vidu ankaŭ la klarigojn
perpleks⁽⁺⁾·/·a
perpleks⁽⁺⁾·a
{Ŝancel⭑·iĝ·a} pro⭑ sen·konsil⭑·ec·o, {hezit³·ant·a} inter⭑ plur⁴·aj kontraŭ⭑·aj
decid⭑·oj: la⭑ mal·jun⭑·a hund⭑·o perpleks⁽⁺⁾·e salt⭑·is jen⭑ unu⭑+flank⭑·en jen⭑
ali⭑+flank⭑·en ; oni dev⭑·us aŭskult⭑·i, per⭑ kia perpleks⁽⁺⁾·a ton⭑·o li dir⭑·is
tio·n, proksim⭑·um·e kvazaŭ⭑ li vol⭑·us dir⭑·i: „kiiio? vi ne⭑ kred⭑·as, ke⭑
ekzist⭑·as mar⭑·a akv⭑·o?“ ; Ŝi⭑·a korp⭑·o, la⭑ ebri¹·ig·a tuŝ⭑-apud·ec⭑·o de⭑ Ŝi⭑·aj
in⭑·aĵ·oj, […] Ŝi⭑·a varm⭑·e mol⭑·a polm⁽⁺⁾·o – ĉio ĉi⭑ mi·n ig⭑·is tut⭑~perpleks⁽⁺⁾·a
; „ĉu⭑ ĉio est⭑·as en⭑ ord⭑·o?“ sed⭑ neniu respond⭑·o ven⭑·is […] li star⭑·is
[…] kaj⭑ rigard⭑·is perpleks⁽⁺⁾·e . {dub⭑·i} , {konfuz⭑·i} , {embaras⭑·i} ,
{konstern⭑·i}
perpleks⁽⁺⁾·o
{Embaras⭑·o} antaŭ⭑ ne·atend⭑·it·a situaci⭑·o, mal·facil⭑·e solv⭑·ebl·a afer⭑·o:
„vi mis·aŭd⭑·is, Jano,“ ŝi dir⭑·is per⭑ tre⭑ strang⭑·a voĉ⭑·o, kiu send⭑·is
la⭑ edz⭑·on al⭑ profund⭑·eg·oj de⭑ perpleks⁽⁺⁾·o ; en⭑ si⭑·a perpleks⁽⁺⁾·o
ek·kri⭑·is tiom⭑ laŭt⭑·e, ke⭑ al⭑ ŝi turn⭑·iĝ·is la⭑ rigard⭑·oj de⭑
hom⭑·oj pas⭑·ant·aj ; la⭑ palatal⁽⁺⁾·ig·it·aj „ĉji, ŝji“ est⭑·as skrib⭑·at·aj
„qi, xi“, kiu·j kaŭz⭑·as sen·fin⭑·an perpleks⁽⁺⁾·on al⭑ ne·ĉin⁹·oj .
perpleks⁽⁺⁾·iĝ·i
Far⭑·iĝ·i perpleks⁽⁺⁾·a: la⭑ serv⭑·ist·o, kiu antaŭ⭑ la⭑ fulm⭑·o-tondr⭑·o est⭑·is
aranĝ⭑·ant·a la⭑ tabl⭑·on por⭑ la⭑ prokurator⁽⁺⁾·o, ial⭑ perpleks⁽⁺⁾·iĝ·is sub⭑
ties⭑ rigard⭑·o, konstern⭑·it·e, ĉu⭑ li far⭑·is io·n mis¹⁹²⁹·e ; oft⭑·e dum⭑
batal⭑·o mal·dik⭑·a vir⭑·o, sun⭑-brun⭑·ig·it·a, marŝ⭑·as flank⭑·e de⭑ pal⭑+haŭt⭑·a
riĉ⭑·ul·o tro·dik⭑·a, kaj⭑ vid⭑·as li·n mal·facil⭑·e spir⭑·i kaj⭑ perpleks⁽⁺⁾·iĝ·i ;
ili efektiv⭑·e iom⭑ perpleks⁽⁺⁾·iĝ·as, ĉar⭑ ili nun⭑ tut⭑·e perd⭑·is la⭑
faden⭑·on .
{embaras⭑·iĝ·i^2} , {konfuz⭑·iĝ·i^3} , {konstern⭑·iĝ·i}
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.22 2023/10/20 14:25:20 ]
__________________________________________________________________