vidu ankaŭ la klarigojn
ordinar·/·a

ordinar·a

   1.
          Ne diferenc·a je la kutim·o: ordinar·a mort·o (pro alt·a ·o) ;
          lign·aĵ·ist·oj ordinar·aj kaj art·aj ; ordinar·a hont·em·o de l' jun·aj
          knab·in·oj ; [ŝi] kur·is rapid·e, kiel tio est·as ebl·a por ordinar·a
          hom·o ; je la tri·a hor·o ŝi dev·is est·i sur si·a ordinar·a lok·o de la
          kudr·ej·o ; est·us ja mal·saĝ·e pens·i, ke poet¹·o est·as ali·a, ol la
          ordinar·aj hom·oj, inter kiu·j oft·e trov·iĝ·as natur·oj pli poet¹·aj ;
          tiu·j afer·oj est·as tiom ordinar·aj, ke ili ne est·as pri·parol·ind·aj
          ;  tiam decid·is ne far·i kurs¹·on en la ordinar·a senc·o de la
          vort·o, sed simpl·an konversaci³·on . {konvenci²·a} , {kutim·a^1} ,
          {normal¹·a^1} , {tradici¹·a}

   2.
          Ne diferenc·a je la normal¹·a grad·o: mi est·is ankoraŭ jun·a, kaj,
          posed·ant·e ordinar·an lern·ej·an sci·ad·on, mi est·is don·it·a al
          bot·ist·o, por lern·i ; kvankam la lev·iĝ·o ating·is apenaŭ la tri·on·on
          de la ordinar·a alt·ec·o, jam la tut·a bord·o est·is sub·akv·ig·it·a ;
          ne·ordinar·a bel·ec·o ; Platon⁽⁺⁾·o vol·as emfaz³·i tiu·n sci·on kiu super·as
          ĉiu·n ordinar·an sci·on . {averaĝ⁽⁺⁾·a} , {mez·a^2} , {moder·a}

ordinar·e

          Laŭ ordinar·a manier·o; laŭ·kutim·e; plej~oft·e, regul·e: ĉiu am·as
          ordinar·e person·on, kiu est·as simil·a al li ; anstataŭcioni
          uz·as ordinar·evi‘ ; li pag·u tiom da mon·o, kiom virg·ul·in·oj
          ordinar·e ricev·as dot·e ; mi·a najbar·o ordinar·e vizit·as mi·n ĉiu+tag·e
          .

ordinar·o

          Ordinar·a ir·o de afer·oj, atend·ebl·a stat·o ili·a: amuz·oj ne mank·is
          kaj, kontraŭ la ordinar·o, la nombr·o de la danc·ant·oj est·is grand·a
          ; tuj sekv·as mal·feliĉ·oj ekster ordinar·o ! kelk·aj moment·oj
          diamant·ig·it·ajekster karbon⁴·an ordinar·onde la temp·a fulg·iĝ·o
          .

ordinar·ul·o

          Ordinar·a hom·o nek eminent·a nek mal·eminent·a, sen rimark·ind·aj
          apart·aĵ·oj: ĉar la patr·in·o de sinjor·o  aparten·is al ia
          antikv·a, nobel·a famili·o, ili pens·as, ke ili rajt·as de supr·e,
          mal·estim·e rigard·i al ni, ordinar·ul·oj ; far·i tio·n kun plen·a
          silent·o est·us super·i la kapabl·on de ordinar·ul·o ; ĉu ordinar·ul·o
          ŝtel·e rigard·as mal·antaŭ si·n ?

ekster·ordinar·a

   1.
          Diferenc·a je la kutim·a ord·o: Di·o far·is per la man·oj de Paŭl·o
          ekster·ordinar·ajn mirakl¹·ojn ; nun la soldat·o sci·is, kia
          ekster·ordinar·a fajr·il·o tio est·is ; tut·e ekster·ordinar·a vojaĝ·o ;
          la afer·o, kiu·n la reĝ·o postul·as, est·as tiel ekster·ordinar·a, ke
          neniu pov·as tio·n plen·um·i […] krom la di·oj ; {apart·a^2} ,
          {ekscentr⁽⁺⁾·a} , {ekstr·a^2} , {ekstravaganc⁽⁺⁾·a} , {escept·a} ,
          {mir·ind·a} , {original¹·a^3} , {unik³·a^2}

   2.
          Diferenc·a je la normal¹·a grad·o: ekster·ordinar·a saĝ·o ;
          ekster·ordinar·a bril·o ; la re·ĝin²·o ek·vid·is ŝi·an ekster·ordinar·an
          bel·ec·on ; en la sam·a moment·o okaz·is io ekster·ordinar·a ; sid·as
          efektiv·e tut·e ekster·ordinar·a fort·o en tia mal·grand·a best·et·o ; mi
          vid·is ekster·ordinar·an nombr·on da person·oj, kiu·j hav·is abomen·eg·on
          por si·a ekzist·o . {ekstrem·a^2} , {el·star·a^2} , {enorm⁽⁺⁾·a} ,
          {super·a} , {super·mezur·a}

ne·ordinar·a

   1.
          Ne ordinar·a: ne·ordinar·a bel·ec·o ; la barbar¹·oj montr·is al ni
          ne·ordinar·an bon·ec·on ; ambaŭ teks·ist·oj […] kompren·ig·is la
          ne·ordinar·an desegn·on .

   2.
          (p.p. punkt·o  rilat·e al kompleks⁽⁺⁾·a {funkci¹·o}  ) Tia, ke 
          est·as {holomorf⁽⁺⁾·a} en mal·ferm·it·a {disk¹·o} kun centr·o  , krom ĉe
           mem: la funkci¹·o  akcept·as ne·ordinar·an punkt·on en
           . {polus·o}

          Rim.: Kelk·aj matematik¹·ist·oj uz·assingular⁸·aĉi-senc·e. Tio
          ŝajn·as mal·konsil·ind·a pro la ĝis nun pur·e gramatik·a senc·o desingular⁸·o“.  parol·as prine·ordinar·a punkt·ode
          funkci¹·o, sed ja prisingular⁸·a punkt·ode kurb·o. Tio ne aspekt¹·as
          tre konsekvenc·a uz·ad·o. Ali·aj propon·assingular⁸·aĵ·oapart·aĵ·okun signif·one·ordinar·a punkt·o“. Supoz·ant·e, ke tia·j
          mal·long·ig·aj form·oj est·us util·aj, sufiĉ·us dir·ine·ordinar·aĵ·o“.

vir·in·a ordinar·aĵ·o

          {Menstru⁹·o} : ĉe  ĉes·iĝ·is la vir·in·aj ordinar·aĵ·oj .

   [artikol-versi⁹·o: 1.37 2024/01/30 16:09:26 ]
     __________________________________________________________________