paraliz⭑·/·i

paraliz⭑·i

   (tr)

   1.
          Per·dig⭑·i, tut⭑·e aŭ⭑ ne⭑, la⭑ mov⭑-kapabl⭑·on kaj⭑ eventual¹·e la⭑
          sent⭑-kapabl⭑·on: [ili] al·port⭑·is sur⭑ lit⭑·o vir⭑·on, kiu est⭑·is
          paraliz⭑·it·a ; la⭑ terur⭑·o paraliz⭑·is al⭑ [la⭑ paser⭑·o] la⭑ lang⭑·on, tiel⭑
          ke⭑ ĝi ne⭑ pov⭑·is plu⭑ el·dir⭑·i pep⭑ ! la⭑ lev⭑·iĝ·o de⭑ Nil⁽⁺⁾·o […] paraliz⭑·is
          la⭑ marŝ⭑·on de⭑ la⭑ egipt⁽⁺⁾·aj fort⭑·oj ; ĵet⭑·ant·e pulvor⭑·on en⭑ okul⭑·ojn de⭑
          si⭑·a atak⭑·ant·o, ŝi esper⭑·is, ke⭑ ŝi iom⭑ paraliz⭑·os li⭑·ajn fort⭑·ojn .
          {inert⁴·ig·i} , {rigid⭑·ig·i} , {sen·mov⭑·ig·i}

   2.
          Sen·kapabl⭑·ig·i, sen·efik⭑·ig·i, {frost⭑·ig·i} : zorg⭑·oj kaj⭑ mal·feliĉ⭑·o li·n
          paraliz⭑·is ; la⭑ profan³·oj sukces⭑·us trov⭑·i la⭑ voj⭑·on, se⭑ la⭑ tim⭑·o ne⭑
          paraliz⭑·us ili⭑·ajn pens⭑·ojn ; tiu·n for·tig⁸·an entuziasm⭑·on […] en⭑ mi
          paraliz⭑·is la⭑ mal·just⭑·ec·o ; oni mal·streĉ⭑·is la⭑ sankci⭑·ojn, kiu·j
          paraliz⭑·is la⭑ ekonomi¹·on . {blok³·i} , {embaras⭑·i} , {implik⭑·i} ,
          {katen⭑·i^2} , {konstern⭑·i} , {perpleks⁽⁺⁾·ig·i} , {ŝok⁹·i}

paraliz⭑·o

          Stat⭑·o de⭑ iu aŭ⭑ io paraliz⭑·it·a: post⭑ tre⭑ mal·long⭑·a temp⭑·o, ŝi mort⭑·is
          pro⭑ ĝeneral¹·a paraliz⭑·o ; li·n traf⭑·u paraliz⭑·o ; la⭑ mort⭑·on kaŭz⭑·is
          paraliz⭑·o de⭑ la⭑ spir⭑-muskol⭑·oj per⭑ kur⭑·ar·o – la⭑ kon⭑·at·a amazonia
          venen⭑·o ; la⭑ ŝok⁹·o iom⭑ san⭑·ig·is li⭑·an voĉ⭑-paraliz⭑·on . {mal·san⭑·o}

paraliz⭑·ul·o

          Sufer⭑·ant·o pro⭑ part⭑·a aŭ⭑ ĝeneral¹·a paraliz⭑·o: mi⭑·a knab⭑·o kuŝ⭑·as
          paraliz⭑·ul·o en⭑ la⭑ dom⭑·o, kaj⭑ terur⭑·e sufer⭑·as ; kiu vol⭑·us edz⭑·in·iĝ·i
          al⭑ paraliz⭑·ul·o? ; tuj⭑ famili⭑·an·o post·kur⭑·is kaj⭑ zorg⭑·em·e demand⭑·is,
          ĉu⭑ mi hav⭑·as ankaŭ⭑ mol⭑·an paper⭑·on […], tio·n neniu hom⭑·o el·ten⭑·as, aŭ⭑
          nur⭑ paraliz⭑·ul·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2023/10/20 14:25:19 ]
     __________________________________________________________________