perfektiv⁽⁺⁾·/·o

perfektiv⁽⁺⁾·o

          Verb⭑·a {aspekt¹·o} per⭑ kiu oni prezent⭑·as ag⭑·on blok³·e, kiel⭑ unu⭑
          tut⭑·on, sen⭑ atent⭑·i ĝi⭑·ajn evolu²·on kaj⭑ daŭr⭑·on: la⭑ fin⭑·a aspekt¹·o
          (perfektiv⁽⁺⁾·o), per⭑ kiu oni prezent⭑·as ag⭑·on rigard⭑·at·an kiel⭑
          perfekt⭑·e plen⭑·um·it·an ; jen⭑ est⭑·as ekzempl⭑·o pri⭑ perfektiv⁽⁺⁾·o: „li⭑·a
          fil⭑·o _mort⭑·is_ kaj⭑ est⭑·as nun⭑ mal·viv⭑·a“ (FE §31) ; la⭑
          {rezult²-verb⭑·oj} pov⭑·as aper⭑·i en⭑ perfektiv⁽⁺⁾·o.

mal·perfektiv⁽⁺⁾·o

          Verb⭑·a {aspekt¹·o} per⭑ kiu oni prezent⭑·as ag⭑·on en⭑ ĝi⭑·a evolu²·o, kiel⭑
          daŭr⭑·an aŭ⭑ ripet⭑·an: mal⭑·e, mal·perfektiv⁽⁺⁾·o prezent⭑·as la⭑ far⭑·on „el⭑
          intern⭑·e“, el⭑ la⭑ mez⭑·o de⭑ ĝi⭑·a evolu²·o aŭ⭑ de⭑ iam⭑ aktual⁴·a stat⭑·o ;
          Kaloĉaj⁽⁺⁾·o traf⭑·e rimark⭑·ig·is, ke⭑ la⭑ as-tenso fakt¹·e esprim⭑·as ne⭑ tiom⭑
          temp⭑·on, kiom⭑ mal·perfektiv⁽⁺⁾·on; la⭑ rezult²-verb⭑·oj pov⭑·as aper⭑·i en⭑
          mal·perfektiv⁽⁺⁾·o, la⭑ {daŭr⭑-verb⭑·oj} ĉiam⭑ est⭑·as mal·perfektiv⁽⁺⁾·aj.
          {imperfektiv⁽⁺⁾·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o:]
     __________________________________________________________________