vidu ankaŭ la klarigojn
perpleks⁽⁺⁾·/·a

perpleks⁽⁺⁾·a

          {Ŝancel·iĝ·a} pro sen·konsil·ec·o, {hezit³·ant·a} inter plur⁴·aj kontraŭ·aj
          decid·oj: la mal·jun·a hund·o perpleks⁽⁺⁾·e salt·is jen unu+flank·en jen
          ali+flank·en ; oni dev·us aŭskult·i, per kia perpleks⁽⁺⁾·a ton·o li dir·is
          tio·n, proksim·um·e kvazaŭ li vol·us dir·i: „kiiio? vi ne kred·as, ke
          ekzist·as mar·a akv·o?“ ; Ŝi·a korp·o, la ebri¹·ig·a tuŝ-apud·ec·o de Ŝi·aj
          in·aĵ·oj, […] Ŝi·a varm·e mol·a polm⁽⁺⁾·oĉio ĉi mi·n ig·is tut~perpleks⁽⁺⁾·a
          ; „ĉu ĉio est·as en ord·o?“ sed neniu respond·o ven·is […] li star·is
          […] kaj rigard·is perpleks⁽⁺⁾·e . {dub·i} , {konfuz·i} , {embaras·i} ,
          {konstern·i}

perpleks⁽⁺⁾·o

          {Embaras·o} antaŭ ne·atend·it·a situaci·o, mal·facil·e solv·ebl·a afer·o:
          „vi mis·aŭd·is, Jano,“ ŝi dir·is per tre strang·a voĉ·o, kiu send·is
          la edz·on al profund·eg·oj de perpleks⁽⁺⁾·o ; en si·a perpleks⁽⁺⁾·o
           ek·kri·is tiom laŭt·e, ke al ŝi turn·iĝ·is la rigard·oj de
          hom·oj pas·ant·aj ; la palatal⁽⁺⁾·ig·it·ajĉji, ŝjiest·as skrib·at·ajqi, xi“, kiu·j kaŭz·as sen·fin·an perpleks⁽⁺⁾·on al ne·ĉin⁹·oj .

perpleks⁽⁺⁾·iĝ·i

          Far·iĝ·i perpleks⁽⁺⁾·a: la serv·ist·o, kiu antaŭ la fulm·o-tondr·o est·is
          aranĝ·ant·a la tabl·on por la prokurator⁽⁺⁾·o, ial perpleks⁽⁺⁾·iĝ·is sub
          ties rigard·o, konstern·it·e, ĉu li far·is io·n mis¹⁹²⁹·e ; oft·e dum
          batal·o mal·dik·a vir·o, sun-brun·ig·it·a, marŝ·as flank·e de pal+haŭt·a
          riĉ·ul·o tro·dik·a, kaj vid·as li·n mal·facil·e spir·i kaj perpleks⁽⁺⁾·iĝ·i ;
          ili efektiv·e iom perpleks⁽⁺⁾·iĝ·as, ĉar ili nun tut·e perd·is la
          faden·on .

   {embaras·iĝ·i^2} , {konfuz·iĝ·i^3} , {konstern·iĝ·i}

   [artikol-versi⁹·o: 1.22 2023/10/20 14:25:20 ]
     __________________________________________________________________