vidu ankaŭ la klarigojn
ordinaci⁽⁺⁾·/·o

ordinaci⁽⁺⁾·o, ord-in·o

   1.
          En la tradici¹·a krist·an·ism·o, {sakrament¹·o} per kiu unu  plur⁴·aj
          {episkop·oj} (la ordinaci⁽⁺⁾·ant·oj) {konsekr⁴·as} hom·on (la
          ordinaci⁽⁺⁾·at·on) al iu el la eklezi¹+hierarki³·aj grad·oj:  […] komenc·is si·ajn stud¹·ojn en la gimnazi²·o de 
          , ankoraŭ antaŭ la unu·a+ŝtup·a ordinaci⁽⁺⁾·o li for·las·is 
          kaj ŝanĝ·is al la gimnazi²·o de  .

   2.
          Pastr·ig·o en tiu·j protestant⁽⁺⁾·aj konfesi⁽⁺⁾·oj kiu·j ne rigard·as tio·n
          sakrament¹·o.

ordinaci⁽⁺⁾·i

   (tr)

          Don⁽⁺⁾·i la ordinaci⁽⁺⁾·an sakrament¹·on: la 3an de februar⁽⁺⁾·o 1588 li est·is
          en·ofic·ig·it·a kiel Ĉef·episkop·o  en la reĝ-land·o de
           kaj li est·is ordinaci⁽⁺⁾·it·a de  la
          14an de februar⁽⁺⁾·o .

   Rim. 1: La vort·o ordinaci⁽⁺⁾·o impres·as mi·n iom ĵargon¹·e (kancelari·e), pli
   klar·aj kaj esperant·ec·aj vort·oj est·asepiskop·ig·o“, „pastr·ig·o“,
   „diakon¹·ig·o resum⁽⁺⁾·e, „konsekr⁴·o“.

   Rim. 2: Iu·j prefer·as la mal·long·an form·onord-in·o“ (resp. „ord-in·i“), kiu
   tamen est·as mal·sam·e interpret¹·at·a. Por iu·j (PIV) „ord-in·oest·as
   hierarki³·a grad·o; por ali·aj (PV,  ,  ) „ord-in·oest·as
   la sakrament¹·o. La uz·on deord-in·opor lagrad·omi opini·as super·flu·a
   kaj mal·klar·a latin⁽⁺⁾·aĵ·o; tut·e sufiĉ·asgrad·o“, kiel en la german·a (
    ) kaj rus·a (  ). Por la nom·o de la sakrament¹·o, la
   plen·a form·oordinaci⁽⁺⁾·oest·as pli re·kon·ebl·a kaj pli inter·naci·a: la
   lingv·oj kiu·j uz·as mal·long·an radik·on por la verb·o (la angl·a, la franc·a)
   hav·as ankaŭ la pli long·an radik·on por la substantiv·o, sed la invers⁴·o ne
   ver·as (ekz-e en la rus·a  german·a). Krom·e, „ordin-“ kre·as pli da
   homonim¹·oj (grad·osakrament¹·o; ordinaci⁽⁺⁾·at·o‐ {ordinat⁽⁺⁾·o} ).

   [artikol-versi⁹·o: 1.26 2024/01/30 16:09:26 ]
     __________________________________________________________________