ostracism²·/·o

ostracism²·o

   1.
          Juĝ⭑·o per⭑ kiu la⭑ Aten⁽⁺⁾·an·oj kondamn⭑·is al⭑ dek⭑+jar⭑·a {ekzil⭑·o}
          civit³·an·on, kiu·n ili opini⭑·is danĝer⭑·a pro⭑ li⭑·a riĉ⭑·ec·o, potenc⭑·o aŭ⭑
          influ⭑·o: se⭑ ni⭑·a popol⭑·o ek·sci⭑·us, ke⭑ vi instru⭑·as tia·n tiran¹·ec·an
          dogm⭑·on kaj⭑ ni don⭑·is al⭑ vi permes⭑·on por⭑ tio, tiam⭑ ili ekzil⭑·us ni·n
          per⭑ ostracism²·o .

   2.
          El·pel⭑·o de⭑ iu el⭑ komun⭑·um·o, el⭑ politik¹·a aŭ⭑ ali⭑·a grup⭑·o: ĵet⭑·i
          ostracism²·on sur⭑ iu·n. {ekzil⭑·o} , {proskrib⁽⁺⁾·o}

ostracism²·i

   (tr)

          For·pel⭑·i, for·ten⭑·i de⭑ iu hom⭑-grup⭑·o: la⭑ Esperant⭑·o-histori⭑·o
          ostracism²·is ĉi⭑ tiu·n mis·nask⭑·it·an id⭑·on „Id⁽⁺⁾·o“, kvazaŭ⭑ hont⭑·ant·e ...,
          ke⭑ ĝi nask⭑·iĝ·is . {ekskomunik²·i^2}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.22 2023/10/20 13:11:48 ]
     __________________________________________________________________