osced⭑·/·i

osced⭑·i

   (ntr)

   1.
          Mal·ferm⭑·i la⭑ buŝ⭑·on per⭑ spasm²·a mov⭑·o de⭑ ek·spir⭑·o, sekv⭑·it·a de⭑ long⭑·a
          el·spir⭑·o, kaŭz⭑·it·a de⭑ {dorm⭑·em·o} , mal·sat⭑·o, {lac⭑·iĝ·o} aŭ⭑ {enu⭑·o} : la⭑
          kat⭑·o […] vek⭑·iĝ·is kaj⭑ osced⭑·is post⭑ la⭑ dolĉ⭑·a dorm⭑·o ; la⭑ princ⭑·o
          osced⭑·is kaj⭑ ĉirkaŭ·rigard⭑·ant·e per⭑ enu⭑·aj okul⭑·oj, li dir⭑·is al⭑ si
          […] ; en⭑ la⭑ dezert⭑·o osced⭑·is la⭑ hien¹·oj kaj⭑ ŝakal⭑·oj, kaj⭑ la⭑
          dorm⭑·et·ant·a leon⭑·o streĉ⭑·is si⭑·ajn potenc⭑·ajn membr⭑·ojn ; [ŝi] ek·leg⭑·is
          dek⭑ lini⭑·ojn kaj⭑ lac⭑·e jam⭑ osced⭑·is ; tiu·j enu⭑·ig·aj deklinaci⭑·oj kaj⭑
          konjugaci⭑·oj, super⭑ kiu·j […] ĉiu+tag⭑·e osced⭑·as mil⭑·oj da⭑ infan⭑·oj .

   2.
          Montr⭑·i vast⭑·an mal·ferm⭑·aĵ·on, mal·plen⭑·on; {faŭk⭑·i} : la⭑ grand⭑·a staci⭑·o
          osced⭑·is pro⭑ la⭑ mal·plen⭑·o ; mizer⭑·aj garb⭑·ej·oj […] kun⭑ osced⭑·ant·aj
          (mal·ferm⭑·it·aj) pord⭑·eg·oj ; osced⭑·ant·a abism¹·o inter⭑ hav⭑·ul·oj kaj⭑
          sen·hav⭑·ul·oj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.31 2024/01/30 16:09:26 ]
     __________________________________________________________________