vidu ankaŭ la klarigojn
ost·/·o

ost·o

          Ĉiu el la mal·mol·aj kalk·ec·a organ¹·oj, el kiu·j konsist·as la
          {skelet¹·o} de vertebr·ul·oj: ŝi est·as ost·o el mi·aj ost·oj kaj karn¹·o
          el mi·a karn¹·o ; Mose⁽⁺⁾·o pren·is kun si la ost·ojn de  ; mi·a
          fort·o el·sek·iĝ·is […] mi pov·as kalkul·i ĉiu·jn mi·ajn ost·ojn ; ili·a
          korp·o konsist·as el la haŭt·o kaj ost·oj, ili ŝajn·as mal·san·aj ; la
          mal·sat·o vi·n dev·ig·os ĉirkaŭ·mord·i vi·ajn propr·ajn ost·ojn ; kial mi
          sent·as tia·n frost·on en mi·aj ost·oj? mort·i! kial la vort·o mi·n tiel
          trem·ig·as ? [li] trem·is ĝis la medol⁴·o de l’ ost·oj ; krak·ad·o de
          romp·at·aj ost·oj ; por mal·fru·a gast·o rest·as nur ost·o (sen viand·o)
          ; li hav·is viand·on, mi hav·is nur ost·onli hav·is la ĝu·on, mi
          pag·is la kost·on ; ĝi far·iĝ·is por mi ost·o en la gorĝ·o (grand·a
          ĝen·aĵ·o) .

ost·a

   1.
          Rilat·a al ost·o: ost·aj rest·aĵ·oj de ni·aj antaŭ·ul·oj ; muskol·aj kaj
          ost·aj dolor·oj ; en la patologi²·an procez⁽⁺⁾·on oft·e en·tir·iĝ·as la ost·a
          kaj nerv¹·a sistem·oj .

   2.
          Far·it·a el ost·o: ost·a ĵet-kub·o; son·ad·o de tambur·oj kaj de ost·aj
          trumpet·oj .

   3.
          Hav·ant·a mal·mult·e da karn¹·o, tia, ke la ost·oj est·as klar·e
          re·kon·ebl·aj sub la haŭt·o: la vizaĝ·o de la mal·jun·a ofic·ist·o est·is
          long·a kaj ost·a ; etend·ant·e al la vizit·ant·o si·an long·an, ost·an
          man·on ; ŝi kun·met·is si·ajn ost·ajn, pro reŭmatism²·o kurb·ajn
          fingr·ojn ; li simil·is mult·e pli soif·an, ost·an, sen·mastr·an hund·on
          .

ost·ar·o

          Tut·o de la ost·oj de hom·o  best·o: ili ten·is […] kest·ojn,
          ost·ar·ojn de best·oj ; li kun·e kun si·a medicin¹·a il·ar·o kaj libr·ar·o
          al·vetur·ig·is ankaŭ tiu·n ĉi hom·an ost·ar·on, kiu antaŭ·e star·is en
          li·a kabinet⁵·o apud la skrib·o-tabl·o ; ĝis nun la best·o rest·as
          sen·nom·a, la fosili⁽⁺⁾·o ·as proksim·um·e 135 milion·ojn da jar·oj, la
          ost·ar·o kaj mult·aj anatomi¹·aj detal·oj bon·e konserv·iĝ·is . {skelet¹·o}

ĝis·ost·a

          Plen·e penetr·it·a de ide·o, konvink·it·a sen ced·em·o  hezit³·o;
          {ĝis·medol⁴·a} : ĝis·ost·aj sen·naci·ul·oj, t.e. hom·oj nun ne
          ekzist·ant·aj ; ĝis·ost·a esperant·ist·o en·ir·as televid⁸·il·--vend·ej·on kaj
          demand·as: Ĉu est·as ĉe Vi kolor·aj televid⁸·il·oj ? {fervor·a} ,
          {radikal¹·a^1}

fiŝ-ost·o

          Ost·o de fiŝ·o, oft·e mal·dik·a, fleks·ebl·a kaj pint·a: fiŝ-ost·o
          en·pik·iĝ·is en li·a gorĝ·o .

lud-ost·o

          Ost·et·o, tradici¹·e el ŝaf+id·a pied·o, uz·at·a por lud·i: kiel oni
          fals·o-far·as skrib·on, tromp·ot-urn·as lud-ost·ojn, dis·romp·as serur·ojn
          […] tio·n ĉi vi ankoraŭ lern·os de  ; ŝaf+id·aj
          {astragal⁽⁺⁾·o} j, uz·ebl·aj kiel lud+ost·et·oj . {ĵet-kub·o}

pub⁹-ost·o

          Mal·supr·a kaj antaŭ·a part·o de la koks-ost·o: la fakt¹·o, ke io prem·as
          li·an pub⁹-ost·on, don·is ia·n kontent·ig·on al tiu pozici¹·o ; mont·o de
          Venus⁽⁺⁾·o, nom·iĝ·as la et·a pli·alt·iĝ·o super la in·a pub⁹-ost·o,
          konsist·ant·a el sub·haŭt·a gras·a hist⁽⁺⁾·o ; mani¹-rap-tor⁽⁺⁾·ojn karakteriz¹·as
          la long·aj brak·oj kaj man·oj, […] rigid·a vost·o, plum·oj, kaj long·a,
          mal·antaŭ·en direkt·it·a pub⁹-ost·o .

vang-ost·o

          Ark·a ost·o, kiu form·as la supr·an, el·star·an part·on de vang·o,
          ekster·e vid·ebl·a kiel {puf³+vang·et·o} : li fin+fin·e ek·vid·is si·an
          patr·on en kompani¹·o de […] tri vang+ost·aj vag·ul·oj en ŝir·it·aj
          ĉapel·oj .

   [artikol-versi⁹·o: 1.128 2024/01/30 16:09:26 ]
     __________________________________________________________________