pent⭑·/·i

pent⭑·i

   (x)

          Sent⭑·i bedaŭr⭑·on pro⭑ far⭑·it·a kulp⭑·o kun⭑ dezir⭑·o ripar¹·i ĝi·n kaj⭑ ne⭑ plu⭑
          re·komenc⭑·i: pek⭑·int·o pent⭑·as, koler⭑·o silent⭑·as ; pent⭑·i si⭑·an
          sen·pri·pens⭑·em·on, pri⭑, pro⭑ si⭑·a sen·pri·pens⭑·em·o; tiam⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o
          pent⭑·is, ke⭑ li kre⭑·is la⭑ hom⭑·on sur⭑ la⭑ ter⭑·o.

pent⭑·o

          Sent⭑·o de⭑ tiu, kiu pent⭑·as: li montr⭑·is si⭑·an pent⭑·on bat⭑·ad·ant·e si⭑·an
          brust⭑·on.

pri·pent⭑·i

   (tr)

          Ĉagren⭑·iĝ·i pro⭑ ia⭑ plen⭑·um·it·a ag⭑·o, far⭑·o, parol⭑·o; {bedaŭr⭑·i} : post⭑
          la⭑ infan⭑-aĝ⭑·o ankaŭ⭑ mi ne⭑ sid⭑·is ĉiam⭑ ĉe⭑ la⭑ hejm⭑·a fajr⭑·o, tamen⭑, kie
          ajn⭑ la⭑ sort⭑·o mi·n trov⭑·is, mi pri·pent⭑·is nenio·n .

pent⭑·o-far⭑·i

          Ripar¹·i pek⭑·on aŭ⭑ kulp⭑·on per⭑ pent⭑·aj sufer⭑·oj kaj⭑ bon⭑·aj ag⭑·oj.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/12/12 08:31:51 ]
     __________________________________________________________________