pigr⁽⁺⁾·/·a

pigr⁽⁺⁾·a

   1.
          {Mal·diligent⭑·a} : li est⭑·as pigr⁽⁺⁾·a kaj⭑ rifuz⭑·as labor⭑·i kaj⭑ konstant⭑·e
          ĝen⭑·as mi·n ; la⭑ pord⭑·o subit⭑·e knar⁴·is, mal·ferm⭑·iĝ·is kaj⭑ en·las⭑·is iu·n
          hom⭑·on, li pigr⁽⁺⁾·e si·n demand⭑·is: „ĉu⭑ vir⭑·in·o?“ ; mi tro⭑ pigr⁽⁺⁾·as por⭑
          paŝ⭑·i, dum⭑ pluv⭑·a post·tag⭑-mez⭑·o, al⭑ ali⭑·a konstru⭑·aĵ·o ; se⭑ ni
          renkont⭑·as ĉiam⭑ kaj⭑ nur⭑ vid⭑-punkt⭑·ojn egal⭑·ajn al⭑ ni⭑·aj propr⭑·aj, tio
          sen·avert⭑·e konduk⭑·as al⭑ pigr⁽⁺⁾·iĝ·o-febl⁽⁺⁾·iĝ·o-dogm⭑·iĝ·o de⭑ ni⭑·a mens³·o .

   2.
          Etos⁹·o ripoz⭑·ig·a, mal·vigl⭑·ig·a: ni ambaŭ⭑ ŝat⭑·is […] la⭑ dolĉ⭑·an
          babil⭑·ad·on dum⭑ la⭑ pigr⁽⁺⁾·aj somer⭑·aj antaŭ·vesper⭑·oj .

pigr⁽⁺⁾·i

   (x)

          {Mal·diligent⭑·i} : li tuj⭑ kri⭑·as, „ĉu⭑ oni pag⭑·as vi·n, por⭑ ke⭑ vi
          pigr⁽⁺⁾·u aŭ⭑ por⭑ kio?“ ; mi ja⭑ pigr⁽⁺⁾·is fos⭑·i en⭑ vort⭑·ar·oj .

pigr⁽⁺⁾·o, pigr⁽⁺⁾·ec·o

          {Mal·diligent⭑·o} : pro⭑ nur⭑·a pigr⁽⁺⁾·o kaj⭑ pro⭑ mal·em⭑·o / mi far⭑·as ja⭑
          nenio·n, mi·n mank⭑·as vol⭑·' ; laŭ⭑ li⭑·a pens⭑·o-skem⁴·o ankaŭ⭑ burokrat⁹·ism·o,
          sam⭑·e kiel⭑ pigr⁽⁺⁾·ec·o, est⭑·as mal·natur⭑·a .

pigr⁽⁺⁾·ul·o

   (ntr)

          {Mal·diligent⭑·ul·o} : jen⭑ ĝust⭑·e  : mal·zorg⭑·em·a pigr⁽⁺⁾·ul·o,
          ĉiam⭑ pret⭑·a ŝarĝ⭑·i iu·n ali⭑·an per⭑ si⭑·aj propr⭑·aj ted⭑·aĵ·oj ; mez⭑+epok⭑·a
          hont⭑·o-tint⭑·il·et·o, kiu·n pigr⁽⁺⁾·ul·o dev⭑·is kun·port⭑·i pend⭑·ig·it·a antaŭ⭑ la⭑
          frunt⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.39 2023/09/28 06:32:05 ]
     __________________________________________________________________