vidu ankaŭ la klarigojn
paf·/·i

paf·i

   (tr)

   1.
          {Ĵet·i} ·on tre rapid·e al iu cel·o  direkt·o: mi paf·is sag·on en
          la aer·on ; sen·paŭz·e fulm·oj paf·is, tondr·oj bru·is ; ĉu ver·e, [ili]
          paf·as (lanĉ⁹·ig·as, start⁸·as) tiom mult·ajn kosm⁸·o-raket¹·ojn al la Lun·o
          ? mi blind·e paf·os, ebl·e traf·os ;  kiu plej bon·e paf·as, tamen
          iam mal·traf·as .

        a)
                Ĵet·i objekt·on per rapid·ig·a il·o, cel·ant·e detru·i, vund·i 
                mort·ig·i: paf·i kugl·on per karaben·o, obus⁽⁺⁾·on per kanon¹·o; mi
                paf·os preter ĝi·n tri sag·ojn, kvazaŭ paf·ant·e al cel·o ; li
                paf-ĵet·is la sag·on ; la reĝ·a fil·o […] paf·is, sed mal·traf·is
                la vulp·on ; hodiaŭ vi paf·os vi·an prov-paf·on, por ke mi pov·u
                proklam·i vi·n ĉas·ist·oj ; paf·u, mi ne tim·as vi·ajn kugl·ojn ;
                mi ĝust·e en tiu tag·o ne el·paf·is ankoraŭ  unu kartoĉ·on ;
                mi mi·n paf·os, mi·n paf·os! ― li dir·is ; la soldat·oj de la
                galer¹·oj paf·is per mult+nombr·a artileri¹·o ; en tiu moment·o mi
                ver·e volont·e tuj paf·us pugn·on al li ; mi paf·us bot·on mez·en
                de ili·aj grimac·il·oj ; esperant·ist·oj kur·is, ĵet·is kaj paf·is
                ĝis plen·a el·ĉerp·iĝ·o en la akv·o-batal·o organiz¹·it·a de la
                Verd·aj skolt⁹·oj ; paf·i bird·on, al bird·o; paf·i kontraŭ, sur
                iu; tra·paf·ad·i la aer·on (van·e labor·i) . {cel·i} , {for·paf·i}
                , {traf·i}

        b)
                Eksplod·ig·i la ŝarg·on de pulv·o-paf·il·o (t.e. paf·i en la
                aer·on, eventual¹·e sen paf·aĵ·o, per lum-munici¹·o ks) por
                {avert·i} , {salut·i} , {honor·i} : en mal·proksim·o li vid·is
                ŝip·ojn, kiu·j alarm¹·e paf·is ; la graf·o paf·is el la kaleŝ·o en
                la aer·on, la rajd·ant·oj for·kur·is ; flor·aj girland¹·oj ornam·is
                la strat·ojn, la knab·ar·o paf·is petard²·ojn ; la ŝip·et·o paf·is
                la halt-signal·on . {alarm¹·i} , {signal·i}

        c)
                Ĵet·eg·i pilk·on  ali·an lud-objekt·on al cel·aĵ·o: la kroat⁽⁺⁾·a
                atak·ist·o ĉiam paf·as la pilk·on al la gol⁽⁺⁾+gard·ist·o ; per
                prem-buton·o oni liber·ig·as la risort·on, kaj la fal-ombrel·o
                est·as ĵet·at·a supr·en en la aer·on, […] rav·a lud·il·o […]
                neces·is nur paf·i unu en la aer·on, kaj la hom·oj aĉet·is .
                {frap·i^1.a} , {pied-bat·i} , {ŝot⁽⁺⁾·i}

   2.
          Fort·e {ĵet·i^3} rigard·on, vort·ojn por avert·i, tim·ig·i, silent·ig·i,
          sond³·i ks: se la fav-or·it·in·o est·us pov·int·a vid·i la viper⁸·an
          rigard·on, kiu·n al ŝi paf·is ŝi·a konkur·ant·in·o ; la jun·ul·o paf·is al
          si·a kun·ul·in·o tiel pasi·an rigard·on, ke fraŭl-in·o Kol-ard³·o sent·is
          si·n profund·e konfuz·it·a ; „mal·e, fil·o“, la pastr·o kontraŭ·paf·is ;
          li·a lang·o maŝin-paf·is elokvent·on je apenaŭ sekv·ebl·a kadenc¹·o ; mi
          paf·is la last·an demand·on, kiu ebl·is: „kia·n mon·on vi pag·as?“ ;
          franc-in·o, paf·ant·e per la rid·ant·aj okul·oj ; blond·aj, brun·aj,
          flav~ruĝ·aj, por ĉiu·j gust·oj, kur·is […] kaj okul-paf·is ; ŝi·aj bel·aj
          okul·oj paf·is al la fremd·ul·o rigard·on tiel bor·ant·an, ke ĝi ŝajn·is
          fos·ont·a li·an cerb·on tra la krani·o . {okul·i}

paf

   (son-imit·o)

          {Bru·o} de paf·o, de eksplod·o, de frakas·o: la oficir·o ek·cel·as la
          tri·an foj·onpaf! li traf·is ; pif, paf! ek·son·is subit·e krak·oj ;
          est·as tut·e simpl·e: paf el ĉas-paf·il·o kaj la fin·o ! {krak}

paf·o

          Ag·o paf·i  rezult²·o de tiu ag·o: mi aŭd·is du paf·ojn; paf·o el
          paf-ark·o ; la paf·o de la paf·il·eg·o ; ni ek·aŭd·is paf·ojn kaj tuj
          post·e ali·ajn krak·ojn ; zum·is la kugl·et·aĵ·o kaj krak·is paf·o post
          paf·o ; ĉiu ĝem·o son·is kiel mal·grand·a paf·o .

paf·ar·o, paf·ad·o

          Ripet·it·aj paf·oj: la paf·ad·o daŭr·is tre long·e ; la afer·o fin·iĝ·is,
          kiel la paf·ad·o ĉe Hornbergo, kaj ili dev·is for·ir·i kun long·a naz·o
          ; kia paf·ar·o! […] unudutri ; salut·a paf·ar·o.

paf·aĵ·o

          Ĉio ajn, kio·n oni paf·as per paf·il·o: fajf·ad·o de la plum-fin·it·aj
          paf·aĵ·oj miks·is si·n kun hurl⁽⁺⁾·ad·o de la best·oj ; la paf·aĵ·o eksplod·e
          ating·is la cel·on ; trov·iĝ·is […] tri sak·oj da paf·aĵ·o, kiu·j est·as
          grand·a akir·o ; la last·an paf·aĵ·on mi el·paf·is, kiel vi sci·as, al
          la kornik¹·o . {kugl·o} , {obus⁽⁺⁾·o} , {sag·o} , {ŝton·o} {munici¹·o} ,
          {ŝarg·o^1}

paf·ej·o

          Lok·o, kie oni si·n ekzerc·as pri paf·ad·o: la paf·ej·o fin·is orient·e
          per krut·a mur·o ; foj·e li est·is en kermes⁽⁺⁾·a paf·ej·o ; ating·int·e la
          paf·ej·on,  en·iĝ·as la vic·on kaj sub aprob·aj ek·kri·oj de la
          ĉe·est·ant·oj tra·bat·as per ŝrot⁽⁺⁾·er·o ĉap·on de blank~gvardi·an·o .

paf·iĝ·i, si·n paf·i

   (ntr)

   1.
          Ĵet·iĝ·i rapid·eg·e: raket¹·oj paf·iĝ·as alt·en; li paf·is si·n for (subit·e
          mal·aper·is) ; kiel vapor·o la du vizit·int·oj paf·is si·n for el la
          loĝ·ej·o tiel mister·e kaj sen·spur⁸·e, kiel ili en·ven·is . {for·paf·iĝ·i,
          for·paf·i si·n} , {fuz⁽⁺⁾·i}

   2.
          Mort·i per (propr·a) paf·o: docent⁽⁺⁾·o de botanik¹·o, kiu, dum
          klas-ekskurs·o en arb·ar·o, ek·mal·aper·as kaj trov·iĝ·as mort·a pro
          paf·iĝ·o .

paf·il·o

   1.
          Ĉia il·o por paf·i: kun urs·o promen·u, sed paf·il·on pret·e ten·u ; la
          piz·oj est·as ĝust·e bon·aj por li·a krak-paf·il·o . {arm·il·o} {paf-ark·o}
          , {ŝton-ĵet·il·o}

   2.
          {pulv·o-paf·il·o}

   3.
          {Fusil⁽⁺⁾·o} : Adolf⁽⁺⁾·o kaj Jon⁽⁺⁾·o paf·is per la paf-ark·oj super la
          tomb·on, ĉar ili ne hav·is paf·il·ojn  kanon¹·ojn ; tub-apertur⁶·o de
          paf·il·o ; li ŝarg·is la paf·il·on kaj ĉirkaŭ·rigard·is ; pli ver·e
          kugl·o re·kur·os en la tub·on de la paf·il·o kaj danc·os en la
          intern·aĵ·o de si·a paf·ant·o . {cel·il·o} , {cel-grajn·o} , {ĉan·o} ,
          {kolb⁽⁺⁾·o}

paf·il·eg·o

          Grand·a {pulv·o-paf·il·o} pri·serv·at·a de plur⁴·aj
          soldat·oj-artileri¹·ist·oj: por muŝ·on mort·ig·i oni paf·il·eg·on ne
          bezon·as ; ne kun·ven·is regn·estr·oj, nek ministr¹·oj, por ŝanĝ·i la
          politik¹·an kart·on de la mond·o, ne bril·as luks·aj vest·oj kaj
          mult·eg·o da impon¹·ant·aj orden·oj en ni·a salon·o, ne bru·as paf·il·eg·oj
          ĉirkaŭ la modest·a dom·o, en kiu ni trov·iĝ·as . {artileri¹·o}
          {bomb²·o-paf·il·o} , {haŭbiz⁽⁺⁾·o} , {kanon¹·o}

paf·ist·o

          Sport¹·ist·o  mil·ist·o (precip·e infanteri¹·an·o) kies fak·o est·as
          cel-paf·i: ark+paf·ist·o ; kaŝ+paf·ist·o ; sport¹+paf·ist·o ; la paf·ist·oj
          paf·is sur vi·ajn serv·ant·ojn de sur la mur·o ; la plej bon·aj
          paf·ist·oj ĉiam cel·as al la radi·aj cel·il·oj kaj distanc¹·il·oj de la
          mal·amik·aj paf·il·eg·oj .

Paf·ist·o (Sgr) (♐︎)

          {Stel-figur·o} kaj sign·o de la {zodiak¹·o} (): la plej sud·a stel·o en
          la Serpent·o ĉe la lim·o kun la najbar·a konstelaci⁽⁺⁾·o Paf·ist·o .

for·paf·i

          Paf·e for·ig·i (paf·aĵ·on  cel·aĵ·on): li met·is unu piz·on en la
          paf·il·on kaj for·paf·is ĝi·n ; Vilhelm·o for·paf·is la pom·on de la kap·o
          de si·a fil·o ; mi iam pov·is for·paf·i ĉeriz·on de la buŝ·o ; la
          kutim·aj sakr·o-kanon¹·ad·oj for·paf·is ĉia·n munici¹·on .

for·paf·iĝ·i, si·n for·paf·i

          Subit·e {mal·aper·i} ; for·kur·i: mal·aper·ant·e kiel vapor·o la du
          vizit·int·oj paf·is si·n for el la loĝ·ej·o tiel mister·e kaj sen·spur⁸·e,
          kiel ili en·ven·is ; li paf·is si·n for .

fingr·o-paf·o

          Frap·o  for·bat·o far·it·a per fingr·o unu·e pint·e re·ten·it·a ĉe la
          dik~fingr·o, kaj post·e el·las·it·a: per du fingr·oj la jun·ul·in·o pinĉ·is
          la har·on kaj mal·pez·e fingr·o-paf·is ĝi·n .

maŝin-paf·il·o

          {Paf·il·o} ĵet·ant·a rapid·e kaj aŭtomat¹·e mult·ajn kugl·ojn: la
          kiras-aŭtomobil¹·oj minac·e montr·as maŝin-paf·il·ojn kaj plumb·a pluv·o
          super·verŝ·as la ribel·ant·ajn kvartal·ojn ; ambaŭ·flank·e posten·is du
          batal-pret·aj soldat·oj en kamufl⁽⁺⁾·aj kostum·oj kaj kun oblikv¹·e
          ten·at·aj maŝin-paf·il·oj . {mitral⁽⁺⁾·o}

mort-paf·i

          {Paf+mort·ig·i} : mort-paf·u mi·n kaj de·tranĉ·u mi·ajn pied·ojn kaj kap·on
          ; li dir·is, ke li si·n mort-paf·os ; li las·is si·n mort-paf·i por ni,
          li est·is brav·a hom·et·o .

          Rim.: Kvankammort-paf·iest·as pli mal·long·a, tamenpaf+mort·ig·iest·as pli kutim·a kaj prefer·ind·a: unu·e, ĉar tem·as pri mort·ig·o per
          paf·o (sed se tem·as pri ne·intenc·a paf·o mort·a, „mort-paf·ipov·as
          pli konven·i); kaj du·e, pro la simil+senc·aj vort·oj kielŝton+mort·ig·i“.

pulv·o-paf·il·o

          {Paf·il·o} ĵet·ant·a paf·aĵ·on per eksplod·o de {pulv·o} : mi ne rajt·is
          uz·i pulv·o-paf·il·on  lanc¹·on, dum li ten·as nur glav·on .

sag-paf·o

          Mal·formal²·a {mezur-unu·o} de long·o, proksim·um·e egal·a al 70 metr·oj:
          dek·on da sag-paf·oj okcident·en .

ŝrot⁽⁺⁾-paf·il·o

          {Paf·il·o} paf·ant·a {ŝrot⁽⁺⁾·on} , tio est·as metal+pec·et·ojn: mi ek·kapt·is
          mi·an ŝrot⁽⁺⁾-paf·il·on .

paf·il-kap·o

          {Kolb⁽⁺⁾·o} : li al·prem·as al li la paf·il-kap·on al la vizaĝ·o ; ili
          bat·is li·n ter·en per la paf·il-kap·oj ; ni sen·prokrast·e li·n atak·os
          per bajonet·o kaj paf·il-kap·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.158 2023/10/20 14:25:19 ]
     __________________________________________________________________