________________________________________