original¹·/·a

original¹·a

   1.
          Karakteriz¹·as la⭑ unu⭑·an primitiv²·an form⭑·on de⭑ io, kontrast¹·e al⭑
          kopi⭑·oj, traduk⭑·oj aŭ⭑ mis·form⭑·oj, kiu·jn oni de·ven⭑·ig·is de⭑ ĝi: tio
          est⭑·as nur⭑ kopi⭑·o de⭑ la⭑ original¹·a pentr⭑·aĵ·o; la⭑ original¹·a tekst⭑·o de⭑
          libr⭑·o; traduk⭑·i verk⭑·on el⭑ la⭑ original¹·a lingv⭑·o; la⭑ libr⭑·o de⭑ l’
          Humor⭑·aĵ·o, original¹·e verk⭑·it·a de⭑ Paul de⭑ Lengyel ; original¹·aĵ·oj
          kaj⭑ traduk⭑·oj . {mem⭑·a} , {aŭtentik¹·a} .

   2.
          Karakteriz¹·as iu·n, kiu ne⭑ imit⭑·as ali⭑·ajn, sed⭑ tir⭑·as si⭑·ajn ide⭑·ojn
          el⭑ si⭑·a propr⭑·a spirit⭑·o: ju⭑ pli⭑ da⭑ sprit⭑·o oni hav⭑·as, des⭑ pli⭑ da⭑
          original¹·aj hom⭑·oj oni trov⭑·as; original¹·a stil⭑·o; ŝi est⭑·is en⭑ ĉio
          original¹·a infan⭑·o, silent⭑·a kaj⭑ pens⭑·ant·a, kaj⭑ kiam⭑ la⭑ ali⭑·aj
          frat⭑·in·oj si·n ornam⭑·is per⭑ la⭑ mir⭑·ind·aj objekt⭑·oj, […] ŝi vol⭑·is
          hav⭑·i, […] nur⭑ unu⭑ bel⭑·an statu¹·on, kiu prezent⭑·is tre⭑ bel⭑·an knab⭑·on
          ; la⭑ Original¹·a Verk⭑·ar·o ; la⭑ karnaval⭑·o de⭑ Binche al·log⭑·as pro⭑ si⭑·aj
          original¹·ec·o, tradici¹·a spirit⭑·o kaj⭑ rit³·a karakter⭑·o .

   3.
          Unik³·a, ne⭑ simil⭑·a al⭑ ali⭑·aj kaj⭑ ebl⭑·e iom⭑ strang⭑·a: original¹·a
          mal·jun⭑·a fraŭl⭑·o; li afekt⭑·as original¹·ajn dir⭑-manier⭑·ojn; la⭑ plej⭑
          bel⭑·an kaj⭑ plej⭑ virt⭑·an knab⭑·in·on el⭑ la⭑ tut⭑·a ĉirkaŭajo ili elekt⭑·is,
          ke⭑ ŝi sankt⭑·ig·u ili⭑·an lig⭑·on de⭑ amik⭑·ec·o, mi oft⭑·e aŭd⭑·is pri⭑ tiu
          bel⭑·a kaj⭑ original¹·a mor⭑·o ; mal·grand⭑·a flok⭑·a sem⭑-kron⭑·o de⭑ la⭑ flav⭑·a
          […] buter⭑-flor⭑·o, […] ŝi admir⭑·is ĝi⭑·an bel⭑·an form⭑·on, ĝi⭑·an aer⭑·an
          klar⭑·ec·on, ĝi⭑·an tut⭑·an original¹·an kun·met⭑·it·ec·on ; grup⭑·on da⭑
          person⭑·oj, kiu·j plen⭑·um·is tre⭑ original¹·an task¹·on: kelk⭑·e da⭑ nud⭑·aj
          hom⭑·oj ten⭑·is je⭑ la⭑ pied⭑·oj ali⭑·an hom⭑·on kaj⭑ sub·akv⭑·ig·is li⭑·an kap⭑·on
          (por⭑ pun⭑·i li·n) ; pet⭑·o, kiu ebl⭑·e ŝajn⭑·os al⭑ vi original¹·a, strang⭑·a
          .

   4.
          {Origin¹·a} : se⭑ la⭑ adverb⭑·o est⭑·as vort⭑·o ne⭑ de·ven⭑·a, sed⭑ original¹·a
          […] ; mi ŝanĝ⭑·is la⭑ original¹·an form⭑·on .

original¹·o

   1.
          Primitiv²·a verk⭑·o, kontrast¹·e al⭑ la⭑ imit⭑·aĵ·oj: en⭑ la⭑ Hebre⭑·a
          original¹·o la⭑ unu⭑·aj vort⭑·oj de⭑ la⭑ ok⭑ vers⭑·oj […] komenc⭑·iĝ·as ĉiu·j
          per⭑ la⭑ liter⭑·o supr⭑·e~montr⭑·it·a ; tiu arb⭑·o, kiu sur⭑ la⭑ original¹·o
          tiel⭑ luks⭑·e dis·volv⭑·as si⭑·an dens⭑·an branĉ⭑·ar·on, aspekt¹·as ĉi⭑ tie
          mizer⭑·e kaj⭑ mal·san⭑·e ; la⭑ original¹·o de⭑ tiu pentr⭑·aĵ·o est⭑·as en⭑
          Dresden; kontrol⭑-kompar⭑·i kopi⭑·on kun⭑ la⭑ original¹·o.

   2.
          Objekt⭑·o aŭ⭑ person⭑·o, kiu serv⭑·is kiel⭑ model⭑·o al⭑ pentr⭑·ist·o aŭ⭑
          skulpt⭑·ist·o: ne⭑ kon⭑·ant·e la⭑ original¹·on, mi ador⭑·is tiu·n ĉi⭑
          fantazi¹·an portret⭑·on .

original¹·ul·o

          Person⭑·o de⭑ ne·ordinar⭑·a, ebl⭑·e strang⭑·et·a kondut⭑·o: li est⭑·as ver⭑·a,
          komplet²·a original¹·ul·o; Puŝkin est⭑·as mi⭑·a bon⭑·a amik⭑·o, grand⭑·a
          original¹·ul·o li est⭑·as ; en⭑ la⭑ pas⭑·int·ec·o [la⭑ urb⭑·et·o] est⭑·ig·is aŭ⭑
          al·log⭑·is al⭑ si kelk⭑·ajn eks·centr⭑·ul·ojn, pri⭑ kiu·j oni ankoraŭ⭑
          rakont⭑·as amuz⭑·ajn aŭ⭑ bizar⁽⁺⁾·ajn anekdot¹·ojn, tia·j original¹·ul·oj ne⭑
          plu⭑ abund³·as en⭑ ni⭑·a hodiaŭ⭑·a tut⭑·e unu⭑-form⭑·iĝ·ant·a soci³·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.31 2024/01/30 16:09:26 ]
     __________________________________________________________________