vidu ankaŭ la klarigojn
ordinaci⁽⁺⁾·/·o
ordinaci⁽⁺⁾·o, ord⭑-in⭑·o
1.
En⭑ la⭑ tradici¹·a krist⭑·an·ism·o, {sakrament¹·o} per⭑ kiu unu⭑ aŭ⭑ plur⁴·aj
{episkop⭑·oj} (la⭑ ordinaci⁽⁺⁾·ant·oj) {konsekr⁴·as} hom⭑·on (la⭑
ordinaci⁽⁺⁾·at·on) al⭑ iu el⭑ la⭑ eklezi¹+hierarki³·aj grad⭑·oj: […] komenc⭑·is si⭑·ajn stud¹·ojn en⭑ la⭑ gimnazi²·o de⭑
, ankoraŭ⭑ antaŭ⭑ la⭑ unu⭑·a+ŝtup⭑·a ordinaci⁽⁺⁾·o li for·las⭑·is
kaj⭑ ŝanĝ⭑·is al⭑ la⭑ gimnazi²·o de⭑ .
2.
Pastr⭑·ig·o en⭑ tiu·j protestant⁽⁺⁾·aj konfesi⁽⁺⁾·oj kiu·j ne⭑ rigard⭑·as tio·n
sakrament¹·o.
ordinaci⁽⁺⁾·i
(tr)
Don⁽⁺⁾·i la⭑ ordinaci⁽⁺⁾·an sakrament¹·on: la⭑ 3an de⭑ februar⁽⁺⁾·o 1588 li est⭑·is
en·ofic⭑·ig·it·a kiel⭑ Ĉef·episkop⭑·o en⭑ la⭑ reĝ⭑-land⭑·o de⭑
kaj⭑ li est⭑·is ordinaci⁽⁺⁾·it·a de⭑ la⭑
14an de⭑ februar⁽⁺⁾·o .
Rim. 1: La⭑ vort⭑·o ordinaci⁽⁺⁾·o impres⭑·as mi·n iom⭑ ĵargon¹·e (kancelari⭑·e), pli⭑
klar⭑·aj kaj⭑ esperant⭑·ec·aj vort⭑·oj est⭑·as „episkop⭑·ig·o“, „pastr⭑·ig·o“,
„diakon¹·ig·o“ aŭ⭑ resum⁽⁺⁾·e, „konsekr⁴·o“.
Rim. 2: Iu·j prefer⭑·as la⭑ mal·long⭑·an form⭑·on „ord⭑-in⭑·o“ (resp. „ord⭑-in⭑·i“), kiu
tamen⭑ est⭑·as mal·sam⭑·e interpret¹·at·a. Por⭑ iu·j (PIV) „ord⭑-in⭑·o“ est⭑·as
hierarki³·a grad⭑·o; por⭑ ali⭑·aj (PV, , ) „ord⭑-in⭑·o“ est⭑·as
la⭑ sakrament¹·o. La⭑ uz⭑·on de⭑ „ord⭑-in⭑·o“ por⭑ la⭑ „grad⭑·o“ mi opini⭑·as super·flu⭑·a
kaj⭑ mal·klar⭑·a latin⁽⁺⁾·aĵ·o; tut⭑·e sufiĉ⭑·as „grad⭑·o“, kiel⭑ en⭑ la⭑ german⭑·a (
) kaj⭑ rus⭑·a ( ). Por⭑ la⭑ nom⭑·o de⭑ la⭑ sakrament¹·o, la⭑
plen⭑·a form⭑·o „ordinaci⁽⁺⁾·o“ est⭑·as pli⭑ re·kon⭑·ebl·a kaj⭑ pli⭑ inter·naci⭑·a: la⭑
lingv⭑·oj kiu·j uz⭑·as mal·long⭑·an radik⭑·on por⭑ la⭑ verb⭑·o (la⭑ angl⭑·a, la⭑ franc⭑·a)
hav⭑·as ankaŭ⭑ la⭑ pli⭑ long⭑·an radik⭑·on por⭑ la⭑ substantiv⭑·o, sed⭑ la⭑ invers⁴·o ne⭑
ver⭑·as (ekz-e en⭑ la⭑ rus⭑·a aŭ⭑ german⭑·a). Krom⭑·e, „ordin-“ kre⭑·as pli⭑ da⭑
homonim¹·oj (grad⭑·o‐sakrament¹·o; ordinaci⁽⁺⁾·at·o‐ {ordinat⁽⁺⁾·o} ).
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2024/01/30 16:09:26 ]
__________________________________________________________________